Endoscopische thoracale sympathectomie (ETS) is een minimaal invasieve ingreep waarmee verschillende vormen van hyperhidrose kunnen worden behandeld, waaronder zweten van de oksels (axillaire hyperhidrose), zweterige handpalmen (palmaire hyperhidrose) en overmatig zweten en blozen in het gezicht. ETS is een procedure die op dezelfde dag (poliklinisch) wordt uitgevoerd op de hoofdcampus van The Valley Hospital in Ridgewood.

Het team van het Hyperhidrosis Center is zeer bekwaam in het uitvoeren van ETS. Onze toegewijde verpleegkundigen zijn beschikbaar om patiënten te ondersteunen en eventuele vragen te beantwoorden, en kunnen hen zelfs in contact brengen met voormalige tevreden patiënten.

Hoe ETS wordt uitgevoerd

De operatie wordt uitgevoerd via twee sleutelgatincisies (elk ongeveer een kwart van een inch) die onder de oksel worden gemaakt. Met behulp van een thoracoscoop – een dun instrument met een lichtbron en een kleine glasvezelcamera – bekijkt de chirurg een vergroot gebied dat moet worden geopereerd.

De chirurg selecteert sympathische zenuwen of zenuwganglia (zenuwuiteinden) in de borst en snijdt ze door, waardoor de zenuwimpulsen in de zweetklieren worden onderbroken. Dit is niet schadelijk voor het sympathische zenuwstelsel omdat er overlap is in de werking van de sympathische zenuwketen.

Wie kan een ETS ondergaan?

De meeste patiënten van 10 tot 65 jaar kunnen met ETS worden behandeld. De operatie is niet geschikt voor patiënten met hart- en vaatziekten, borstvliesaandoeningen, onbehandelde schildklieraandoeningen of overmatige littekenvorming op de borstkas. Ons team bekijkt de individuele medische toestand en unieke behoeften van elke patiënt en bepaalt of zij goede kandidaten zijn voor ETS.

Voordelen van ETS

Omdat ETS wordt uitgevoerd via kleine sleutelgatincisies in plaats van een grote incisie in de borst, is er geen littekenvorming, minder pijn en een sneller herstel. De hele operatie duurt ongeveer een uur, en de meeste patiënten gaan later die dag naar huis. Er kan wat pijn zijn op de incisieplaats en in de borststreek, maar de hechtingen zitten onder de huid en lossen vanzelf op. Patiënten kunnen de volgende dag douchen en binnen enkele dagen hun werk en normale activiteiten hervatten.

Risico’s van ETS

ETS wordt uitgevoerd onder algehele anesthesie en draagt de risico’s van elke chirurgische ingreep, waaronder reacties op medicijnen, bloedingen of infecties.

Tijdens ETS laat de chirurg de long leeglopen om de sympathische zenuw te kunnen zien. Het laten leeglopen van een long tijdens een operatie is routine bij alle soorten thoraxchirurgische ingrepen en brengt geen risico’s met zich mee. Wanneer de ETS voltooid is, wordt de long weer opgeblazen. Er blijft een kleine hoeveelheid lucht in de borstholte achter (pneumothorax), maar de lucht wordt binnen enkele dagen weer geabsorbeerd en er zijn geen gevolgen op lange termijn. In zeldzame gevallen kan een bloeding in de borstkas optreden (hemothorax). Als het bloed niet vanzelf oplost, kan een herhaalde thoracoscopische ingreep nodig zijn om bloedstolsels uit de borstholte te verwijderen.

Mogelijke bijwerkingen van ETS

Compensatoir zweten
De meest voorkomende bijwerking van ETS is compensatoir zweten – overmatig zweten van de rug, buik, dijen en benen. Bij ongeveer 70 procent van de patiënten die ETS ondergaan, treedt in meer of mindere mate compensatoir zweten op. Patiënten die alleen palmaire hyperhidrosis hebben, hebben de minste kans op compensatoir zweten na ETS. Wanneer ETS wordt uitgevoerd voor axillaire hyperhidrose (zweten in de oksels), neemt het risico op compensatoir zweten toe. Over het algemeen is alles vanaf de tepellijn droog na de ETS procedure. Compensatoir zweten wordt door de meeste patiënten goed verdragen en wordt in de meeste gevallen als veel beter beheersbaar beschouwd dan het oorspronkelijke probleem van hyperhidrosis. Het medicijn Robinol is in sommige gevallen effectief gebleken bij het verminderen van gegeneraliseerd lichaamszweten.

Hornersyndroom
Het ontwikkelen van het syndroom van Horner – gekenmerkt door hangende oogleden, vernauwde pupillen en het ontbreken van zweten in het gezicht – is zeer zeldzaam (ongeveer 0,3 procent). Het kan optreden als de sympathische zenuw nabij het T1-niveau ook verstoord is. Het risico op het syndroom van Horner is het grootst bij patiënten die een ETS ondergaan voor hyperhidrosis en/of blozen in het gezicht, omdat de sympathische zenuwketen dichter bij het T1-niveau wordt doorgesneden in vergelijking met ETS voor andere vormen van hyperhidrosis.

Gustatoir zweten
Gustatoir zweten – zweten van het gezicht bij het eten of ruiken van bepaalde soorten voedsel – komt bij een klein aantal patiënten voor na ETS, maar het is meestal geen groot probleem.

Neuritis en Neuralgie
Neuritis en neuralgie, dat is aspecifieke pijn in de rug tussen de schouderbladen, komt bij een zeer klein aantal patiënten voor en is secundair aan irritatie van de zenuwuiteinden. Deze aandoening gaat meestal vanzelf over en is zelden ernstig of blijvend. Het kan worden behandeld met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals Motrin.

Brachiale Plexus Letsel
Deze aandoening, gekenmerkt door zwakte of verlamming van de bovenste ledematen, is uiterst zeldzaam en wordt veroorzaakt door een letsel aan de spinale zenuwen.

Verlaagde hartslag
Vele patiënten ervaren een daling van 10 procent van de hartslag na de operatie, maar het is niet aangetoond dat deze aandoening het uithoudingsvermogen en de tolerantie voor lichaamsbeweging beïnvloedt. In feite lijkt ETS gunstig te zijn voor patiënten met bepaalde hartritmestoornissen. Niettemin moeten wedstrijdsporters die afhankelijk zijn van de maximalisatie van hun hartslag meer dan anderen rekening houden met deze mogelijke bijwerking.

Droge gezichtshuid
Na ETS merken sommige patiënten een droge huid in hun gezicht, hals en hoofdhuid. Dit kan worden behandeld met vochtinbrengende crèmes. Het drogen van de huid heeft vaak het effect dat acne verbetert bij veel patiënten.

Verzekering Dekking voor ETS

Hyperhidrosis wordt beschouwd als een medische aandoening met ernstige lichamelijke en psychische complicaties wanneer het niet wordt behandeld. Daarom wordt ETS meestal gedekt door de ziektekostenverzekering, omdat het wordt beschouwd als een medische noodzaak en niet als een cosmetische ingreep.

Het kan echter zijn dat uw polis vereist dat u eerst meer conservatieve methoden probeert, zoals medicijnen of iontoforese. Neem contact op met uw individuele ziektekostenverzekering om uw voordelen te bepalen.