FIREFLY CYCLE & HABITAT

Er zijn wereldwijd ongeveer 2000 soorten vuurvliegen bekend, maar in de V.S. komen slechts zo’n 200 soorten voor. Deze insecten leven in een verscheidenheid van warme omgevingen, maar ook in de meer gematigde streken. Vuurvliegen zijn een vertrouwd beeld op zomeravonden, en ze steken niet, bijten niet en dragen geen ziekten over. Vuurvliegen zijn geen echte vliegen, maar kevers.

Vuurvliegen maken vier ontwikkelingsstadia door: eieren, larven, poppen en volwassen dieren. Hun favoriete habitat zijn gebieden met vijvers, beken, moerassen of rivieren, vooral als die aquatische milieus omgeven zijn door hoog gras dat groeit op plaatsen waar bossen en velden dicht bij water liggen. De eitjes van de vrouwtjes Photinus pyralis – een van de meest voorkomende en wijdst verspreide vuurvliegsoorten in de V.S. – komen ongeveer 4 weken na het leggen van de eitjes uit het eistadium en ontwikkelen zich tot het larvenstadium, dat 1-2 jaar duurt. Volwassen Phontinus pyralis leeft slechts ongeveer 30 dagen.

Eieren, poppen en de meeste volwassen exemplaren van veel soorten vuurvliegen voeden zich niet; vuurvlieglarven consumeren echter kleine dieren, zoals andere insecten, slakken en regenwormen. Sommige soorten vrouwelijke vuurvliegen voeden zich met mannetjes van de soort door de mannetjes aan te trekken met hun knipperende lichtpatroon en vervolgens de nietsvermoedende mannetjes te doden en op te eten.

FIREFLY FACTS & INFORMATIE

De typische avond voor vuurvliegen begint rond zonsondergang wanneer de mannetjes laag bij de grond beginnen te vliegen met behulp van hun knipperende signalen om partners of prooien aan te trekken. De vrouwtjes blijven op de grond en lokken de mannetjes met hun eigen specifieke flits. Na de paring legt het vrouwtje tot 500 eitjes in vochtige grond.

S nachts kruipen vuurvliegjes naar de toppen van grassprieten en vliegen in boomtakken om te seinen voor partners. Lang gras biedt vuurvliegen beschutting en een beter gezichtspunt om ’s nachts signalen te geven.

Sommige soorten, vooral de geslachten Photinus, Photuris, en Pyractomena, onderscheiden zich

door de unieke baltsflitspatronen die vliegende mannetjes uitzenden op zoek naar vrouwtjes.

In het algemeen vliegen vrouwtjes van het geslacht Photinus niet, maar geven wel een flitsreactie op mannetjes van hun eigen soort. Ook produceren sommige soorten vuurvlieglarven licht om potentiële predatoren te waarschuwen dat ze slecht smaken. De slechte smaak van vuurvliegjes is het resultaat van steroïde-achtige chemicaliën, lucibufagines genaamd, die vuurvliegjes onsmakelijk maken voor spinnen en vogels.

Niet alle volwassen vuurvliegjes flitsen en veel soorten gebruiken licht niet als paringssignaal voor volwassen exemplaren. In plaats daarvan gebruiken deze “donkere” vuurvliegen geuren in de lucht, zoals feromonen, om te communiceren.

Huiseigenaren kunnen maatregelen nemen om meer vuurvliegen aan te trekken door onnodige verlichting op hun terrein te verminderen of te elimineren, omdat licht de lichtsignalen van vuurvliegen kan verstoren, waardoor het voor hen moeilijker wordt om partners in de buurt te lokaliseren. Vuurvliegen bepalen ook de tijd van de nacht dat ze flitsen door de intensiteit van het omgevingslicht. Daarom zie je niet veel vuurvliegen flitsen op heldere nachten met volle maan.

HOE WORDT HET LICHT VAN EEN VUURVLIEG PRODUKT?

Vuurvliegen produceren in hun lichaam een chemische reactie waardoor ze kunnen oplichten. Wanneer zuurstof samenkomt met calcium, adenosinetrifosfaat (ATP) en de chemische stof luciferine in de aanwezigheid van luciferase, een bioluminescent enzym, wordt licht geproduceerd.