Een Ethiopische vrouw die verminkt is nadat haar vervreemde echtgenoot haar in 2017 met zuur aanviel, zegt dat ze ondanks haar lijden redenen heeft om dankbaar te zijn.
“Er zijn meer goede mensen in de wereld dan er slechte mensen zijn,” vertelde Atsede Nguse aan de BBC aan de telefoon vanuit haar nieuwe huis in de VS.
“Ik ben geraakt door de vriendelijkheid en liefde die mensen me toonden na het incident,” zei de 29-jarige moeder van één.
Het zuur dat over haar werd gegoten, vernielde haar gezicht en brandde door haar lichaam.
Ze kon niet behandeld worden in een Ethiopisch ziekenhuis en had geen geld om elders heen te gaan.
Toen ze hoorden wat er was gebeurd, zamelden vrienden en weldoeners geld in om de behandeling in Thailand te betalen.
Maar dat geld was op voordat mevrouw Atsede goed en wel was genezen en zij moest naar huis terugkeren.
Toen, voor de tweede keer, kwam iemand haar te hulp.
‘Raakte mijn hart’
Menbere Aklilu, een Ethiopische vrouwenrechtenactiviste gevestigd in de VS, las op Facebook over wat er met mevrouw Atsede was gebeurd.
Als overlevende van huiselijk geweld zelf, zei ze dat ze wilde helpen.
“Toen ik haar verhaal las, had ik medelijden, net als ieder ander. Maar toen ik wist dat ze een moeder was, dacht ik: ‘Wat als mijn zoon in de plaats van haar zoon was?’
“Dit raakte echt mijn hart.”
- Binnen in het ziekenhuis dat de littekens van een zuuraanval behandelt
- Verkrachte strip ‘superheld’ keert terug in nieuwe rol
Acid Survivors Trust International, een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde niet-gouvernementele organisatie, schat dat elk jaar tussen de 50 en 75 vrouwen in Ethiopië worden aangevallen met zuur.
Dit cijfer past in een groter patroon van huiselijk geweld.
Een Ethiopische overheidsstudie uit 2016 zei dat meer dan een derde van de volwassen vrouwen die een relatie hadden of hadden gehad, het slachtoffer was geweest van fysiek, seksueel of emotioneel geweld door toedoen van hun partner.
De aanval op mevrouw Atsede kan in deze context worden gezien.
Waarschuwing van buren
Haar man, met wie ze in 2012 trouwde, zou haar slaan over kleine meningsverschillen.
“Onze buren waren bezorgd en zeiden dat hij me op een dag zou kunnen vermoorden. Desondanks ben ik met hem blijven leven omwille van mijn kind. Ik wilde niet dat hij net als ik zonder vader zou opgroeien.”
Eindelijk verliet ze in 2015 Gambella, in het westen van Ethiopië, nadat ze zo ernstig was mishandeld dat ze verschillende tanden was kwijtgeraakt en haar gezicht was opgezwollen, en keerde ze terug naar haar geboorteplaats.
“Nadat ik naar Adigrat was gegaan, hebben mijn moeder en mijn zus, die in Saoedi-Arabië woonde, me geholpen een kleine cosmeticawinkel te openen. Het ging goed met me.”
Maar in juni 2017 nam haar man weer telefonisch contact op, waarbij hij deed alsof hij in het buitenland was.
“Hij deed net alsof hij vanuit Saoedi-Arabië belde. Maar plotseling hoorde ik het geluid van kinderen die in onze lokale taal, Tigrinya, spraken.”
De maand daarop kwam hij naar het huis van haar moeder in Adigrat.
“Hij verstopte zich . Ik zag hem dicht bij me komen. Hij goot toen iets op mijn hoofd en over mijn hele lichaam,” herinnert mevrouw Atsede zich, haar stem krakend.
Het zuur begon haar onmiddellijk te verbranden.
“Ik schreeuwde het uit en riep om hulp. Mijn moeder, broer en zus kwamen aangerend. Maar hij ontsnapte in een voertuig dat op hem stond te wachten.”
‘We delen onze pijn’
Mevrouw Atsede liep grote brandwonden op aan haar handen, gezicht, borst, oren, en een van haar benen. Ze verloor ook haar gezichtsvermogen.
Het plaatselijke ziekenhuis kon haar niet helpen.
"Ik heb een braillecursus gevolgd en leer nu computers. Ik heb grote dromen, en ik weet dat ik het ga maken"", Bron: Atsede Nguse, Bron beschrijving: Overlevende van een zuuraanval, Afbeelding: Een vrouw die een zuuraanval heeft overleefd
Maar het meest hartverscheurende voor haar was de reactie van haar vijfjarige zoontje.
“Na de aanval bracht mijn familie mijn zoontje op bezoek. Toen hij in de kamer kwam waar ik was, zeiden ze dat hij me moest begroeten en zei: ‘Zij is je moeder.’
“Hij keek me toen aan en zei: ‘Nee, zij is mijn moeder niet; mijn moeder is mooi.’
Nadat mevrouw Atsede terugkwam uit Thailand, verbleef ze in een centrum voor overlevenden van huiselijk geweld in de hoofdstad, Addis Abeba.
Eyeelid surgery
Ms Menbere nam daar contact met haar op en slaagde erin, na een gevecht met de immigratieprocedure, om haar naar de VS te krijgen.
Ze zamelde geld in bij vrienden en familie – en zelfs vreemden hebben geholpen nadat ze over de benarde situatie van mevrouw Atsede hadden gehoord.
De activiste zegt dat ze mevrouw Atsede als haar eigen dochter behandelt: “We leven samen. We delen onze pijn en ervaring.
“Ik help vrouwen omdat ik van mezelf houd. Want elke keer dat je iemand helpt, heelt je eigen wond. Bovendien geloof ik dat ik anderen kan motiveren om te helpen.”
Mevrouw Atsede wordt nu geholpen door medici in Californië en is vastbesloten een normaal leven te leiden.
“Ik heb een succesvolle operatie aan mijn oogleden ondergaan. Ik had geen oogleden. Ik kan nu mijn ogen openen en sluiten,” zegt ze, hopend dat ze op een dag haar gezichtsvermogen terugkrijgt.
“Ik heb ook een braillecursus gevolgd en ik leer computers. Ik heb grote dromen en ik weet dat ik het ga redden.”
Haar man is nooit gevonden, maar is bij verstek veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.
“Als ik hem kon zien, zou ik hem maar één vraag stellen: ‘Waarom heb je me dit aangedaan?