Silicabolletjes

Permineralisatie is een proces van fossilisatie waarbij minerale afzettingen interne afgietsels van organismen vormen.

Mineralen in water vullen de ruimten binnenin organisch weefsel. Het proces geeft een verslag van zowel zacht weefsel als harde weefsels. Fossielen met permineralisatie zijn nuttig bij het bestuderen van interne structuren, vooral van planten.

Water uit de grond, meren of oceanen sijpelt in de poriën van organisch weefsel en vormt een kristalafgietsel met afgezette mineralen. Kristallen beginnen zich te vormen in de poreuze celwanden. Dit proces gaat door aan de binnenzijde van de wanden totdat de centrale holte van de cel, het lumen, volledig is gevuld. De celwanden zelf blijven intact rondom de kristallen. Permineralisatie verschilt van verstening in die zin dat het organisch materiaal alleen met mineralen wordt opgevuld en niet volledig wordt vervangen. Permineralisatie kan op verschillende manieren optreden:

Een kolenbol

Typen

Silicificatie

Silicificatie is de meest voorkomende vorm van permineralisatie.

Carbonaatmineralisatie

Karbonaatmineralisatie komt voor als kolenbollen. Kolenbollen zijn fossilisaties van planten en hun weefsels, meestal gemaakt bij zeewater of zuur veen. Dit type fossilisatie geeft informatie over het plantenleven in het Boven-Carboon (325 tot 280 miljoen jaar geleden).

Pyritisatie

Organismen worden gepyritiseerd als ze zich in mariene sedimenten bevinden die verzadigd zijn met ijzersulfiden.

Afbeeldingen voor kinderen

• 

  Gepolijste doorsnede van versteend hout waarop jaarringen te zien zijn.

• 

  Gepyritiseerde Lytoceras genus ammoniet in Holzmaden Shale