CASE REPORT

Jaar : 2019 | Volume : 9 | Issue : 3 | Page : 125-129

Prothetiek en logopedie bij patiënten met een hoog gehemelte
Shilpi Sanghvi1, Gaurang Mistry1, Asha M Rathod1, Naina Swarup2
1 Department of Prosthodontics, DY Patil University School of Dentistry, Navi Mumbai, Maharashtra, India
2 Department of Prosthodontics, Dr. Swarup’s Multispeciality Dentistry, Mumbai, Maharashtra, India

Correspondentieadres:
Dr. Shilpi Sanghvi
Departement van Prothodontics, DY Patil University School of Dentistry, DY Patil University, Dr. DY Patil Vidyanagar, Sector 7, Nerul, Navi Mumbai – 400 706, Maharashtra
India

Source of Support: Geen, Belangenverstrengeling: Geen

Check

DOI: 10.4103/jid.jid_38_19

Abstract

De prothetische revalidatie van patiënten na herstel van het gehemelte is een belangrijk onderdeel van de multidisciplinaire aanpak voor het oplossen van de vele problemen in verband met de totale gezondheid. Een van die problemen zijn spraakmoeilijkheden en articulatiefouten. Een hoog gehemelte, geassocieerd met een gespleten gehemelte, beïnvloedt de fonatie en articulatie doordat het oppervlak van het gehemelte niet goed in contact komt met de tong. Dit resulteert in onverstaanbare en hypernasale geluidsproductie. Palatogram is een vrij eenvoudige, maar zeer effectieve klinische techniek voor de beoordeling van palatale contouren, om de bestaande spraakgebreken van aangetaste klanken te verbeteren. Dit verslag van een casus toont een multidisciplinaire aanpak van de behandeling om met succes de spraakverstaanbaarheid te verbeteren door het vervaardigen van een spraaktoestel door het maken van een palatogram en het aanpassen van de palatale contouren.

Keywords: Kloof gehemelte herstel, hoog gehemelte, multidisciplinaire aanpak, palatogram, spraak

Hoe dit artikel te citeren:
Sanghvi S, Mistry G, Rathod AM, Swarup N. Prothesen en logopedie bij patiënten met een hoog gehemelte. J Interdiscip Dentistry 2019;9:125-9

How to cite this URL:
Sanghvi S, Mistry G, Rathod AM, Swarup N. Prothesen en logopedie bij patiënten met een hoog-Arched gehemelte. J Interdiscip Dentistry 2019 ;9:125-9. Beschikbaar via: https://www.jidonline.com/text.asp?2019/9/3/125/273660

Klinische Relevantie voor Interdisciplinaire Tandheelkunde

• Post gespleten gehemelte herstel, worden patiënten behandeld door zowel tandheelkundige als medische professionals
• Een gespleten gehemelte wordt altijd geassocieerd met groeibeperkingen, wat leidt tot articulatieproblemen en. hypernasaliteit
• Rol van orthodontisten- maxillaire expansie en occlusale correctie
• Rol van Prothodontisten- Spraakapparaat om contact tussen tong en gehemelte tot stand te brengen
• – Spraakpathologen en taaltherapeuten werken samen met de tandheelkundige specialisten

Inleiding

Spraak is een complex fysiologisch verschijnsel dat het resultaat is van respiratoire, laryngeale, en resonator systeem interacties. Het is een belangrijke functie van het stomatognatisch systeem dat de mondholte als instrument gebruikt. Tanden, alveolaire kam en gehemelte zijn statische componenten van de spraak, terwijl tong, lippen en velum dynamische componenten zijn. De tong is de belangrijkste articulator van de medeklinkers, die in contact komt met specifieke gebieden van de tanden, de alveolaire kam en het harde gehemelte. Daarom zijn de consonantklanken van het grootste belang voor de tandprotheticus. Deze klanken worden ingedeeld volgens de anatomische delen die bij hun vorming betrokken zijn: (1) palatolingaal – gevormd door tong en hard of zacht gehemelte, (2) linguodentaal – tong en tanden, (3) labiodentaal – lippen en tanden, en (4) bilabiaal – lippen. Elke misvorming van het gehemelte kan de productie van medeklinkers beïnvloeden. Personen met een gespleten lip en gehemelte vertonen tandheelkundige, skeletale, esthetische en functionele discrepanties met een vernauwde bovenste tandboog en een diep gehemeltegewelf als gevolg van littekenweefsel dat zich ontwikkelt over het gedenatureerde gehemeltebot dat overblijft na palatoplastie.,,,, Lubit onderzocht dat personen met een hoog of smal gehemelte vaker articulatiestoornissen en een hypernasale spraak hebben vanwege minder beschikbare ruimte voor de tongbewegingen die nodig zijn voor een goede articulatie.
Voor de behandeling van dergelijke gevallen is een multidisciplinaire behandelaanpak nodig, waarbij spraakpathologen en -therapeuten, orthodontisten, tandprothetici en kaakchirurgen als een team samenwerken.

Tabel 1: Specifieke spraakklanken met stimuluszinnen Klik hier om te bekijken

In deze casusbespreking hebben wij als prosthodontisten een palatogram gebruikt om de positie van het tongcontact te diagnosticeren, vast te leggen en te bepalen en functionele palatale contouren te reproduceren voor een bevredigende articulatie,

Casusverslag

Een 18-jarige mannelijke patiënt werd vanuit de afdeling Spraak- en Taalpathologie doorverwezen naar de afdeling Prothetiek met de klacht dat zijn uitspraak en spraak niet bevredigend waren. Hij beschreef zijn spraak als “overdreven nasaal” met vervorming van de s, z, sh, ch, en t klanken. Uit zijn gebitsgeschiedenis bleek dat hij als kind geopereerd was aan een gespleten gehemelte en een tongriem. Daarna onderging hij, volgens protocol, logopedie. Hij bleef echter spraakproblemen houden met betrekking tot uitspraak en nasaliteit. Bij intraoraal onderzoek werd vastgesteld dat de patiënt een diep palataal gewelf had. Het litteken van het gespleten gehemelte was duidelijk zichtbaar, evenals de tongriem. Na een grondige sequentiële diagnose, en met uitsluiting van een mogelijke oronasale communicatie, werd geconcludeerd dat een vernauwde bovenkaak met een hoog gehemelte, samen met een terugval van de tongriem, de oorzaak was van dit spraakprobleem.

Figuur 1: Hoog gehemelte, met een vernauwde bovenkaak. Klik hier om

In dit verslag wordt een techniek beschreven waarbij een palatogram wordt gebruikt om de palatinale contour van een maxillair spraakapparaat aan te passen en zo de spraakkwaliteit te verbeteren.
Stap 1 was de correctie van de tongriem. De patiënt werd doorverwezen naar de afdeling Mondziekten en Kaakchirurgie voor frenulectomie om de tongband los te maken met behulp van een diodelaser voor zachte weefsels om de bewegingsvrijheid van de tong te vergroten.

Figuur 2: Frenulectomie uitgevoerd met behulp van een diodelaser voor zachte weefsels Klik hier om te bekijken

Stap 2 was de constructie van een zelfhardende acrylplaat. Heldere zelfhardende acryl werd aangepast op het gips. Adam’s klemmen op molaire tanden werden gebruikt voor retentie. Modelleerwas werd op de plaat aangebracht. Rugae werden ontworpen en uitgehouwen in was.

Figuur 3: Maxillaire acryl palatale plaat geconstrueerd en rugae ontworpen en uitgehouwen in was Klik hier om te bekijken

Stap 3 omvatte de toepassing van het opnamemedium. Het palatinale oppervlak van de plaat werd grondig gedroogd voor het bestrooien met gipsproduct (gips van Parijs) en het overtollige poeder werd afgeschud.
Stap 4 was het inbrengen van de gecoate maxillaire plaat. De patiënt werd getraind om de klank uit te spreken en de mond te openen zonder het gehemelte weer aan te raken. Het aanraken van de bestrooide plaat met de vingers tijdens het inbrengen werd vermeden.
Stap 5 betrof het uitspreken van linguopalatale en linguoalveolaire consonantklanken en het opnemen van palatogrammen. De patiënt werd geïnstrueerd om verschillende medeklinkers te articuleren – s, sh, ch, n, t, k, en g. De patiënt werd getraind om de klinker “O” te gebruiken met de te bestuderen medeklinker, ook al was de combinatie geen woord, d.w.z. om k-ko, ch-cho, en sh-sho te bestuderen, volgens Allen’s protocol waar “O” de enige klinker is waar de tong geen contact maakt met het gehemelte, waardoor meervoudige opnames van tong tegen gehemelte vermeden werden. De patiënt werd gevraagd de gewenste klank slechts twee opeenvolgende keren te herhalen door duidelijk palatinaal contact te maken, maar contact te vermijden na het openen van de mond. Daarna werd de plaat voorzichtig verwijderd. Voor elk geluid werd een geluidsopname gemaakt.
Palatogram opnames met behulp van Engels en Hindi medeklinkers:,,

• “S”-klank met het woord So-So/Somvaar
• “Sh”-klank met het woord Show/Shobha
• “Ch”-klank met het woord Choke/Chor
• “N”-klank met het woord No
• “T”-klank met het woord Tom/Toto
• “K en G”-klank met het woord Coke/King/Coma/Gulab .

Figuur 4: Palatogram voor “S”-klank Klik hier om te bekijken

Figuur 5: Palatogram voor “SH”-klank Klik hier om te bekijken

Figuur 6: Palatogram voor “CH”-klank Klik hier om

Figuur 7: Palatogram voor “K/G”-klanken Klik hier om

Step 6 was de waardering van de opnamen. De contactgebieden (gebieden waar het opnamemedium is weggeveegd) werden afgetekend om identificatie en correctie te vergemakkelijken. Het aldus verkregen palatogram werd ter referentie vergeleken met definitieve patronen van elk geluid. Ondergecontourde gebieden (minder afgeveegd) werden gecorrigeerd door was toe te voegen en opnieuw op te nemen. Overgecontourde gebieden (grotere vegen) werden gecorrigeerd door was te verwijderen en opnieuw op te nemen.
Elk individu produceert een vergelijkbaar palatogram voor een bepaalde klank. Er zijn echter bepaalde unieke kenmerken voor die bepaalde persoon als gevolg van variaties in vorm en grootte van de tong en palatale gewelf boog vorm.
Stap 7 was de verwerking van de aangepaste acryl plaat . De gewaxte acrylplaat werd verwerkt met roze warmtehardende acrylhars, volgens de routinestappen van prothesefabricage, afwerking en polijsten.

Figuur 8: Maxillair palataal spraaktoestel vervaardigd met roze warmtehardende acrylhars Klik hier om te bekijken

Stap 8 omvatte het opnieuw controleren van het tongcontact met het gehemelte en . De verstaanbaarheid van s-, sh-, ch-, k- en t-klanken met het aangepaste spraakapparaat werd opnieuw geëvalueerd. De geluidsopnames werden 1 maand na levering van het toestel herhaald.

Figuur 9: Positie van de tong en nabijheid van het gehemelte vóór frenulectomie en ontvangst van de palatoplaat Klik hier om

Figuur 10: Approximatie van de tong met het gehemelte verbeterd na ontvangst van het palatale spraakapparaat Klik hier om

Discussie

Spraakmoeilijkheden als gevolg van gespleten gehemelte herstel, ten gevolge van het sterk gegroefde gehemelte dat daardoor is ontstaan, zijn in het algemeen een diepgeworteld probleem. Tandheelkundige en medische specialisten moeten zich gezamenlijk inspannen om een verstandige behandeling te bieden om de persoonlijkheid van een individu te verbeteren. Daarom speelt de tandprotheticus een centrale rol bij het begrijpen van de basismechanismen die betrokken zijn bij de verschillende spraakpathologieën en bij het bieden van een rehabilitatiebehandeling aan dergelijke patiënten.
Door een slechte fonetiek moet de tong het palatinale oppervlak achteraan afsluiten en de luchtstroom naar voren leiden, tegen een alveolopalatale uitsteeksel, beginnend bij de premolaren, dat rond de molaren geleidelijk dikker wordt. Deze uitstulping is buitensporig in de meeste gevallen van gespleten gehemelte reparatie. Tanaka concludeerde dat de palatale contouren, die cruciaal zijn voor de uitspraak van de “S”, “SH” en “CH” klanken, niet accuraat bleken te zijn in de meerderheid van de gevallen met een ingesnoerde bovenkaak. Voortijdig contact als gevolg van overmatige dikte in het voorste gebied kan ertoe leiden dat de “T” als een “D” klinkt.”

“Een palatogram is een gemakkelijke, effectieve, goedkope techniek van beoordeling en verificatie van palatale contouren om de bestaande spraakgebreken van de aangetaste klank te verbeteren en te corrigeren.” Het is een statische registratie van tong- en palatale contouren tijdens klankarticulatie, die diagnostisch kan worden gebruikt als een eenvoudige test voor fonetische evaluatie. Verschillende indicator media kunnen worden gebruikt ” occlude aerosol, druk-indicerende pasta, gotische boog-tracing inkt, kleurstof voor levensmiddelen, enz.
In dit geval werd een palatale plaat vervaardigd om de toegenomen diepte van het palatale gewelf te compenseren en om contact tussen de tong en het gehemelte tot stand te brengen om de articulatie te verbeteren. De plaat werd voorzien van rugae om de luchtturbulentie en de tastgevoeligheid te verhogen, waardoor de fonetische aanpassing, de geluidskwaliteit en de verstaanbaarheid werden verbeterd. De resultaten waren zeer bevredigend en de patiënt werd gevraagd voor een eerste follow-up na 1 maand en later om de 3 maanden.
Een meer definitieve behandeling voor de patiënt zou echter een orthodontische interventie zijn met maxillaire expansie en myofunctionele therapie om de tong te hertrainen en te versterken. Chirurgische correctie van het gehemelte zou de laatste optie zijn voor correctie van de spraak.
Verklaring van toestemming van de patiënt
De auteurs verklaren dat zij alle juiste toestemmingsformulieren voor de patiënt hebben verkregen. In het formulier heeft/hebben de patiënt(en) zijn/haar/hun toestemming gegeven voor zijn/haar/hun beelden en andere klinische informatie om in het tijdschrift te worden gerapporteerd. De patiënten begrijpen dat hun namen en initialen niet zullen worden gepubliceerd en dat de nodige inspanningen zullen worden geleverd om hun identiteit te verbergen, maar anonimiteit kan niet worden gegarandeerd.
Financiële steun en sponsoring
Nihil.
Belangenconflicten
Er zijn geen belangenconflicten.

	Petrovic-Lazic M, Jovanovic N, Kulic M, Babac S, Jurisic V. Akoestische en perceptuele kenmerken van de stem bij patiënten met vocale poliepen na chirurgie en stemtherapie. J Voice 2015;29:241-6.
	Adaki R, Meshram S, Adaki S. Akoestische analyse en spraakverstaanbaarheid bij patiënten die een conventioneel kunstgebit en een in rugae ingebouwd kunstgebit dragen. J Indian Prosthodont Soc 2013;13:413-20.
	Farley DW, Jones JD, Cronin RJ. Palatogrambeoordeling van maxillaire volledige prothesen. J Prosthodont 1998;7:84-90.
	Kong HJ, Hansen CA. Het aanpassen van palatale contouren van een prothese om de spraakverstaanbaarheid te verbeteren. J Prosthet Dent 2008;99:243-8.
	Landa JS. Practical Full Denture Prosthesis. Londen: Dental Items of Interest Publishing Co.; 1954. p. 311-29.
	Jain AR, Venkat Prasad MK, Ariga P. Palatogram revisited. Contemp Clin Dent 2014;5:138-41.
	Von den Hoff J, Maltha JC, Kuijpers-Jagtman AM. Palatale wondgenezing: De effecten van littekenvorming op de groei. In: Berkowitz S, editor. Gespleten lip en gehemelte. Diagnosis and Management. 2nd ed. Berlin: Springer Verlag; 2006. p. 301-13.
	Peterson-Falzone SJ, Hardin-Jones MA, Karnell MP. Cleft Palate Speech. 3rd ed. St. Louis, MO: Mosby, Inc.; 2001.
	Lubit EC. The relationship of malocclusion and faulty speech articulation. J Oral Med 1967;22:47-55.
	Het glossarium van tandprothetische termen. J Prosthet Dent 2005;94:10-92.
	Morosolli AR, Veeck EB, Niccoli-Filho W, Gomes MF, das Graças V Goulart M. Healing process after surgical treatment with scalpel, electrocautery and laser radiation: histomorphologic and histomorphometric analysis. Lasers Med Sci 2010;25:93-100.
	Allen LB. Improved phonetics in denture construction. J Prosthet Dent 1958;8:753-63.
	Rothman R. Phonetics considerations in denture prosthesis. J Prosthet Dent 1961;11:21423.
	Tanaka H. Speech patterns of edentulous patients and morphology of the palate in relation to phonetics. J Prosthet Dent 1973;29:16-28.

Cijfers

, , , , , , ,