“Ik herinner me dat ik mijn armen in mijn lichaam trok, probeerde te krimpen, probeerde mezelf te beschermen,” zei Crawshaw. “En het was vreemd dat ik maar bleef lachen.” Op de een of andere manier, zei ze, trokken de jongens tijdens het kietelen haar shirt en broek uit. Ze ontsnapte uiteindelijk naar de badkamer, trok haar kleren weer aan en vluchtte het huis uit.

“Het was verschrikkelijk,” zei ze. “Ik kon de woorden niet uitbrengen om hen te zeggen dat ze moesten stoppen.”

Nu gebruikt Crawshaw, een freelance schrijver en kunstenaar in Edmonton, Alberta, het kietelen om haar 7-jarige dochter te leren over lichaamsgrenzen en toestemming. Ze vertelt haar dat haar lichaam van haar is. Ze laat haar geen uitgebreide familieleden omhelzen. En als haar dochter vraagt om gekieteld te worden, wat ze soms doet, kietelt Crawshaw haar een paar seconden per keer, waarbij ze goed let op haar woorden en gedrag.

Onvrijwillig glimlachen en lachen

Christine Harris, Ph.D., professor in de psychologie aan de Universiteit van Californië, San Diego, die zes artikelen over het onderwerp heeft gepubliceerd, noemt kietelen “een van de meest mysterieuze fenomenen die er zijn.” Dat komt deels omdat je jezelf niet kunt kietelen. Maar meer relevant voor kinderen en spelen is de vreemde loskoppeling tussen het gedrag van een persoon wanneer hij wordt gekieteld en hoe hij zich daarbij voelt.

“Ondanks dat hun gezicht eruit ziet alsof ze ervan genieten, als ze zeggen dat ze het niet leuk vinden, vinden ze het waarschijnlijk niet leuk,” zei Dr. Harris. “Je zult zien dat ze hun armen echt strak naast hun lichaam houden of zich terugtrekken, wat suggereert dat er iets aan is dat aversief is.”

Confusingly, wat eruitziet als glimlachen en lachen kan iets heel anders zijn. De glimlach is een speelgezicht, maar de grimas, een onderdanig dreiggezicht, lijkt erop, en dat is wat je ziet wanneer speels kietelen verandert in iets ongewenst, zei Alan Fridlund, Ph.D., van de Universiteit van Californië, Santa Barbara, die gespecialiseerd is in gezichtsuitdrukkingen en non-verbale communicatie.

“Op dat moment is het lachen niet langer de gebruikelijke sociale lach die gepaard gaat met spelen, maar gewoon een spasmodische reflex die het lichaam gebruikt om spanning los te laten,” zei hij.

Extreem kietelen, adviseerde Dr. Fridlund, kan ook iets veroorzaken dat bekend staat als “cataplexie,” een plotseling, tijdelijk verlies van spiercontrole of verlamming. Dat is waarschijnlijk wat er gebeurde met Crawshaw toen de jongens haar kietelden.