Na południe od Żyznego Półksiężyca rozciąga się półwysep, który bierze swą nazwę od Arabów, którzy go zamieszkują. Arabia była scenerią dla kariery Proroka Muhammada, o której opowiadają źródła muzułmańskie, i dlatego w szczególny sposób domaga się uwagi tych, którzy interesują się późniejszym rozwojem historii Bliskiego Wschodu. Od samego początku należy jednak pamiętać o dwóch zastrzeżeniach. Po pierwsze, związek między Arabią, jej mieszkańcami i ich kulturą z jednej strony a islamem z drugiej jest problematyczny. Tradycja religijna, którą obecnie identyfikujemy jako „islam”, mogła mieć swój początek w kontekście arabskim i z pewnością kontekst ten pozostał centralny dla późniejszego rozwoju religii z wielu powodów – na przykład fakt, że Koran jest w języku arabskim, języku mieszkańców półwyspu, lub znaczenie, jakie muzułmanie później przypisywali zachowaniu Proroka i jego towarzyszy w określaniu tego, co stanowi „właściwe” życie islamskie. Czy jednak warto myśleć o islamie jako o produkcie Arabii, jak czyni to tradycja islamska? Z pewnością demograficzny i kulturowy środek ciężkości w świecie islamu szybko przeniósł się poza Półwysep Arabski. Nawet jeśli arabski tygiel jest ważny, co to dokładnie oznacza? Do jakiego stopnia, na przykład, Arabia w szóstym i siódmym wieku była zintegrowana z większymi kulturowymi i religijnymi wzorcami reszty Bliskiego Wschodu? Arabia może być miejscem, gdzie rozpoczął się islam, ale kultury i tradycje innych obszarów, przede wszystkim bardziej zaludnionych regionów Bliskiego Wschodu od Egiptu po Iran, prawdopodobnie odegrały bardziej krytyczną rolę w późniejszym określeniu islamskiej tożsamości.