Po tym, jak uczniom w kalifornijskiej szkole średniej kazano ostatnio „tłumaczyć” zwroty w języku Black English na standardowy angielski, członek społeczności na przesłuchaniu rady szkolnej powiedział: „Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebują – nasze dzieci – jest bycie zmuszonym do uczęszczania do klasy i bycie wyśmiewanym i zastraszanym przez uczniów z powodu planu lekcji używanego do podkreślenia African American Vernacular English.”

Niewiele dialektów języka angielskiego przyciągnęło tyle negatywnej uwagi. Od klasy do sali sądowej, miejsce African American Vernacular English jest gorąco dyskutowane. Dzieje się tak dlatego, że ludzie kojarzą go z cechami językowymi, które są obecnie potępiane jako gramatycznie niepoprawne, jak „podwójne przeczenia” lub czasowniki, które nie zgadzają się z ich podmiotami. Na przykład:

Możesz równie dobrze im nie mówić, ’cause you ain’t getting no thanks for it. Równie dobrze możesz im nic nie mówić na ten temat, tylko zostawić to w rękach Pana.

’Cause I knows it and I sees it now.

Nauczyciele i maniacy językowi przypisują te cechy „złej” angielszczyźnie. Niektórzy lingwiści twierdzą, że nie są one angielskie, ale raczej dziedzictwem angielskiego kreolskiego, niegdyś szeroko rozpowszechnionego w Brytyjskiej Ameryce Północnej.

Jako socjolingwista specjalizujący się w strukturze języka mówionego, mój zespół w Laboratorium Socjolingwistyki Uniwersytetu w Ottawie zmagał się z tym problemem przez lata.

Nasze badania pokazują, że wiele z tych stereotypowych niestandardowych cech jest bezpośrednią pochodną starszego etapu rozwoju języka angielskiego – tego z czasów kolonizacji Stanów Zjednoczonych przez Brytyjczyków.

Tapping into early Black English

Aby zrozumieć, jak African American Vernacular English stał się taki, jaki jest teraz, musisz wiedzieć, jak było wcześniej. Ale historyczne dowody na wcześniejszy etap są bardzo rzadkie: technologia nagrywania jest zbyt nowa, a pisemne reprezentacje są zarówno rzadkie, jak i niewiarygodne. Aby uzyskać dostęp do wczesnego Black English, musieliśmy najpierw zrekonstruować go z mowy afroamerykańskiej diaspory.

Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku, tysiące byłych niewolników afroamerykańskich osiedliło się w małych enklawach w Afryce, na Karaibach, w Ameryce Południowej i Kanadzie, gdzie ich potomkowie nadal mieszkają. Geograficznie i społecznie odizolowane, kluczową cechą enklaw językowych jest to, że zachowują starsze cechy.

Trzy takie społeczności, nigdy wcześniej nie badane w tym związku, pomogły nam rzucić światło na historię African American Vernacular English: Samaná, mały półwysep w północno-wschodniej Dominikanie, oraz North Preston i Guysborough w Nowej Szkocji. Dzięki lokalnym mieszkańcom, byliśmy w stanie zlokalizować i nagrać najstarszych członków tych społeczności.

Samaná, Dominikana

Fragment angielskiego korpusu Samaná, mówca 003. (Author provided)

North Preston, Nova Scotia

Excerpt from the African Nova Scotian English Corpus, speaker 030. (Author provided)

Guysborough, Nova Scotia

Excerpt from the African Nova Scotian English Corpus, speaker 066.

Porównaliśmy nasze nagrania z innymi wykonanymi prawie sto lat wcześniej ze starszymi Afroamerykanami urodzonymi w niewolnictwie na amerykańskim Południu. Te „Ex-Slave Nagrania” pozwoliły nam potwierdzić materiały diaspory jako wcześniejszego etapu.

Ex-Slave Recordings

Fragment z Ex-Slave Recordings, głośnik 013. (Author provided)

Mój zespół i ja skrupulatnie przeanalizowaliśmy te materiały w celu wykrycia statystycznie istotnych wzorców mowy i porównaliśmy je w różnych dialektach języka angielskiego. Zebraliśmy również prawie 100 gramatyk języka angielskiego pochodzących aż z 1577 roku. Takie porównania umożliwiają językoznawcom rekonstrukcję językowego rodowodu; podobnie jak biolodzy ewolucyjni, szukamy wspólnych retencji – cech, które pozostały takie same pomimo zmian w innych miejscach.

Ujawniło to, że wiele cech stereotypowo kojarzonych ze współczesnym afroamerykańskim Vernacular English ma solidny precedens w historii języka angielskiego.

Reguła „północnego podmiotu”

Rozważmy czas teraźniejszy. W standardowym angielskim, tylko czasowniki w trzeciej osobie liczby pojedynczej są odmieniane przez -s, jak w „he/she/it understands”. W African American Vernacular English, z drugiej strony, nie tylko czasownik czasami pozostaje goły w trzeciej osobie liczby pojedynczej (np. „He understand what I say”), może również zawierać końcówkę -s w innych osobach, jak w, „They always tries to be obedient.”

Nasze badania nad starymi gramatykami nauczyły nas, że standardowy angielski wymóg, aby podmiot i czasownik zgadzały się w trzeciej osobie liczby pojedynczej jest w rzeczywistości stosunkowo niedawny. Już w 1788 roku gramatyk James Beattie zauważył, że czasownik w liczbie pojedynczej czasami podąża za rzeczownikiem w liczbie mnogiej – dokładnie tak jak znajdujemy to dzisiaj w afroamerykańskim wernakularnym angielskim.

Ku naszemu zaskoczeniu, ilościowa analiza sposobu w jaki mówcy używali czasu teraźniejszego w naszej bazie danych wczesnego Black English pokazała, że podążają oni za wzorem opisanym przez gramatyka Jamesa Murray’a w 1873 roku:

Ten wzorzec, znany jako „północna reguła podmiotu”, zakłada pozostawienie czasownika gołego, gdy podmiotem jest sąsiadujący zaimek („They come and take them”) i odmienianie go przez -s w innych przypadkach („The birds comes and pecks them”).

Problem z ignorowaniem przeszłości

Tak szczegółowy wzorzec językowy jak reguła północnego podmiotu nie mógł zostać wprowadzony niezależnie przez członków tych odległych społeczności. Nasze porównania potwierdziły raczej, że został on odziedziczony ze wspólnego źródła: języka angielskiego, którego nauczyły się najpierw zniewolone jednostki w koloniach amerykańskich.

W rzeczywistości, ten sam wzór jest słyszalny w innych odmianach języka angielskiego bez znanego afroamerykańskiego wkładu lub powiązań, jak w tym przykładzie z Devon, w Wielkiej Brytanii:

Wyjeżdżasz na dzień, i daje ’em fish and chips w drodze do domu.

To jest dalekie od odosobnionego przykładu. Kiedy powtórzyliśmy to ćwiczenie, znaleźliśmy historyczny precedens dla wielu innych cech językowych, które są dziś uważane za gramatycznie niepoprawne.

Skupianie się na obecnych różnicach między African American Vernacular English i standardowym angielskim prowadzi nas w dół ogrodowej ścieżki do wniosku, że jest to „zły” angielski. Ale kiedy weźmiemy pod uwagę historię i naukę, dowiadujemy się, że zachował on struktury, które standardowy angielski został obecnie wyparty. Nasze wyniki pokazują, że wiele istotnych cech African American Vernacular English nie zostało wprowadzonych jako innowacje, ale są one spuścizną po starszym etapie języka angielskiego. African American Vernacular English powinien być słusznie legitymizowany jako konserwatywna i nie niepoprawna odmiana angielskiego, taka, której podstawową różnicą gramatyczną jest opór wobec zmian w głównym nurcie.

Posłuchaj północnej reguły podmiotu w akcji

They speak the same English. Anglicy mówią gramatyką.

That’s why, you know, they celebrate that day. Coloured folks celebrates that day.

Oh, I live my life. Ja i Emma, i ciotka Bridgie wszystkie – my wszystkie żyjemy swoim życiem.

He know the first snowfall, he know the first guys that shoots the deer and everything.

Excerpt from the African Nova Scotian English Corpus, speaker 062. (Author provided)

Wszystkie przykłady są odtworzone verbatim, za zgodą, z oryginalnych nagrań audio znajdujących się w University of Ottawa Sociolinguistics Laboratory.