Możesz powiedzieć Andrew Carnegiemu, że spotkam go w piekle (dokąd obaj zmierzamy), ale nie wcześniej.
Odpowiedź partnera biznesowego na prośbę o pojednanie
Nowy Jork to plac zabaw superbogatych. Mówi się, że zwijają swoje cygara banknotami stu dolarowymi, a kapelusze swoich żon wysadzane są diamentami. Ale wartości gruntów na wyspie Manhattan są najwyższe na świecie i nawet oni nie mogą sobie pozwolić na rozbudowę siedziby swoich imperiów na boki.
Jedyną drogą jest góra. Jednak problemy z nośnością i sama liczba schodów sprawiają, że większość budynków nie przekracza pięciu pięter. Budowanie w górę wymaga zmechanizowanych wind i kluczowego składnika, który jest o wiele za drogi – stali. Istnieje ona od 2000 lat, ale jest tak droga w produkcji, że jej ograniczone zastosowanie ograniczało się do bogatych samurajów w mieczach lub jeszcze bogatszych kobiet w biżuterii.
CARNEGIE
Urodzony w Szkocji, amerykański imigrant, Andrew Carnegie rozpoczął pracę jako urzędnik telegraficzny w wieku siedemnastu lat. Następnie jest sekretarzem szefa Pennsylvania Railroad. Jest także maklerem na Wall St sprzedającym obligacje kolejowe za ogromne prowizje. Ponieważ w czasie wojny secesyjnej zarabiał około 50 000 dolarów rocznie, jak wielu baronów-rabusiów płaci 300 dolarów, aby jego zastępca walczył w wojnie za niego.
1872 SHEFFIELD
Brytyjski wynalazca pokazuje Carnegie’emu swoją rewolucyjną metodę wytwarzania stali. Gorące powietrze przedmuchiwane jest przez stopione żelazo, spalając zanieczyszczenia węglowe, tworząc stal, i to w taki sposób, że można ją produkować na masową skalę. To ma potencjał, by uczynić go jednym z najbogatszych ludzi, jakich widział świat.
Carnegie wraca do Pittsburgha, by zbudować potężną hutę stali, większą niż 80 boisk do futbolu amerykańskiego. Ryzykuje wszystko. Załamanie giełdy w 1873 roku oznacza, że musi pożyczyć jeszcze więcej pieniędzy. Wbrew wszelkim przeciwnościom losu, w sierpniu 1875 roku, jego zakłady są gotowe do testów. Wystarczająco gorące, by w ciągu kilku sekund wyparować człowieka; pięć ton stopionego metalu wylewa się w temperaturze 1650 stopni Celsjusza. Pierwsza stal schodzi z pierwszej nowoczesnej linii produkcyjnej. Do 1880 r. produkuje 10 000 ton stali miesięcznie, przynosząc 1,5 mln dolarów zysku rocznie. Liczba ludności Pittsburgha potroiła się, przekształcając go z sennego miasteczka w przemysłowe serce Ameryki. Nowe koleje stalowe rozprowadzają produkt Carnegiego po całym kraju
ceny spadają o 80%, ale Carnegie dominuje na rynku i zarabia miliony.
Do roku 1900 produkuje się 11 milionów ton, a roczny zysk Carengiego wynosi 40 milionów dolarów. W tym samym roku, podczas przyjęcia, sprzedaje działkę bankierowi i baronowi kolejowemu, J.P. Morganowi, który tworzy U.S. Steel, pierwszy trust wart miliardy dolarów. Pracuje w nim 200 000 ludzi przez dwanaście godzin dziennie.
Czy wiedziałeś?
Carnegie sprzedał swoją firmę stalową za 480 000 000 dolarów. Do końca XIX wieku, w dużej mierze dzięki stalowym liniom kolejowym i stalowym wieżowcom Carnegie’ego, populacja miejska Ameryki wzrosła 87 razy. W samym Chicago w ciągu zaledwie dziesięciu lat zbudowano 50 budynków o konstrukcji stalowej, a w ciągu zaledwie 20 lat liczba ludności wzrosła ponad dwukrotnie, do prawie 1,7 miliona. W latach 1860-1900 liczba ludności USA wzrosła z 31 mln do 75 mln.