Jednakże żaby drzewne wyewoluowały sposoby na zamarzanie na stałe do ośmiu miesięcy każdego roku. Dokonały czegoś, co wydawałoby się biologicznym cudem. Jak im się to udaje?

Na początku zimy lód szybko wypełnia jamę brzuszną żaby drzewnej i otacza jej narządy wewnętrzne. Kryształy lodu tworzą się między warstwami skóry i mięśni. Oczy stają się białe, ponieważ soczewka zamarza.

W tym samym czasie wątroba żaby drzewnej produkuje duże ilości glukozy, która spływa do każdej komórki jej ciała. Ten syropowaty roztwór cukru zapobiega zamarzaniu komórek i wiąże cząsteczki wody wewnątrz komórek, aby zapobiec odwodnieniu.

Więc z jednej strony, ciało żaby drzewnej pozwala na tworzenie się lodu wokół zewnętrznych stron komórek i organów; a z drugiej strony, zapobiega tworzeniu się lodu wewnątrz komórek–tym samym unikając śmiertelnych uszkodzeń, których doznaje większość zwierząt, gdy zamarzają.

Jak wygląda hibernująca żaba drzewna? Nie ma ruchu mięśni. Nie ma bicia serca. Nie ma oddychania. Przez całą zimę, żaba drzewna jest jak bryła twardego, zimnego, lodowatego kamienia wyrzeźbiona w kształcie żaby. Ale ona żyje, w stanie zawieszonego ożywienia.

Na wiosnę, żaba drzewna rozmraża się od wewnątrz na zewnątrz. Najpierw zaczyna bić serce. Potem uaktywnia się mózg. W końcu ruszają się nogi.

Nikt jeszcze nie rozumie, co uruchamia serce żaby drzewnej po tym, jak była zamrożona i bezwładna przez całą północną zimę. Po całkowitym rozmrożeniu żaba wyrusza przez las, aby znaleźć staw hodowlany lub inną odpowiednią wodę.

Żaba leśna jest całkowicie nieuszkodzona przez warunki, które byłyby śmiertelne dla prawie wszystkich innych zwierząt.