Wierna segregacja chromosomów podczas anafazy wymaga, aby stabilne połączenia mikrotubul zostały ustanowione między chromosomami i oboma biegunami wrzeciona przez metafazę. Orientacja dwubiegunowa następuje po aktywnym okresie przejściowych połączeń między kinetochorami i biegunami, a napięcie pośredniczone przez połączenia między chromosomami stabilizuje te biwalenty, które mają połączenia z przeciwległymi biegunami. Niniejszy przegląd skupia się na tym, w jaki sposób chromatydy są wiązane razem w biwalencie, aby zapewnić prawidłową segregację w dwóch podziałach mejotycznych. Homologi są dzielone w mejozie I, a wzajemne krzyżówki, cytologicznie określane jako chiazmaty, zwykle utrzymują homologi razem w tym podziale. Same krzyżówki muszą być zabezpieczone przed migracją poza ramiona chromatyd. Zaproponowano substancje wi±ż±ce zlokalizowane w obrębie krzyżówki oraz kohezję chromatyd siostrzanych dystalnie od krzyżówki, aby zapobiec utracie chiazmatów. Spontaniczne przypadki nondysjunkcji i mutacje, które zaburzaj± utrzymanie chiazmatów s± analizowane w kontek¶cie tych modeli. Krótko omówiono homologi, które segreguj± w mejozie I bez chiazmatów. Biwalent musi być tak skonstruowany, aby cztery chromatydy posiadały tylko dwa funkcjonalne kinetochory przed anafaz± I. Dane cytologiczne i genetyczne sugeruj±, że siostrzane kinetochory s± zduplikowane, ale ograniczone do działania jako pojedynczy kinetochor. Dodatkowo, centromeryczne regiony chromatyd siostrzanych zachowuj± spójno¶ć do anafazy II, nawet gdy spójno¶ć na ramionach chromatyd siostrzanych jest tracona w anafazie I. Przedstawiono mutacje, które specyficznie zaburzaj± ten proces.