Zjednoczone Prowincje Río de la Plata powstały w wyniku długotrwałego procesu, który rozpoczął się w maju 1810 roku, kiedy to mieszkańcy i milicje Buenos Aires, stolicy Wicekrólestwa Río de la Plata, obaliły hiszpańskiego wicekróla Baltasara Hidalgo de Cisnerosa w rewolucji majowej. Chociaż nie było wtedy formalnej deklaracji niepodległości, a rząd, który wyłonił się z rewolucji, zadeklarował lojalność wobec obalonego króla Ferdynanda VII, w rzeczywistości próbował zreorganizować społeczne, polityczne i gospodarcze struktury Wicekrólestwa. Ponieważ napotkała natychmiastowy opór w niektórych kręgach (mianowicie Banda Oriental, pod samozwańczym wicekrólem Javierem de Elío, Kordoba pod byłym wicekrólem Santiago de Liniers, lokalny rząd Asunción w Paragwaju, a zwłaszcza siły rojalistyczne z wicekrólestwa Perú), rewolucja szybko przekształciła się w wojnę o niepodległość.
W trakcie wojny o niepodległość, przez cały okres 1810-1831 trwały poważne konflikty między ciągle zmieniającymi się frakcjami dotyczące organizacji państwa i celów politycznych rządów rewolucyjnych. Konflikty te obejmowały zamachy stanu, bunty, politycznie motywowane procesy, banicje i więzienia, a w końcu przerodziły się w jawną wojnę domową.
Początkowe rządy rewolucyjneEdit
Od rewolucji, były poważne konflikty wśród rozbieżnych poglądów dotyczących organizacji politycznej prowincji. Podczas gdy niektórzy opowiadali się za silnym i wykonawczym rządem centralnym o niewielkiej odpowiedzialności wobec regionalnych interesów, co było początkowo faworyzowane przez „oświecone” elementy rewolucyjne i niezależne, inni dążyli do zintegrowania przedstawicieli prowincji w większym zgromadzeniu deliberatywnym. Ponieważ to drugie stanowisko zyskało przewagę, w 1811 roku Junta Primera powiększyła się o delegatów z prowincji. Jednak, gdy stało się jasne, że taki układ nie był wystarczająco skuteczny, aby prowadzić działania wojenne, triumwirat przejął władzę wykonawczą, podczas gdy zgromadzenie zachowało pewne funkcje kontrolne.
Zgromadzenie roku XIIIEdit
Najwyższa DyrekcjaEdit
Deklaracja niepodległościEdit
Liga FederalEdit
Liga Federalna (1815-1820), lub Liga de los Pueblos Libres (Liga Wolnych Ludów), była sojuszem prowincji na terenie dzisiejszej Argentyny i Urugwaju, zorganizowanym zgodnie z demokratycznymi ideałami federalistycznymi silnie popieranymi przez jej przywódcę, José Gervasio Artigasa.
Rząd Zjednoczonych Prowincji Ameryki Południowej czuł się zagrożony przez rosnącą atrakcyjność Liga Federal, więc nie zrobił nic, aby odeprzeć inwazję Portugalczyków w Misiones Orientales i Banda Oriental, twierdzy Artigasa. Brazylijski generał Carlos Frederico Lecor, dzięki przewadze liczebnej i materialnej, pokonał Artigasa i jego armię oraz zajął Montevideo 20 stycznia 1817 roku, ale walka trwała jeszcze przez trzy długie lata na wsi. Rozwścieczony biernością Buenos Aires, Artigas wypowiedział wojnę Buenos Aires, podczas gdy przegrywał z Portugalczykami.
1 lutego 1820 roku gubernatorzy Ligi Federalnej, Francisco Ramírez z Entre Ríos i Estanislao López z Santa Fe, pokonali pomniejszoną armię Najwyższego Dyrektoriatu, kończąc scentralizowany rząd Zjednoczonych Prowincji, i ustanowili porozumienie federalne z prowincją Buenos Aires. Podobnie Liga Federalna skutecznie zakończyła działalność, gdy prowincje wchodzące w jej skład ponownie przyłączyły się do Zjednoczonych Prowincji.
Artigas, pokonany przez Portugalczyków, wycofał się do Entre Ríos. Stamtąd wypowiedział traktat z Pilar i wszedł w konflikt ze swoim dawnym sojusznikiem, gubernatorem Ramírezem, który rozgromił resztki armii Artigasa. Były protektor Wolnych Ludów został wygnany w Paragwaju aż do śmierci. Prowincja Wschodnia została w 1821 roku przyłączona przez Portugalię do jej brazylijskich dependencji.
Anarchia roku XXEdit
Pierwsza prezydenturaEdit
Wojna z Brazylią i niepodległość UrugwajuEdit
Wznowienie wojny domowejEdit
.