Dit werk, vrijgegeven op de jaarlijkse American College of Neuropsychopharmacology (ACNP) conferentie in Puerto Rico, is een van de eerste die de effecten van vroege blootstelling aan Ritalin bij ratten op het gedrag en de hersenfunctie tijdens de latere perioden van het leven onderzoekt.

“Attention-deficit hyperactivity disorder kan een ernstig medisch probleem zijn voor kinderen en hun ouders,” zegt hoofdonderzoeker William Carlezon, Ph.D., directeur van het McLean Hospital’s Behavioral Genetics Laboratory en universitair hoofddocent psychiatrie aan de Harvard Medical School. “Hoewel Ritalin een effectieve medicatie is die de kwaliteit van leven voor veel kinderen met ADHD verbetert, is het nauwkeurig diagnosticeren en identificeren van het juiste behandelingsschema voor de stoornis van essentieel belang, vooral wanneer rekening wordt gehouden met gezondheidseffecten die tot in de volwassenheid kunnen duren.”

Ritalin is een generiek medicijn dat wordt voorgeschreven aan kinderen met attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD), een aandoening die bestaat uit een aanhoudend patroon van abnormaal hoog activiteitsniveau, impulsiviteit en / of onoplettendheid. De diagnose wordt meestal gesteld bij kinderen in de kleuter- of basisschoolleeftijd. ADHD komt naar schatting voor bij 3 tot 12 procent van de kinderen en komt twee keer zo vaak voor bij jongens. Kinderen met ADHD hebben waarschijnlijk ook andere stoornissen, zoals een leerstoornis, oppositionele uitdagingsstoornis, gedragsstoornis, depressie of angst.

Omdat de meeste kinderen soms een aantal van deze gedragingen van onoplettendheid en hyperactiviteit vertonen, is de diagnose van ADHD een complex proces waarbij specialisten betrokken moeten zijn. Het is van cruciaal belang om te bepalen of het gedrag van een kind gewoon onvolwassen of uitbundig is, verband houdt met een ander probleem zoals een visusprobleem of leerstoornis, of kenmerkend is voor een stoornis zoals ADHD.

In het door de NIH gefinancierde werk onderzochten Dr. Carlezon en zijn hoofdmedewerker, Dr. Susan Andersen, de effecten van het blootstellen van ratten aan Ritalin tijdens de vroege ontwikkeling op gedrag later in het leven. Zij stelden normale ratten bloot aan tweemaal daagse doses Ritalin gedurende een periode die overeenkomt met de leeftijd van ongeveer 4-12 jaar bij de mens. Bij het onderzoek van het gedrag tijdens de volwassenheid, voerden Carlezon en Andersen verschillende soorten tests uit die alle aantoonden dat de dieren een verminderd vermogen hadden om plezier en beloning te ervaren, vooral wanneer dit werd gemeten door gevoeligheid voor cocaïne. Bovendien ontdekten zij dat de dieren die tijdens de pre-adolescentie aan Ritalin waren blootgesteld, als volwassenen meer geneigd waren wanhoopsgedrag te vertonen in stresssituaties (zoals zwemtests). Over het geheel genomen vertoonden de dieren meer bewijs van disfunctionele beloningssystemen in de hersenen en depressief-achtig gedrag op volwassen leeftijd.

Deze bevindingen zijn van cruciaal belang, omdat ze suggereren dat Ritalin op lange termijn gevolgen kan hebben voor normaal functionerende hersenen. De studie is vooral relevant wanneer men bedenkt hoe moeilijk het is om kinderen met ADHD correct te diagnosticeren. In 1999 nam ongeveer 90 procent van de kinderen bij wie de stoornis werd vastgesteld Ritalin, en tegenwoordig beginnen kinderen op jongere leeftijd met medicatietherapie, in sommige gevallen zelfs al tijdens de kleutertijd. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat een juiste diagnose van ADHD van het grootste belang is – kinderen die verkeerd worden geïdentificeerd als kinderen met ADHD en vervolgens op recept worden gezet voor medicatietherapie, kunnen als volwassenen te maken krijgen met mogelijk verminderde hersenprestaties.

“Ritalin kan zeer effectief zijn bij de behandeling van ADHD, maar ons werk benadrukt het belang van het krijgen van een juiste diagnose”, stelt Carlezon. “Hoewel personen zoals leraren en coaches kunnen helpen bij het identificeren van kinderen met de stoornis, is een ervaren professional in de gezondheidszorg het best opgeleid om de uiteindelijke beoordeling te maken en wegen voor behandeling aan te bevelen.”

ACNP, opgericht in 1961, is een professionele organisatie van meer dan 700 vooraanstaande wetenschappers, waaronder vier Nobelprijswinnaars. De missie van ACNP is het bevorderen van onderzoek en onderwijs in de neuropsychofarmacologie en aanverwante gebieden op de volgende manieren: het bevorderen van de interactie van een breed scala van wetenschappelijke disciplines van hersenen en gedrag om het begrip van preventie en behandeling van ziekten van het zenuwstelsel, waaronder psychiatrische, neurologische, gedrags- en verslavingsstoornissen, te bevorderen; het aanmoedigen van wetenschappers om een onderzoeksloopbaan te kiezen op gebieden die verband houden met deze stoornissen en hun behandeling; en het zorgen voor de verspreiding van relevante wetenschappelijke vorderingen.