Producer Hughes luisterde de volgende ochtend naar de radio toen iemand opbelde om de luisteraars te vertellen over zijn nacht met John Candy.

Toegeven dat Hughes niet onder de indruk was, is een understatement, hoewel Candy zijn acties verdedigde door te zeggen dat Uncle Buck “bedoeld was om slordig te zijn”.

John Candy hielp Macauley Culkin uit een lastig parket

Culkin was pas negen jaar oud toen hij werd gefilmd, en zou het jaar daarop Home Alone gaan opnemen.

Negen jaar oud zijn op een filmset moet behoorlijk opwindend zijn, maar misschien ook een beetje ontmoedigend.

Culkin was een echte professional, al had hij wel moeite met het onthouden van een paar regels. Gelukkig voor hem was Candy er om in te springen als hij een helpende hand nodig had.

Tijdens Miles’ (Culkin) ondervraging van Oom Buck schreef Candy de dialogen van het script uit en zette ze op zijn hoofd zodat Culkin ze kon lezen.

Dit hielp het tempo van de dialogen erin te houden, en leverde Candy een aantal serieuze brownie points op bij zijn jonge medespelers.

De film kreeg gemengde kritieken

Na de eerste release kreeg de film gemengde kritieken van zowel critici als publiek, maar is sindsdien uitgegroeid tot een familiefavoriet voor velen.

De film werd beschreven als een film met ‘ups en downs’, maar met een ‘onmiskenbare komische magie’, die voortkwam uit het samenbrengen van John Hughes, John Candy en ‘een huis vol vroegrijpe kinderen’.

Variety beschreef Candy als ’te sympathiek om de rol enige scherpte te geven’.

Zij verklaarden ook dat ‘wanneer hij hard of gemeen moet zijn, hij niet overtuigend is, zoals in de slapstickachtige omgang met het vroegrijpe oversekste vriendje Bug van oudste nichtje Tia.’

Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, ’te aardig’ zijn is zeker niet de ergste kritiek die iemand kan krijgen.

Het was nummer één in de box office

Zoals veel John Hughes-films werd Uncle Buck breed verwacht, en werd nummer één in de box office.

De film was te zien in 1804 theaters in de hele VS, en bracht in het openingsweekend 8,8 dollar op.

Hoewel dit misschien niet als een enorm bedrag klinkt, als je de inflatie in aanmerking neemt, zorgde dit voor een aanzienlijke winst.

In de VS plaatste de winst de film op nummer 18 in 1989, verslagen door klassieke films als Honey, I Shrunk the Kids en Batman.

Sinds de release heeft de film wereldwijd bijna 80 miljoen dollar opgeleverd.

De hele cast hield van John Candy

Volgens Amy Madigan, die Chanice speelde, was Candy een ‘heel slimme jongen uit Chicago’, met een zeer droog en zelfspotterend gevoel voor humor.

Candy werd omschreven als ‘de koning van de ad libs’, en zou het filmen blijkbaar bemoeilijken met zijn vermogen om iedereen tot tranen van het lachen te brengen.

Madigan beschreef ook hoe Candy ‘gewoon een ongelooflijk genereus persoon was. Een echte familieman. Hij behandelde iedereen zo rechtvaardig en was gewoon zo’n cool persoon.’

Hij nodigde ook de andere jonge kindsterren uit om met hem en zijn familie te komen eten, en bood altijd een luisterend oor als dat nodig was.

Jean Louisa Kelly, die Tia speelde, herinnerde zich ook hoe Candy haar tijdens het filmen op haar verjaardag een taart bracht, met de songtekst van de Beatles ‘she was just seventeen’ geschreven in glazuur.

De kindsterren kwamen niet van school

Je zou denken dat je als kindster niet naar school hoeft. Maar dat blijkt niet het geval te zijn.

Het grootste deel van de film speelde zich natuurlijk af in een school, dus de cast en crew maakten er hun tijdelijke thuis van.

Ze zetten lessen op in de klaslokalen, en de kinderen werkten samen met mentors om ervoor te zorgen dat ze hun werk bijhielden.

Kelly beschreef hoe ze door de lege, akelig stille gangen van de verlaten school liep. Dat is toch de droom van elk kind!

Ze beschreef hoe de cast vaak met elkaar optrok en dat er op en buiten de set veel werd gelachen en gekletst.

Het was de eerste keer dat er rapmuziek werd gebruikt in plaats van rock

In de meeste films die aan Uncle Buck voorafgingen, werd de stereotype angstige tiener op de soundtrack begeleid door boze rockdeuntjes.

In Uncle Buck is dat echter niet het geval. In de film wordt rapmuziek gedraaid, waaronder nummers van Young MC.

In feite hoort hij in de scène waarin Uncle Buck op zoek gaat naar Tia op het feest rapmuziek spelen.

Het nummer dat hij hoort is Bust a Move van Young MC, en Uncle Buck zegt gekscherend ‘who’s that? The Grass Roots?’.

The Grass Roots waren een populaire band in de jaren zestig, die klassieke nummers uitbracht als Temptation Eyes en Midnight Confessions.

John Candy en Macauley Culkin werkten drie keer samen

Uncle Buck was de eerste film waaraan het duo samenwerkte, en hun chemie op het witte doek is duidelijk te zien.

Daarna kwam Home Alone, waarin Candy Gus Polinski speelde en Culkin natuurlijk de hoofdrol van Kevin op zich nam.

Candy’s rol is slechts van ondergeschikt belang, en hij is voor het eerst te zien op het vliegveld waar hij Kate een lift aanbiedt terwijl ze probeert een vlucht naar Chicago te boeken.

In 1991 werd het duo herenigd voor Only the Lonely, een andere film van Chris Columbus.

De hoofdrol is ditmaal voor Candy weggelegd, terwijl Culkin slechts een kleine cameo heeft.

er was een parodie op de film

Sommigen zullen misschien beweren dat Uncle Buck op zichzelf al grappig genoeg is, maar dat heeft de BBC er niet van weerhouden.

Dit was in het tweede seizoen van de The Fast Show, in een aflevering getiteld Uncle Duck II.

Als je nog nooit van The Fast Show hebt gehoord, het was een Britse comedy sketch show die in de jaren negentig populair was in het Verenigd Koninkrijk.