Artiest, producent, ondernemer, en all-around game-changer Walt Disney werd geboren op 5 december 1901. Meer dan een eeuw later, is het gemakkelijk om te vergeten dat Disney een echte persoon was, niet alleen een karikatuur of een boegbeeld van het bedrijf. Ter ere van de man, niet het bedrijf, zijn hier 15 feiten over zijn leven.

Walt Disney speelde Peter Pan in een schooltoneelstuk.

Het verhaal Peter Pan hield zeker een speciaal plekje in Walt Disney’s hart: niet alleen was het een hitfilm voor hem in 1953, het bracht hem ook terug naar zijn kindertijd. Nadat hij Peter Pan op het toneel had gezien, kreeg de jonge Walt de kans om de Jongen die maar niet volwassen wilde worden te spelen in een schoolvoorstelling. Walt herinnerde zich later dat zijn broer Roy verantwoordelijk was voor het touw dat werd gebruikt om hem over het podium te hijsen om vliegen te simuleren; het was slechts een van hun vele creatieve samenwerkingen.

Walt Disney was een schoolverlater.

Walt was net 16 toen hij van school ging om bij het Rode Kruis Ambulance Corps te gaan, omdat hij zijn steentje wilde bijdragen aan de Eerste Wereldoorlog. Maar omdat hij nog net geen 17 jaar was, vervalste hij een andere datum op zijn geboorteakte. Disney zag echter niet veel actie. Hij werd eind 1918 naar Frankrijk gestuurd, niet lang na de ondertekening van de wapenstilstand die een einde maakte aan de gevechten. Hij hielp nog waar hij kon, door Rode Kruis-ambtenaren te rijden en andere taken uit te voeren, voordat hij in 1919 werd ontslagen.

Walt Disney verkocht bijna stofzuigers voor de kost.

In 1923 voegde Walt zich bij zijn oudere broer Roy in L.A. om een carrière in de animatie na te streven. Roy verkocht stofzuigers van deur tot deur om de eindjes aan elkaar te knopen en moedigde Walt aan hetzelfde te doen. Walt overwoog het, maar voordat hij zich kon laten meeslepen door een Kirby-achtig plan, kreeg hij een telefoontje van een bedrijf in New York dat wilde dat hij korte films voor hen zou maken.

In 1927 vroeg Universal aan Walt en zijn hoofdanimator Ub Iwerks om een tekenfilmfiguur voor hen te maken; het resultaat was Oswald the Lucky Rabbit. Oswald was een enorme hit, compleet met robuuste merchandising. Met dit succes in zijn achterhoofd ging Disney in 1928 naar New York om opnieuw te onderhandelen over zijn contract met producent Charles Mintz. Mintz kwam echter met een andere deal: Hij wilde het budget verlagen. En om zout in de wonde te strooien, had Mintz achterdeurtjes gemaakt om Disney’s animatoren onder hem uit te huren. Uiteindelijk kreeg Universal de rechten op Oswald, en Disney verliet New York met het gevoel dat hij bijna alles verloren had. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. Op de treinreis terug naar Californië, schetste Disney een personage dat Oswald in populariteit zou overtreffen: Mickey Mouse.

Het bedrijf kreeg de controle over het obscure personage terug in 2006, bijna acht decennia nadat het hem verloren had. De rechten waren onderdeel van een ruil tussen Disney en NBC/Universal: Zij stemden ermee in dat Disney Oswald terugkreeg, en Disney, de eigenaar van ABC en ESPN, stemde ermee in dat NBC sportverslaggever Al Michaels mocht gebruiken voor Sunday Night Football.

Walt Disney tekende Mickey Mouse niet.

Dat deed hij aanvankelijk wel, maar dat duurde niet lang-na 1928 animeerde Walt niet langer, maar concentreerde zich in plaats daarvan op verhaalontwikkeling en regie. Hij vertrouwde op Iwerks en andere superieure kunstenaars om het vuile tekenwerk op te knappen. Hij tekende Mickey nooit in een van zijn bioscoopreleases, en waarschijnlijk tekende hij Mickey alleen als handtekeningzoekers daarom vroegen.

Maar Walt Disney sprak wel Mickey Mouse in.

Van 1928 tot 1947 was Walt de man achter de muis, letterlijk. Zelfs nadat het stemwerk in 1947 officieel was overgedragen aan Jimmy MacDonald, bleef Walt Mickey’s stem doen voor korte stukjes in The Mickey Mouse Club.

Walt Disney reed zijn dochters elke dag naar school.

Ondanks het feit dat hij chauffeurs, een inwonende huishoudster en een aantal andere personeelsleden tot zijn beschikking had, schepte Disney er veel genoegen in om zijn twee dochters elke dag naar school te rijden. Hij verwende ze ook ongegeneerd, wat volgens historicus Steve Watts een reactie was op Walt’s eigen strenge opvoeding.

Walt Disney had een geheim appartement in Disneyland.

Het is er in feite nog steeds, boven de brandweerkazerne. Walt’s prive-appartement is meestal niet open voor het publiek, maar VIP’s krijgen af en toe een rondleiding. De inrichting is vrijwel ongewijzigd ten opzichte van de tijd dat Walt er verbleef, inclusief een lamp in het raam die van buitenaf zichtbaar is. De lamp blijft altijd branden om aan te geven dat Walt altijd in het park is.

Walt Disney’s favoriete liedje was “Feed the Birds.”

Er zijn in de loop der jaren veel tokkelhits geweest in Disney-films, maar Walt’s persoonlijke favoriet was een ballade: “Feed the Birds,” het liedje over het duivenvrouwtje in Mary Poppins. Volgens songwriter Richard Sherman kwam Walt vaak op vrijdagmiddag langs bij het kantoor van de Sherman broers in Disney en vroeg om een persoonlijke uitvoering van “Feed the Birds”. “Hij hield van dat lied, en wist dat het de hartslag van de hele film was,” zei Sherman.

Walt Disney vond golf allesbehalve ontspannend.

Hoeveel mensen golf spelen om te ontspannen, Disney kon er niet mee omgaan. Nadat hij polo op doktersadvies had opgegeven, ging Walt golfen. Hij stond om 4.30 uur op om voor het werk negen holes te spelen. Hij vond het spel zo frustrerend dat hij ermee stopte en een rustigere sport ging beoefenen: bowlen.

Walt Disney voelde zich verantwoordelijk voor de dood van zijn moeder.

Toen hij eenmaal succes had, kocht Walt een nogal extravagant cadeau voor zijn ouders: een nieuw huis. En als zijn ouders iets gerepareerd of aangepast moesten hebben, stuurde hij zijn eigen reparateurs van de studio om het te repareren. Dat was het geval toen ze in 1938 een probleem ontdekten met hun kachel. Tragisch genoeg pakte zijn team het probleem niet goed aan, en Flora Call Disney stierf aan koolmonoxidevergiftiging op 70-jarige leeftijd. Zijn vader, Elias, werd ook erg ziek van het gaslek, maar overleefde het. Walt’s dochter, Sharon, zei dat zelfs jaren later, Walt het onderwerp bijna onmogelijk vond om over te praten.

Walt Disney’s huishoudster was een zeer rijke vrouw.

Thelma Howard was drie decennia lang de inwonende huishoudster en kok van de Disney familie. Ze werd aangenomen in 1951 en werd al snel een deel van de familie, zelfs ervoor zorgend dat de koelkast goed gevuld was met hotdogs-Walt hield ervan om ze koud te eten als snack wanneer hij thuiskwam van het werk. Als onderdeel van haar jaarlijkse kerstcadeau, gaven de Disneys haar aandelen in het bedrijf. Ze deed nooit iets met haar aandelen, en tegen de tijd dat ze in 1994 overleed, was de vrouw er multimiljonair door geworden. Ze liet bijna 4,5 miljoen dollar na aan arme en gehandicapte kinderen, en ongeveer hetzelfde bedrag aan haar gehandicapte zoon.

Walt Disney was geobsedeerd door treinen.

Walt had altijd belangstelling voor treinen, en bouwde zelfs een uitgebreid model in zijn kantoor, dat hij graag liet rijden voor zijn gasten. In 1948 groeide zijn hobby naar nieuwe hoogten toen hij een 1/8 schaalmodel in zijn achtertuin bouwde, met rails van een halve mijl lang. Hij beschouwde het als de Carolwood Pacific Railroad.

Een van Walt Disney’s laatste schriftelijke mededelingen was nogal mysterieus en betrof Kurt Russell.

Kort voor zijn dood schreef Disney “Kurt Russell” op een stuk papier. Het werd later op zijn bureau gevonden, en volgens Disney-historicus Dave Smith behoorden de aantekeningen tot de laatste paar geschreven woorden van Disney. Op het moment van Disney’s dood was Russell een grotendeels onbekende kindacteur die voor de studio werkte. Niemand heeft enig idee wat Disney bedoelde met zijn briefje, zelfs Kurt Russell niet.

Walt Disney is niet cryogeen ingevroren.

Bob Nelson, de vroegere voorzitter van de Cryonics Society of California, maakt een goed punt: als Disney de eerste cryogeen ingevroren man was, zou dat een grote zaak zijn geweest voor cryonics, en zouden ze de Mickey Mouse-cicle de hemel in hebben geprezen. Nee, Walt werd gecremeerd en begraven in Forest Lawn Cemetery in Glendale. Zijn graf bevindt zich in een openbaar gebied voor mensen die het zelf willen zien.

Het kille gerucht kan zijn begonnen door Ward Kimball, een van Disney’s beroemde “Nine Old Men” animators, die een boosaardig gevoel voor humor had.