Wanneer een overgeschermd kind opgroeit met echt beschermende ouders, worden ze belemmerd in hun rijping tot zelfstandig functionerende volwassenen. In feite krijg je dan kinderen die er nooit helemaal in slagen de touwtjes van hun schort door te knippen, zelfs niet als ze volwassen zijn.
Ik weet zeker dat we allemaal wel iemand kennen die in zekere mate het slachtoffer is geweest van een overbeschermde jeugd. Hun ouders zijn misschien met de beste bedoelingen begonnen – per slot van rekening zou elke bezorgde ouder de levensreis van hun kind zo soepel mogelijk willen laten verlopen.
“Oh, ik zal gewoon dit en dit voor hen doen, zodat ze het niet zelf hoeven te doen. Dit zou immers zoveel tijd besparen en ze weten toch niet hoe ze dit moeten doen.”
Maar wat er met dit helikopterouderschap gebeurt, is een kind met verminderde levensvaardigheden en een verminderd vermogen om met tegenslagen om te gaan.
In sommige andere gezinnen wordt prioriteit gegeven aan academische vaardigheden ten koste van alle andere vaardigheden. Wat er gebeurt is dat het kind uiteindelijk opgroeit tot een volwassene met een overvloed aan schoolslimheid, maar nauwelijks straatslimheid. Ze zijn misschien briljant in hun werk, maar laat ze een week alleen en ze leven van afhaalmaaltijden en fastfood.
Een zoekopdracht op Google naar “en nooit een baan gehad” levert verrassend veel resultaten op.
De meeste van deze mensen zijn gestopt met hun studie of hebben na hun middelbare school nooit meer iets gedaan. Hun cv’s zijn blanco vellen papier en een aanzienlijk groot aantal van hen lijkt hun kop in het zand te hebben gestoken voor een goede 3-5 jaar op zijn minst.
Ik was eigenlijk behoorlijk geschokt. Geen eerdere werkgelegenheid, geen vrijwilligerswerk of buitenschoolse activiteiten – niets behalve surfen op het ‘Net de hele dag voor jaren op eind.
Wat ze allemaal gemeen hadden, was dat ze allemaal zelfgenoegzame ouderlijke figuren hadden die hen in staat stelden om hun leven weg te verspillen. Toen ze eindelijk beseften dat ze hun zaakjes op orde moesten krijgen, ontdekten ze tot hun ontsteltenis dat ze geen idee hadden waar ze moesten beginnen.
De sleutel tot het overwinnen van een overmatig beschermde jeugd is werken aan het ontwikkelen van vaardigheden om je onafhankelijkheid te laten gelden.
En nee, ik pleit er niet voor dat jongeren onmiddellijk hun familie en ondersteunende netwerken gaan dumpen, maar eerder om te beginnen met het cultiveren van de vaardigheden die nodig zijn om op jezelf te staan als een functionerende volwassene.
3 Stappen om een afgeschermde jeugd te overwinnen
Ontwikkel een aantal elementaire levensvaardigheden.
Dit kunnen dingen zijn als rudimentaire kookvaardigheden en in staat zijn om je maaltijden te bereiden, het uitvoeren van huishoudelijke taken om je huis te onderhouden, en in staat zijn om je eigen geld te beheren.
Zeker, dit klinkt allemaal gemakkelijk, maar voor iemand die nog nooit in zijn leven een voet in een bank heeft gezet of nog nooit voor zichzelf heeft hoeven koken, kan de leercurve steil zijn.
2. Neem een parttime baan of doe vrijwilligerswerk in de gemeenschap.
De kans is groot dat je sociale vaardigheden een beetje roestig zijn na al die tijd, dus dit is een geweldige kans om iets op je cv te krijgen. Iedereen moet tenslotte ergens beginnen. Het zorgt er in ieder geval voor dat je het huis uit komt en met andere mensen omgaat.
Verblijf in het buitenland of ga reizen.
Voor degenen die op de universiteit zitten of de kans hebben om voor hun werk of zelfs meer naar een andere stad te reizen, maak er gebruik van! Niets dwingt je sneller volwassen te worden dan in je eentje in het buitenland te zijn en geen enkele ziel in de omgeving te kennen. Ik kan persoonlijk bevestigen dat deze methode werkt, want als de enige persoon op wie je kunt vertrouwen, jezelf bent, leer je dingen snel voor elkaar te krijgen.
Ten slotte, voor degenen onder ons die in zo’n omgeving zijn opgegroeid, wat ik uiteindelijk ontdekte, was dat alles vertraagd aanvoelt in vergelijking met onze leeftijdsgenoten. Belangrijke mijlpalen en levensgebeurtenissen worden naar achteren geschoven. Terwijl je leeftijdsgenoten al in de zomer van hun eerste jaar hun eerste baantje in de detailhandel hebben, verdien jij misschien pas op je twintigste je eerste salaris.
Wanneer mensen die je kent uit huis gaan en de eerste stappen zetten op het gebied van “volwassen worden”, woon jij nog steeds thuis, onderworpen aan de regels van je ouders. Wanneer de mensen die je kent zelf een gezin stichten, ben je nog steeds babystapjes aan het maken om op jezelf te gaan wonen.
Het is een bittere pil om te slikken, maar hoe eerder je de leiding over je leven neemt, hoe eerder je er bent. De eerste stap naar onafhankelijkheid en volwassenheid zal altijd beangstigend zijn, maar de beloning is het uiteindelijk waard.