Lokalenmanagement was mijn grootste strijd als nieuwe leraar. Ik ging in de veronderstelling dat ik zou hebben klassenmanagement in de zak, want ik had vrij uitgebreide ervaring in het werken met kinderen van babysitten, als een kamp counselor, en het nemen van soortgelijke vrijwilliger-type rollen. Maar wat bleek, het managen van een klaslokaal was heel anders en veel moeilijker dan alles wat ik eerder had gedaan.

In mijn eerste jaar had ik geen procedures en dacht ik dat mijn leerlingen niet zouden leren als ik niet altijd aardig tegen ze zou zijn. Hierdoor had ik nul controle over mijn klas. Ik was zo hulpeloos als een poesje.

In mijn tweede jaar overcompenseerde ik mijn inschikkelijkheid van het jaar daarvoor en gedroeg ik me enigszins als een draak. Dit keer gebruikte ik procedures en had ik een bijna perfecte controle over mijn klas, maar aan het begin van het jaar was ik zo streng dat het voor mijn leerlingen moeilijk was om met me te praten en/of me te vertrouwen. Niet OK.

Mijn derde jaar was het jaar waarin de dingen gelijker begonnen te lopen. Ik wist dat ik grenzen moest stellen en streng moest zijn tegen leerlingen die ze verlegden, maar ik wilde ook een warme en boeiende sfeer in de klas, zodat kinderen niet eens grenzen wilden verleggen. In mijn vierde jaar werkte ik aan het perfectioneren van dit evenwicht, en in mijn vijfde jaar voelde het eindelijk volkomen natuurlijk, zoals fietsen.

Het leiden van een klas is niet zoals het volgen van een recept, waarbij je exacte stappen volgt en uiteindelijk een prachtig eindproduct krijgt. Het kost tijd, oefening en geduld. Maar hier zijn enkele trucs die ik heb geleerd om dat proces te versnellen:

Gebruik een rustige (maar krachtige) stem om gedrag bij te sturen.

Een rustige stem is op de lange termijn veel effectiever dan een luide. Wat ik hiermee bedoel is dat terwijl een luide stem een student kan afschrikken om te doen wat je op dat moment wilt, je hun respect volledig kunt verliezen, en / of ze kunnen het vermogen verliezen om zich te concentreren in je klas. Een luide stem zegt: “Gefeliciteerd, tieners, ik heb jullie de volledige controle over mijn temperament gegeven! Sta me toe te demonstreren hoe gemakkelijk ik te manipuleren ben.” Een beheerste, kalme, rustige stem zegt: “Ik heb nog steeds de controle over mijn emoties en over deze klas. En jullie moeten goed luisteren naar wat ik zeg.”

Bied je excuses aan.

We maken allemaal wel eens onvoorzichtige fouten of brengen frustraties uit ons persoonlijk leven per ongeluk de klas in. Als je doorgaat zonder het te erkennen of aan te pakken, is het enige voorbeeld dat je geeft, dat mensen met macht zich niet hoeven te verontschuldigen. Maar als je je fouten kunt toegeven en om vergeving kunt vragen, geef je gestalte aan een uiterst belangrijke karaktereigenschap (nederigheid), en je voorbeeld is belangrijk voor je leerlingen.

Ik heb me vorig jaar waarschijnlijk acht keer moeten verontschuldigen tegenover mijn eerste-uur-klas. (Waarschijnlijk omdat ik ze direct had na wat vaak frustrerende faculteitsvergaderingen waren.) Ik merkte dat die paar seconden om me te verontschuldigen me vaak in een betere stemming brachten. Ze hielpen me zelfs met het bedenken van een routine om me te “resetten”, waarbij ik 60 seconden naar foto’s van babydieren keek.

Bedenk een soort unieke activiteit, spel of traditie die eigenzinnig, leuk en uniek is voor je klas.

Dit is niet alleen leuk voor leerlingen, maar ook perfect voor het opbouwen van kameraadschap in de klas (wat moeilijk is om te doen met middelbare kinderen). Hier zijn enkele voorbeelden van enkele uitstekende leraren uit het hele land:

• “Ik vind het geweldig om op maandagochtend te delen! Ik hoor over hun weekend, en zij horen over het mijne. We vieren samen goede weekends en leven mee met slechte weekends. Het maakt de maandag ook iets om naar uit te kijken!”

• “Mijn klassen zijn verdeeld in vier huizen, net als in Harry Potter. Ze zijn vernoemd naar vier grote denkers/innovators: Nikola Tesla, Maryam Mirzakhani, Percy Julian, en Ida B. Wells. De leerlingen worden “gesorteerd” met de Sorteerhoed, en hun eerste project bestaat erin hun stichter te onderzoeken en de rest van de groep een les over hem/haar te geven. Ze krijgen huispunten voor het beantwoorden van opwarmingsvragen, voor hun vaardigheden, enzovoort, en ik geef willekeurig prijzen aan het huis dat aan de leiding gaat.”

• “Ik heb een verplaatsbare school, dus ik heb een stoep voor de deur. Ik gebruik stoepkrijt om leerlingen op hun verjaardag te beschrijven, citaten op te schrijven of ze succes te wensen op testdagen. Het is iets speciaals dat iedereen in de school kan zien als ze langslopen.”

• “Op de eerste schooldag vraag ik alle leerlingen uit groep 8 om een blanco ansichtkaart voor mij te adresseren. Het meest tijdrovende deel van een briefje naar huis sturen is het adresseren van enveloppen/kaarten! Naarmate de dagen/weken verstrijken, schrijf ik een attent briefje voor mijn leerlingen en stuur ik ze op de post. Veertienjarigen vinden het blijkbaar geweldig om post thuis te krijgen, en het is zo’n leuke manier om een positieve relatie met je leerlingen en hun familie op te bouwen!”

• “Ik geef Spaanse les aan middelbare scholieren. Ik wacht buiten op mijn leerlingen om ze te begroeten, en elke dag heb ik voor elke leerling een nieuwe vraag. Meestal heeft het iets te maken met de woordenschat die we bestuderen, altijd in het Spaans, en ik probeer het zo persoonlijk mogelijk te maken ‘Heb je liever katten of honden?’ ‘Wie is er beter: Justin Timberlake of Justin Bieber?’ In het begin van het jaar vinden ze het allemaal een beetje raar, maar tegen Thanksgiving wachten ze allemaal op hun vraag. Als ik ze niet vraag, zeggen ze dat ze hun vraag willen!”

• “Ik plak stickers op de buitenkant van hun leesjournaals in plaats van op de pagina’s binnenin. Ik geef les in Ohio, dus ze vergelijken het altijd met de helmen van de Ohio State-voetballers.”

• “Op mijn deur: ‘Te laat? Geen toegang zonder te dansen.””

• “We gebruiken het gebarentaalsymbool voor ‘Ik hou van je’ om te reageren als een leerling iets schrijft, als ze iets moeilijks toegeven – zo’n beetje altijd als we het gevoel hebben dat iemand van ons liefde of waardering nodig heeft en/of verdient. Ik hou niet van klappen, omdat het soms een symbool van populariteit wordt (luider = populairder). De kinderen zijn hier erg goed in. Iemand vertelt iets over verdriet, en de borden gaan gewoon omhoog. Het maakt me aan het huilen.”

Ga geen ruzie aan met een leerling.

Net als bij nummer een: een verhitte discussie aangaan, laat de leerling alleen maar zien dat hij de macht heeft over jouw emoties. Wanneer u een leerling bijstuurt of een consequentie geeft, geef die dan rustig en ga onmiddellijk verder met een of andere taak, of het nu gaat om het voortzetten van uw les of het klasseren van mappen. De leerling kan bezwaar maken of proberen je op te hitsen, maar je zult duidelijk bezig zijn met wat het ook is dat je aan het doen bent om op te merken.

Maak ze aan het lachen!

Een van de beste manieren om kinderen uit je hand te laten eten is om je gevoel voor humor te tonen. Lach om jezelf! Voeg maffe vragen toe aan je finales! Verkleed je in iets dat met je lessen te maken heeft! (Gebruik humor alleen niet om een ernstige regelovertreding om te buigen of om een leerling in verlegenheid te brengen.)

Hierop hoop je dat je dit jaar niet als katje of draak in de klas zit, maar ergens ertussenin. Zoals een paard, misschien. Of een griffioen.

Wat is jouw beste tip voor klassenmanagement op de middelbare school? Kom en deel in onze WeAreTeachers HELPLINE-groep op Facebook.

Plus, waarom lesgeven op de middelbare school zo moeilijk is.