We weten niet of onze lichamen de vlucht zullen overleven
De tijd die mensen nodig hebben om Mars te bereiken is 9 maanden en tot op heden is niemand in staat geweest om de zwaartekracht van de aarde in de ruimte na te bootsen. Het gebruikelijke beeld van astronauten die “vliegen” in het internationale ruimtestation is misschien cool om je voor te stellen, maar in werkelijkheid kan een microzwaartekrachtomgeving schadelijk zijn voor ons lichaam. De gewichtloosheid maakt alles moeiteloos om te doen. Stel je voor dat je een doos van 100 kilo net zo makkelijk optilt als een veertje vasthoudt, zo cool toch? Nou, geen kracht gebruiken heeft enorme gevolgen; je spieren kunnen atrofiëren, je hart verzwakt, je botstructuur brokkelt af… In een notendop, je eindigt met het lichaam van een oude dame. Momenteel bestuderen we het effect van microzwaartekracht op het lichaam van de astronauten van het ISS en slagen we erin hen af te remmen, maar zij zijn slechts 6 maanden per keer in de ruimte. De 9 maanden die we nodig hebben om naar Mars te gaan plus de tijd die we daar doorbrengen met slechts een derde van de aardse zwaartekracht, zijn misschien te lang om de effecten af te remmen en sommige kunnen onomkeerbaar worden en tot een vroegtijdige dood leiden.
In geval van een probleem kan hulp Mars slechts om de 2 jaar bereiken
De grootste uitdaging om naar de rode planeet te gaan is de tijdsduur om erheen te gaan en terug te komen. Het venster voor lancering naar Mars vanaf de aarde gebeurt slechts ongeveer om de twee jaar en twee maanden. Dit betekent dat astronauten die in 2024 vertrekken geen hulp kunnen krijgen voor 2026, wanneer het volgende lanceervenster opengaat en er hulp komt na de reis van 9 maanden. Dit tijdvenster maakt het nog moeilijker door een missie van zeer lange duur te creëren die enorme fysiologische en psychologische problemen bij onze astronauten kan veroorzaken.
De atmosfeer van Mars beschermt ons niet tegen zonne- en kosmische straling
De atmosfeer van Mars is slechts 1% zo dicht als de aarde en in tegenstelling tot ons dierbare thuis heeft onze buurman geen stralingsgordel om ons tegen zonne- en kosmische straling te beschermen. Het gevolg van dit gebrek aan bescherming is een langere blootstelling aan deze stralen, die dodelijk zijn voor het menselijk lichaam. Astronauten die op Mars leven, zouden aan 50 maal meer straling worden blootgesteld dan mensen die op aarde leven. Deze hoeveelheid straling kan gevaarlijke vormen van kanker veroorzaken.
De atmosfeer van Mars is niet in te ademen
De atmosfeer van Mars is zo ijl dat hij niet de juiste druk toelaat voor onze longen om de nodige zuurstof in te ademen. Bovendien bevat hij bijna geen zuurstof en niet genoeg voor ons om normaal te ademen. Dit dwingt ons, mensen, om binnenshuis een leefomgeving te creëren en alleen naar buiten te gaan met drukpakken, niet de gemakkelijkste en meest comfortabele manier van leven.
We zijn er nog steeds niet achter hoe we voedsel kunnen verbouwen in de ruimte
Op dit moment zijn astronauten in het ISS niet in staat om een voldoende hoeveelheid voedsel te verbouwen om zichzelf te onderhouden, zelfs al vinden er enkele experimenten plaats. Al het voedsel dat zij eten komt van de Aarde in een gedehydrateerde of bestraalde vorm. Als er een missie naar Mars komt, zullen de astronauten niet de hoeveelheid voedsel kunnen meenemen die nodig is voor zo’n lange missie. Daarom moeten zij leren hun eigen voedsel te verbouwen. Als dit al moeilijk is in het ruimteschip in een microzwaartekrachtomgeving, dan is het nog moeilijker op het oppervlak van Mars. De bodem is er alkalisch en moet worden ontsmet om er planten op te laten groeien, en we weten niet eens zeker of dat zal lukken.
De potentiële energiebronnen van Mars zijn laag
Er is iets waar we het nog steeds niet over hebben gehad en dat is hoe we energie zullen opwekken op het oppervlak van Mars, en dat is veel moeilijker dan op aarde. Mars staat verder weg van de zon. Daarom is zonne-energie slechts 40% zo effectief als op aarde en kan zelfs nog lager zijn in geval van stofstormen. Windenergie is niet bruikbaar omdat er bijna geen atmosfeer is en geothermische energie werkt niet omdat Mars veel kouder is dan de aarde.
Diepe ruimtereizen kunnen gevaarlijke psychologische problemen opleveren
Een van de belangrijkste discussiepunten bij de NASA is de mogelijke psychologische problematiek van zo’n missie bij de astronauten. Het leven in gesloten ruimten, het reizen in de diepe ruimte en het niet kunnen zien of communiceren met de aarde gedurende zo’n lange tijd zou hun geestelijke gezondheid kunnen aantasten. Tot op heden heeft nog niemand onze planeet zo ver verlaten dat hij haar niet meer ziet, het is moeilijk voor te stellen hoe dit zal inwerken op het vermogen van onze astronauten om met druk en risico om te gaan.