Mensen gedragen zich echt onaantrekkelijk als ze zichzelf verliezen in hun relatie.

Ik weet dit intiem omdat ik het elke dag zie in mijn werk, maar ook omdat het mijzelf is overkomen.

Ik heb een moeilijke tijd doorgemaakt in mijn eigen relatie. En na veel rationeel zelfonderzoek ben ik tot de deprimerende conclusie gekomen dat ik precies het tegenovergestelde heb gedaan van wat ik leer, en dat is…

Ik ben mezelf totaal en compleet kwijtgeraakt.

Nou, “jezelf verliezen in een relatie” is een afgezaagde zin die ALTIJD door relatiecoaches in de rondte wordt gegooid- mezelf inbegrepen. Maar ik heb gemerkt dat terwijl mensen kunnen praten over het, ze niet omgaan met het als het gebeurt heel vaak.

Ik kan terugkijken op vele mislukte relaties van mijn eigen en bijna pinpoint de exacte tijd dat het gebeurde, maar deze keer, de angstaanjagende realisatie is tot me doorgedrongen in real time dat ik ben verprutsen.

Daarom moest ik hierover schrijven- zowel om jullie lieve lezers te helpen EN om mezelf een ruwe gids te maken- een stappenplan- zodat dit nooit, nooit meer gebeurt.

Hier zijn de 9 meest voor de hand liggende tekenen dat je jezelf volledig bent kwijtgeraakt in je relatie:

1. Je bent het contact met je eigen doelen, passies en levensdoel kwijt

Houd je nog toen je zo vol hoop was? Heb je het gevoel dat dat is verpletterd en dat je je levensdoel hebt laten vallen?

Dat is een grote rode vlag die aangeeft dat je jezelf hebt toegestaan om de achterbank te nemen in je relatie.

2. In plaats van je uit te spreken over je wensen en verlangens, laat je ze consequent aan de kant vallen?

Ik weet niet zeker waarom het soms zo belangrijk lijkt om af te zien van wat we willen voor wat we DENKEN dat iemand anders wil in onze relaties.

Doen we het ten gunste van… goedkeuring? Misschien omdat het, net als het leegzuigen van een hele zak Doritos, op dat moment geweldig voelt om te negeren wat we echt willen.

Wanneer we dingen negeren zoals onze verlangens en wensen, die rommelig zijn en veel werk kosten, kunnen we onze kop in het zand steken. We hoeven er niets aan te doen. We kunnen doorgaan alsof het allemaal niet gebeurt, totdat we zo overspoeld worden door spijt en wrok dat we er gewoon niet meer tegen kunnen.

3. You’re Going Through the Motions

Voor de meesten gaat het leven ongeveer zo als opstaan, kinderen naar school brengen, naar het werk gaan, met de kinderen omgaan, slapen. Afspoelen. Herhaal. Trek in het weekend een paar minuten “quality time” uit.

Herhalen.

Dit was waarschijnlijk helemaal niet wat je je voorstelde toen je een kind was en je uittekende hoe je dacht dat je leven zou verlopen. Alsof het nog niet erg genoeg was, lijkt je gevoel voor humor ook op een hiatus te staan.

4. Je leeft een bezorgd, handenwringend, op angst gebaseerd leven

Je hebt de griezelige “wat alss” toegestaan om rond te loeren en je leven te beheersen. “Wat als” je omkomt bij dat vurige ongeluk? Koop die motor maar niet. “Wat als” je nooit beroemd wordt en het niet redt met je kunst? Dan kun je beter niet eens de moeite nemen om iets te schetsen. “Wat als je echtgenoot niet de juiste afslag neemt op de snelweg? Je zou te laat kunnen zijn!” De horror. “Wat als…” “Wat als…” “Wat als…”

Het is vermoeiend, en het is een val. Angst en zorgen vertellen ons dat we controle hebben, terwijl we eigenlijk geen controle hebben. Die grondeloosheid is zowel beangstigend als bevrijdend, afhankelijk van de hoeveelheid vreugde die je in je leven toelaat. Op dit moment is het ronduit overweldigend.

5. Je bent controlerend en perfectionistisch met de mensen om je heen

Ondanks dat de realiteit van je dagelijks leven is dat je je tot tranen toe verveelt en werkt op de helft van het niveau van vreugde dat je zou kunnen zijn, ben je raar gehecht aan het allemaal, dus het is van vitaal belang dat IEDEREEN ELKAAR handelt zoals je verwacht. Misschien omdat je niet eens meer weet wie je bent, maar je bent er behoorlijk van overtuigd dat je gelijk hebt over hoe iedereen is.

Als iemand anders gelukkig zou zijn of zijn eigen gelukzaligheid zou volgen, zou dat je dwingen na te denken over je eigen gebrek aan hetzelfde.

6. Je schenkt eerst aandacht aan de behoeften van anderen, wat je in stilte opeet

Maar het is niet echt stil, want iedereen om je heen kan de giftige wrok voelen die door je poriën sijpelt als rioolwater in een loogveld.

Op iedereen om je heen kom je over als een lankmoedige, opgedirkte martelaar. Martelaarschap werkt misschien voor religieuze figuren, maar jezelf opofferen voor je relatie is niet goed voor je en het is de doodsteek voor de aantrekkingskracht van je partner op jou.

Wanneer je geen verantwoordelijkheid neemt voor het feit dat je je EIGEN licht hebt laten doven, is het gemakkelijk om je heen te kijken en te besluiten dat het de schuld van iemand anders is. Dit is zowel een uitvlucht als een manier om jezelf de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk te ontnemen.

7. Je emotionele bereik is afgestompt- Je leeft als het ware in dat grensgebied tussen neutraal, boos en wrokkig

Joy en echt geluk zijn vluchtig. Je bent misschien niet angstig of depressief (velen zijn dat wel), maar je flirt er op zijn minst mee. Helaas borrelt je vermogen om woede te ervaren waarschijnlijk elk moment vlak onder de oppervlakte, klaar om eruit te springen en iemand op zijn pad te kwetsen.

8. Anything to Fill the Void

Since real joy feels like such a long way off that it’s practically unobtainable, it’s tempting to look for something… anything to fill the knnawing hole in your gut and your soul.

Tijdelijke verlichting, zoals hele dagen verliezen aan Netflix-marathons, jezelf uit huis en haard eten, drinken en winkelen is in ieder geval verlichting, hoe tijdelijk het ook mag zijn.

9. Het hopeloze gevoel dat je jezelf hebt uitverkocht weeft zichzelf in je innerlijke dialoog

“Dit is niet alles wat het is cracked up te zijn” is zo’n beetje je mantra.

Herinner je je die hoop en dromen waar ik het eerder over had? Je wordt elke ochtend wakker met een vaag gevoel dat “het niet gaat gebeuren.” Echt waar: als je blijft doorgaan in deze slaapwandel-, zombie-, half-leven-richting die je bent ingeslagen, gaat het NIET gebeuren.

Of je maakt een verandering. Weet je hoe ze in vliegtuigen bij de veiligheidsdemonstratie zeggen dat je eerst je eigen zuurstofmasker op moet doen? Je weet wel, omdat je doodgaat als je eerst de anderen helpt en dan pas jezelf? Jezelf verliezen is alsof je je eigen zuurstofmasker uit het raam gooit en dan probeert het masker van je partner te delen.

Jezelf laten verliezen in je relatie is claustrofobisch, giftig voor jullie allebei en onmogelijk op de lange termijn.

Als je jezelf hierin ziet, is het tijd om een verandering te maken. Laat dit je zachte wake up call zijn. We zullen het samen doen.

Dit bericht is afkomstig van Attract the One.