Neuropathische pijn is anders dan andere soorten pijn. Als iemand een bot breekt, worden pijnsignalen via zenuwen van de plaats van het trauma naar de hersenen geleid. Bij neuropathische pijn echter vinden de pijnsignalen hun oorsprong in de zenuwen zelf.

Hoe neuropathische pijn zich ontwikkelt

In veel gevallen raken de zenuwen beschadigd of disfunctioneel na reactie op een verwonding of trauma, waardoor een overgevoeligheid voor pijn ontstaat. De zenuwen zenden dan verkeerde pijnsignalen uit, zelfs wanneer het letsel genezen is. Het initiële letsel kan zowel in het perifere als in het centrale zenuwstelsel optreden.

Neuropathische pijn, of neuropathie, is een chronische aandoening, wat betekent dat ze niet weggaat. In plaats daarvan wordt de pijn het ziekteproces. De termen sensorische perifere neuropathie en perifere neuritis worden soms gebruikt om neuropathie te beschrijven die de perifere zenuwen aantast.

Een geschatte 7 tot 10% van de mensen heeft neuropathische pijn. Dit artikel gaat in op neuropathie en chronische rugpijn, en hoe de twee aandoeningen met elkaar in verband staan.

Wanneer rugpijn neuropathie veroorzaakt

Neuropathie kan het gevolg zijn van elk type pijn dat een zenuw samendrukt of belemmert. Een hernia, bijvoorbeeld, kan tegen een nabijgelegen zenuw drukken en pijn veroorzaken. Neuropathische pijn afkomstig van de rug of wervelkolom kan omvatten:

• Chronische pijn die uitstraalt langs het been (lumbale radiculopathie, of ischias)
• Chronische pijn die uitstraalt langs de arm (cervicale radiculopathie)
• Pijn na een rugoperatie die geleidelijk begint en aanhoudt, meestal mislukte rugoperatiesyndroom genoemd

Diabetes en regionaal pijnsyndroom (RPS), zijn veelvoorkomende oorzaken van neuropathie. Andere oorzaken zijn letsel, ziekte, infectie, blootstelling aan giftige stoffen en drugsmisbruik. Het is niet altijd mogelijk om de oorzaak aan te wijzen.

Waarom vroegtijdige behandeling cruciaal is

Vroegtijdige behandeling is belangrijk, omdat een agressievere behandeling nodig kan zijn als de symptomen niet snel worden aangepakt.

Na verloop van tijd kan blootstelling aan aanzienlijke pijn veranderingen in het centrale zenuwstelsel veroorzaken, waardoor het lichaam gevoeliger wordt voor zelfs lichte aanraking – een fenomeen dat centrale sensitisatie wordt genoemd.

Net als bij andere soorten chronische pijn, kan vertraging in de behandeling ook andere gezondheidsproblemen waarschijnlijker maken. Depressie, angst, slaapproblemen en een onvermogen om te werken en deel te nemen aan andere activiteiten zijn enkele gezondheidsproblemen die gepaard gaan met onbehandelde neuropathie.

Inzicht in neuropathiesymptomen

Neuropathische pijnsymptomen zijn vaak onvoorspelbaar, en verschillen aanzienlijk van persoon tot persoon. Pijn kan worden uitgelokt door een specifieke prikkel, maar kan ook uit zichzelf optreden. In het geval van een plotselinge impact, kan het gebied rondom de plaats van het trauma worden aangetast, naast de directe omgeving.

Sommige mensen hebben constante pijn, terwijl anderen pijn kunnen ervaren die aan en uit gaat.

Neuropathie kan het dagelijks functioneren beperken

Neuropathische pijn maakt beweging vaak pijnlijk, waardoor een individu zijn mobiliteit beperkt. Zittenblijven kan de spieren verzwakken, waardoor het lichamelijk functioneren verder wordt beperkt. Veel mensen met neuropathie zijn niet in staat om te werken.

Rugpijn of andere pijn veroorzaakt door neuropathie wordt meestal beschreven in de volgende termen:

• Sterkere, scherpe, elektrische schok-achtige, schietende, bliksem-achtige, of stekende
• Diep, brandend, of koud
• Peristerende gevoelloosheid, tintelingen, of zwakte
• Pijn die langs de zenuwbaan in de armen, handen, benen, of voeten

De huid in het pijnlijke gebied kan verkleurd zijn, meer roze of rood lijken dan normaal. In sommige gevallen kan de huid er blauw of gevlekt uitzien. Veranderingen in kleur houden meestal verband met veranderingen in de bloedstroom. Sommige mensen ervaren ook zwelling.

Veel mensen met neuropathische pijn ervaren ook slaapproblemen en depressie, die beide de pijnperceptie kunnen vergroten. Een veelzijdige aanpak van pijnbestrijding kan gunstig zijn om alle aspecten van de gezondheid van de persoon aan te pakken.

Ongewone sensaties bij neuropathie

Mensen met neuropathische pijn kunnen sensaties op ongewone manieren ervaren, zoals:

• Hypersensitiviteit voor lichte aanraking die voor anderen nauwelijks merkbaar zou zijn, staat bekend als allodynie. Het gevoel van kleding tegen de huid, bijvoorbeeld, kan een reactie uitlokken.
• Hyperalgesie is een extreme gevoeligheid voor iets dat licht pijnlijk is voor anderen.
• Een ongewoon laag gevoel voor warm of koud wordt hypoesthesie genoemd.
• Een elektrische schok of een spelden-en-naalden gevoel wanneer er geen contact is, een bekend als paresthesie.

Sensorische tests kunnen worden uitgevoerd om te zien hoe de persoon reageert op verschillende soorten lichamelijk contact.

Behandeling van neuropathische pijn

Electromyografie en zenuwgeleidingsonderzoek, bloedonderzoek en diagnostische tests zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kunnen worden gebruikt om de oorzaak vast te stellen of een mogelijke oorzaak uit te sluiten. Testresultaten kunnen nuttig zijn bij het vinden van de meest effectieve therapie.

Sommige gevallen zijn eenvoudiger dan andere. Als een zenuw bijvoorbeeld door een hernia wordt bekneld, kan een decompressie-operatie de pijn verlichten door de druk op de zenuw weg te nemen.

Als er geen onderliggende oorzaak voor de pijn wordt gevonden, is de behandeling meestal gericht op pijnverlichting. Er is geen enkel geneesmiddel dat de symptomen van neuropathie wegneemt, maar een combinatie van geneesmiddelen en behandelingen kan nuttig zijn Zorg van een interdisciplinair pijnbestrijdingsteam kan worden geadviseerd voor personen met neuropathische pijn.

Anatomy Of Nerve Pain

Het menselijk zenuwstelsel heeft een enorme capaciteit om voortdurend vitale boodschappen door het hele lichaam door te geven. Als dit complexe systeem wordt beschadigd, kunnen zenuwsignalen verkeerd gaan, wat intense pijn veroorzaakt.

Het ruggenmerg is het belangrijkste transportknooppunt van het centrale zenuwstelsel van het lichaam, dat signalen van de hersenen naar zenuwen in het hele lichaam transporteert. Zenuwen afkomstig van en leidend naar alle delen van het lichaam gaan het ruggenmerg binnen en verlaten het over de gehele lengte.

Het ruggenmerg en de perifere zenuwen

Eénendertig paar ruggenmergzenuwen verlaten het ruggenmerg door openingen tussen de wervels. Het punt waar een zenuw uit het ruggenmerg komt, wordt een zenuwwortel genoemd. De zenuwwortel vertakt zich vervolgens in vele kleinere perifere zenuwen die verschillende delen van het lichaam aansturen.

Schade aan een deel van het centrale zenuwstelsel of aan perifere zenuwen kan neuropathische pijn veroorzaken.

Een zenuw die uit de onderrug komt, heeft perifere vertakkingen die helemaal tot aan de tenen reiken. Perifere zenuwen vormen het perifere zenuwstelsel. De perifere zenuwen omvatten zowel motorische zenuwen als sensorische zenuwen:

• Sensorische zenuwen zijn zenuwen die sensorische prikkels ontvangen, die ons vertellen hoe iets aanvoelt – of het warm, koud of pijnlijk is. Deze zenuwen bestaan uit zenuwvezels die sensorische vezels worden genoemd (mechanoreceptorvezels voelen lichaamsbeweging en druk tegen het lichaam, en nociceptorvezels voelen weefselbeschadiging).
• Motorische zenuwen leiden naar de spieren en stimuleren beweging. Ze bestaan uit zenuwvezels die motorvezels worden genoemd.

Neuropathie kan zowel het binnenste als het buitenste deel van de zenuwcel beschadigen. Het axon is de binnenste informatiebaan van de zenuwcel. Myeline – de vettige buitenmantel – beschermt de zenuwcel en helpt bij het overbrengen van informatie door het hele zenuwstelsel.

Symptomen van perifere neuropathie treden meestal eerst op in de langste zenuwen van het lichaam, waarbij eerst de voeten en vervolgens de handen worden aangetast. Na verloop van tijd verplaatsen de symptomen zich meestal naar de armen en benen.

Hoe zenuwen pijn veroorzaken

Wervelstructuren en zenuwen liggen dicht bij elkaar, waardoor de mogelijkheid ontstaat van irritatie en druk op de zenuwen. Veel structuren in de wervelkolom kunnen rugpijn veroorzaken, zoals wanneer:

• Grote zenuwwortels die naar de benen en armen gaan, geïrriteerd zijn
• Kleine zenuwen die de wervelkolom van zenuw voorzien, geïrriteerd zijn

Een veel voorkomend voorbeeld van zenuwpijn doet zich voor wanneer een persoon een lumbale hernia heeft. De tussenwervelschijven kunnen hernia’s vertonen en tegen een nabijgelegen spinale zenuwwortel drukken. Lekkage van het gelachtige materiaal binnen de schijf kan ook een zenuw verergeren.

Nadat de zenuwen zijn beschadigd en neuropathie zich ontwikkelt, verhinderen abnormale signalen van het perifere zenuwstelsel en het centrale zenuwstelsel dat de pijn vermindert.

Typen rugpijn

Strategieën om rugpijn aan te pakken variëren sterk, afhankelijk van het type pijn en andere factoren.

Leren over de belangrijkste soorten rugpijn kan nuttig zijn voor mensen met rugpijn die hun behandelingsopties overwegen. De medische wereld deelt rugpijn meestal in één van de volgende categorieën in:

Wanneer de pijn duidelijk is: Nociceptieve pijn

Het type pijn dat de meeste mensen het beste kennen, wordt nociceptieve pijn genoemd. Ons lichaam heeft sensoren, nociceptoren genaamd, die mogelijk schadelijke prikkels opmerken. Deze receptoren waarschuwen ons voor een verwonding van een spier, zacht weefsel (ligamenten, pezen), botten, gewrichten, of huid (of andere organen). Pijnsignalen worden vervolgens doorgegeven aan de hersenen en het centrale zenuwstelsel, wat resulteert in een gevoel van pijn. Nociceptieve pijn wordt ook wel somatische pijn genoemd.

Nociceptieve pijn wordt vaak beschreven als een diepe pijn, kloppend, knagend, of pijnlijk gevoel. Veel voorkomende voorbeelden van nociceptieve pijn in verband met rugpijn zijn pijn na een trauma, zoals rugpijn na een auto-ongeluk of een val; pijn na een rugoperatie; en pijn bij artritis. Nociceptieve pijn is meestal gelokaliseerd en wordt minder naarmate het letsel geneest.

Wanneer zenuwen slecht functioneren: Neuropathie

Pijn die wordt veroorzaakt door beschadiging of letsel van het zenuwweefsel wordt neuropathie, of neuropathische pijn, genoemd. Zenuwbeschadiging kan het gevolg zijn van een infectie of letsel elders in het lichaam. Het is niet bekend waarom sommige letsels tot neuropathie leiden en andere niet. Als de schade eenmaal is aangericht, blijven de zenuwen pijnsignalen uitzenden lang nadat het oorspronkelijke letsel is genezen.

Sciatica is een symptoom van ruggerelateerde neuropathische pijn. Het treedt op wanneer iets tegen een zenuwwortel in de onderrug drukt, waardoor pijn en gevoelloosheid ontstaan langs de heupzenuw, die zich uitstrekt van de billen tot de voeten. Andere voorbeelden zijn pijn die vanuit de wervelkolom langs de arm loopt, en pijn die aanhoudt na een rugoperatie.

Dacht wordt dat sommige gevallen van aanhoudende nociceptieve pijn kunnen uitmonden in neuropathie.

Acute vs. Chronische pijn

Binnen de categorieën nociceptieve en neuropathische pijn kan pijn verder worden onderverdeeld in acute en chronische pijn, die sterk verschillen in vorm en functie:

• Bij acute pijn is de ernst van de pijn gekoppeld aan de mate van weefselschade. Het lichaam heeft een beschermende reflex om dit soort pijn te vermijden: de reflex om zich snel terug te trekken na het aanraken van een scherp voorwerp. Acute pijn is een teken van gewond of ziek weefsel; als het onderliggende probleem is verholpen, verdwijnt de pijn. Acute pijn is een vorm van nociceptieve pijn.
• Chronische pijn dient geen beschermende of andere nuttige biologische functie. In plaats daarvan blijven de zenuwen pijnboodschappen zenden nadat de eerdere weefselschade is genezen. Neuropathie is een vorm van chronische pijn.

Oorzaken van neuropathische pijn

Neuropathische pijn verschilt van andere soorten pijn en om over neuropathische pijn te kunnen gaan praten, is het belangrijk om te onthouden wat pijn eigenlijk is. Dus, nociceptieve pijn of pijn die we voelen is meestal zenuwen die een impuls doorgeven en ons laten weten dat er een schade of letsel is aan een deel van ons lichaam. Neuropathische pijn is een feitelijke pathologie van de zenuw zelf. Een zenuw bestaat uit zijn lichaam, het axon, dat het deel is dat meestal gewond raakt en wanneer dat axon gewond raakt, gebeurt er een abnormale overdracht van impulsen. Het is belangrijk te onthouden dat het niet de zenuwen zijn die een letsel elders doorgeven, maar het proces in de zenuwen zelf.

Neuropathische pijn zelf presenteert zich anders dan andere soorten pijn. Zo zal neuropathische pijn waarschijnlijk ernstig zijn. Het is meestal scherp. Het is een elektrische schok-achtige sensatie die mensen meestal beschrijven. Het is het bliksem- of lancerende soort pijn waar de meeste mensen het over hebben als ze neuropathische soort pijn beschrijven. Daarbij kan het een diep brandend gevoel zijn of, tegelijkertijd, kan het zich ook presenteren als koude in de ledematen of de distributie van die zenuw. Soms gaat het ook gepaard met aanhoudende gevoelloosheid, tintelingen of zwakte van de spieren die door de zenuw worden gevoed.

Neuropathische pijn verplaatst zich meestal langs de weg van de zenuw zelf. Omdat de zenuwen verschillende functies hebben – sommige zenuwen zijn motorische zenuwen, sommige zenuwen zijn sensorische zenuwen – kan, als het sensorische deel van de zenuw is aangetast, het gevoel veranderen. Nu kan het gevoel verminderen – met andere woorden, gevoelloosheid veroorzaken – of het gevoel verhogen waarbij normale stimuli nu pijnlijk of veranderd zijn – dus iets dat normaal een normale spier gewaarwording zou zijn, zoals lichte aanraking, kan een pijnlijke gewaarwording worden.

Er zijn veel oorzaken voor neuropathie of neuropathische pijn die de zenuwen aantast. Sommige daarvan zijn compressie van de zenuw. Nu, compressie van de zenuw kan overal langs het pad van de zenuw optreden. Het kan zijn wanneer de zenuw de wervelkolom verlaat en verder reist, zoals bij radiculopathie – of met andere woorden, pijn die ontstaat door beknelling van de ruggengraatzenuw voordat deze de wervelkolom verlaat – of het kan een beknelling van een perifere zenuw zijn. En velen van ons weten hoe het voelt als we onze benen kruisen en het been gevoelloos wordt – dat is compressie van de perifere zenuw en meestal herstelt dat vanzelf, maar als die compressie langere tijd aanhoudt, dan kan dat niet noodzakelijk permanent worden, maar het herstel daarvan kan maanden duren en soms zelfs een heel jaar.

Andere bronnen van de neuropathie kunnen systemische processen zijn, zoals diabetes. Diabetes is een microvasculair proces dat de toevoer van voedingsstoffen naar weefsels en zenuwen vermindert en dat heeft de neiging om wat men noemt een “lengte-afhankelijk proces” te zijn, met andere woorden, zenuwen die langer zijn hebben de neiging om eerst te worden aangetast en dat is de reden waarom mensen met diabetische neuropathie de neiging hebben om hun voeten als eerste te voelen worden aangetast omdat de zenuwen zoveel langer zijn, dus die zenuwen hebben de neiging om eerst te worden aangetast, dan volgen de handen omdat zij de volgende langste zenuwen in het lichaam zijn.

Dat gezegd hebbende, elk proces dat weefsel kan beschadigen kan ook zenuwweefsel beschadigen. Dus, wat ik bedoel is dat behandelingen zoals chemotherapie – er zijn verschillende chemotherapie middelen die verschillende processen waar de zenuwen van afhankelijk zijn kunnen veranderen en sommige zijn zelfs neurotoxisch – met andere woorden, ze beschadigen de zenuwen direct. Nu, chemotherapie die de zenuwen aantast kan optreden op het moment van de behandeling, maar het kan ook een vertraagde presentatie van die neuropathie zijn. Ook bestraling; een proces dat bestraling veroorzaakt, kan op de lange duur de vorm aannemen van post-stralingsfibrose. Met andere woorden, weefsels fibrotiseren en trekken samen en kunnen de zenuwen aantasten en dat kan ook neuropathie veroorzaken.