Rosmarinus officinalis is de klassieke culinaire, rechtopstaande rozemarijn met tegenoverstaande, naaldachtige grijsgroene bladeren die een halve tot tweeënhalve centimeter lang zijn met poederachtige witte onderkanten. De plant draagt tweelippige lichtblauwe bloemen in kleine trossen tegen het einde van de takken. Deze groenblijvende heester wordt drie tot vijf meter hoog.
R. officinalis ‘Majorca Pink’ is afkomstig van de Balearen in het Spaanse Middellandse-Zeegebied. Qua groei gelijk aan (R. officinalis), maar hij heeft kortere harsachtige bladeren en mooie roze bloemen. Geplant naast een van de blauwbloeiende variëteiten komen de amethistroze bloemen goed tot hun recht.
R. officinalis ‘Tuscan Blue’ is een hoog opgroeiende, rechtopstaande rozemarijn, met takken die wel een meter hoog kunnen worden en die vanuit de basis van de plant dramatisch groeien. De ‘Tuscan Blue’ wordt in Toscane gebruikt als haag om kleine velden af te boorden. Het is een mooie plant met uitzonderlijk donkerblauwe bloemaren en zeer aromatische lichtgroene bladeren die zich goed lenen voor koken en drogen. Samen met de andere hoge rozemarijnen is ze meer geschikt voor teelt in warmere klimaten, maar ze kan ook worden geteeld in regio’s met een kort seizoen.
“Tijdens ons groeiseizoen van mei tot oktober worden zowel ‘Tuscan Blue’ als ‘Miss Jessopp’ 1,5 meter hoog en breed,” merkt Louise Hyde op, eigenaar, samen met haar man, Cy, van Well-Sweep Herb Farm in het noorden van New Jersey. Peter Borchard, van Companion Plants, een gespecialiseerde kruidenkwekerij in Athens, Ohio, is het daarmee eens. “In de zomer kan ‘Tuscan Blue’ een meter uitlopen voordat hij voor de winter naar binnen wordt gehaald,” zegt hij. “Hij kan worden opgepot in een pot van vijf gallon en tot het voorjaar in een zonnige kamer met goede luchtcirculatie worden geplaatst.”
R. officinalis ‘Miss Jessopp’s Upright’ is genoemd naar de Engelse tuinierster Miss Euphemia Jessopp. In 1957 werd een stek van een plant die op Sissinghurst Castle groeide, door de plantenvrouw Elizabeth de Forest vermeerderd in haar tuin in Santa Barbara, Californië, en deze rozemarijn werd vervolgens in de boomkwekerijhandel geïntroduceerd. Deze rozemarijn is winterhard in zone 8, kan 5 tot 8 meter hoog worden, heeft leiblauwe bloemen en zeer aromatische donkergrijsgroene bladeren.
R. officinalis ‘Arp’ is een introductie van de vooraanstaande plantenvrouw, tuinauteur en kruidenliefhebber Madalene Hill uit Roundtop, Texas. In 1987 ontdekte zij een zeer winterharde rozemarijn die groeide in het gehucht Arp, in het noordoosten van Texas. Zij introduceerde hem in de kwekerijhandel via de National Herb Garden in Washington, D.C., waar hij voor het eerst werd gekweekt. Arp’ is, samen met een andere van haar koudebestendige rozemarijnvondsten, R. officinalis ‘Hill Hardy’, een van de meest winterharde rozemarijnen, die de winter overleeft met bescherming tot zone 6. Arp’ wordt drie tot vijf meter hoog, heeft lichtblauwe tot bijna witte bloemen en heeft dikke, ver uiteenstaande, geurige bladeren die grijzer zijn dan die van R. officinalis. Hij vereist een uitstekende drainage.
R. officinalis ‘Prostratus’ wordt één tot twee meter hoog en drie tot acht meter breed met 3/4-inch, glanzende donkergroene bladeren die een milde, dennenachtige geur hebben. De bloemen zijn delicaat lavendelblauw. Een andere uitstekende bodembedekkende rozemarijn is de krachtige groeier en bloeier, (R. officinalis) ‘Lockwood de Forest’, een Californische cultivar geïntroduceerd van een zaailing ontdekt in de Santa Barbara tuin van de familie de Forest in de jaren ’40 van de vorige eeuw. Hij heeft lichtere bladeren en dieper blauwe bloemen dan ‘Prostratus’.
R. officinalis angustifolius – naar dennen geurende rozemarijn – is afkomstig van Corsica en wordt niet als culinair beschouwd. Hij ruikt naar een kerstboom en wordt even hoog als een kleine boom, van 2,5 tot 1,5 meter, met slanke, naaldvormige bladeren en donkerblauwe bloemen. Hij is winterhard tot 25°F (zone 9). Een cultivar naar keuze is ‘Benenden Blue’, een semiprostrate struik die 1,5 m hoog wordt, met een merkwaardige groeiwijze: de aanvankelijk rechtopstaande takken buigen zich, en beginnen dan sierlijk zijwaarts te groeien.