Te oordelen naar de scorekaarten die hij heeft ingeleverd, heeft Tiger Woods niet veel te vieren als hij op zijn verjaardag 30 december 45 kaarsjes uitblaast.

Omdat zijn lastige, vergroeide rug in actie kwam en COVID-19 de wereld op zijn kop zette, maakte Woods slechts negen officiële starts op de PGA Tour in 2020 – en streed niet in een van hen.

Het was een verrassende, teleurstellende campagne, vooral omdat Woods uit een spectaculair 2019 kwam toen hij zijn vijfde Masters en 15e major kampioenschap won, het Zozo Championship in Japan won om Sam Snead te binden voor de meeste overwinningen in de geschiedenis van de PGA Tour – dat zou overigens 82 zijn – en vervolgens de beste speler was in de 2019 Presidents Cup in het Land Down Under toen hij het rood, wit en blauw naar de overwinning leidde.

Maar zijn 2020-reis naast de onverbiddelijke mars van Vadertje Tijd was meer in de pas met een verloren jaar, omdat Woods naar beneden tuimelde op de officiële wereldranglijst – hij staat momenteel op nr. 41 na het begin van het jaar op nr. 6. De daling was gestaag omdat hij slechts één top-10 finish in die negen starts registreerde – een gelijkspel voor de negende in zijn eerste start van het jaar op de Farmers Insurance Open.

In de toernooien die hij onmiddellijk op zijn kalender omcirkelt wanneer een nieuw jaar aanbreekt, was hij minder dan stellair. In zijn Masters verdediging, hij gebonden voor 38e. Hij miste de cut in de U.S. Open. Hij werd 37e in het PGA Championship. Met andere woorden, hij was eigenlijk in winterslaap in zijn jacht op de Golden Bear’s record van 18 major kampioenschappen.

Bij tijden gedurende het jaar was hij lethargisch en kreeg nooit Big Mo aan zijn kant. Hij liet veel te weinig vuistpompen en was vaak gefrustreerd omdat bijna elk onderdeel van zijn spel hem veel te vaak in de steek liet.

“Ik heb niet alle stukjes op hetzelfde moment bij elkaar gebracht,” zei Woods in de aanloop naar de Masters. “Of het nu is, ik heb hem goed gedreven en mijn ijzers slecht geraakt. Of ik heb de bal bij elkaar geslagen, en ik heb niet goed geput. En dan heb ik het gehad waar ik heb putted het goed en ik heb sloeg het slecht.

“Het is gewoon, ik heb het niet samen op hetzelfde moment.”

Maar een toernooi had Woods stralen – de PNC Championship waar hij team met zijn 11-jarige zoon, Charlie. De kleine stal de show in december toen Team Woods 62-62 schoot om zevende te eindigen, vijf slagen verwijderd van de eerste plaats. Foto’s en video’s van Charlie explodeerden over sociale platforms als zijn maniertjes weerspiegelde de eigenschappen van zijn vader en zijn swing en algehele spel ontzag alle toeschouwers.

“Het was ongelooflijk speciaal voor ons om de gelegenheid te hebben om de kwaliteitstijd door te brengen die we hadden,” zei Woods. “Het zijn herinneringen die we ons hele leven zullen hebben. Hij zal dit niet waarderen als hij 11 jaar oud is. Naarmate de jaren verstrijken, begin je het meer te waarderen.

“Ik weet zeker dat we nog veel zullen hebben over de feestdagen en de komende jaren.”

Een zilveren randje kwam naar voren uit de COVID-19 pandemie voor Woods – hij en Charlie hadden een band op de golfbaan. Met veiligheidsrichtlijnen in plaats om het virus te bestrijden, kon Woods alleen spelen met familieleden op zijn golfclub, The Medalist. Ja, het vorstelijke landgoed van Woods in Florida heeft een oefenterrein met drie holes in de achtertuin, en de twee hebben daar al menig wedstrijdje gespeeld, maar aan het begin van de pandemie werden Charlie en Tiger regelmatige speelkameraden.

De golfmicrobe greep Charlie, zei Woods, en het spel van de jongeling werd met de week beter. In het PNC Championship maakte Charlie zijn eerste eagle en gaf zijn trotse vader veel momenten om te juichen en te glimlachen. Misschien zal Charlie een consistente vonk zijn voor Woods om een beetje meer te oefenen en te spelen in de aanloop naar toernooien in het komende jaar, om zogezegd de herhalingen op te voeren.

Maar vanwege leeftijd en blessures kan Woods, zoals hij vaak heeft gezegd, de lange uren van trainen en oefenen niet meer maken terwijl hij er alles aan doet om de fysieke tol te beperken. Het is vaak een moeilijke balans – genoeg oefenen om scherp genoeg te zijn om te spelen en te strijden zonder te veel te oefenen waar hij niet kan spelen.

En hij kan nog steeds spelen. Woods had spurts van goed spel in 2020 die ons eraan herinnerden dat het te vroeg is om hem af te schrijven. Hij heeft nog steeds zijn handen en veel snelheid, blijft een van de beste ball-strikers in het spel, denkt nog steeds de meesten en zijn competitieve vuur is nog steeds aangestoken.

Terwijl zijn proberende 2020 in zijn achterhoofd ligt, zijn COVID-19, ondanks de komst van vaccins, en zijn tere rug nog steeds zorgen richting 2021.

In zijn streven naar een 16e major en een record 83e PGA Tour-titel, zal Woods niet meer dan 18 keer spelen. Met de geschiedenis als leidraad zal Woods waarschijnlijk zijn eerste start van het jaar maken in het Farmers Insurance Open (28-31 jan.), dat hij zeven keer heeft gewonnen (hij won ook het U.S. Open 2008 op Torrey Pines), en zijn tweede start in het Genesis Invitational (18-21 feb. 18-21 februari), waar zijn TGR Foundation van profiteert.

Pencil in de vier majors – de Masters (8-11 april), PGA Championship at Kiawah Island (20-23 mei), U.S. Open at Torrey Pines (17-20 juni) en het Open Championship at Royal St. George’s (15-18 juli). Tel daarbij op The Players Championship (11-14 maart) en de Memorial (3-6 juni).

In zijn aanloop naar Magnolia Lane en de Masters, zou hij het WGC-Mexico Championship (25-28 feb.) kunnen spelen. Maar als het gespeeld of verplaatst wordt, valt het in de week na de Genesis Invitational en Woods speelt zelden back-to-back weken.

Als hij het Mexico Championship overslaat, zou hij de Arnold Palmer Invitational kunnen spelen, die hij al acht keer won. Maar dat wordt de week voor The Players gespeeld. Hij heeft ook een oogje op de WGC-Dell Technologies Match Play in Texas (24-28 maart). Maar hij moet in de top 64 van de wereldranglijst staan om daarvoor in aanmerking te komen.

Meer: Tiger’s versnelling door de jaren heen | Toernooien die hij heeft gedomineerd

De gok hier is dat Woods hooguit vijf keer zal spelen in aanloop naar de Masters. Na de majors, zou Woods een start kunnen maken in de WGC-FedEx St. Jude Invitational in Memphis (5-8 aug.) en als hij gekwalificeerd en gezond is, zou hij in alle drie de evenementen van de FedEx Cup Playoffs spelen die in augustus beginnen.

In de herfst zou hij naar Japan kunnen gaan voor het Zozo Championship (er is nog geen datum vastgesteld). In december gaat hij naar de Bahama’s voor zijn Hero World Challenge.

Er is ook nog het golftoernooi voor mannen tijdens de Olympische Zomerspelen in Tokio (29 juli-aug. 1 juli-aug.), hoewel Woods ver onderaan staat in de kwalificatiestand.

En de Ryder Cup op Whistling Straights in Wisconsin (24-26 sept.) zou op zijn bordje kunnen liggen. Woods staat 17e in het klassement, de top 6 komt automatisch in het team. Captain Steve Stricker zal zijn team aanvullen met zes discretionaire picks.

Afhankelijk van de toekomst van COVID-19 en zijn rug, evenals zijn spelvorm, zou Woods maar liefst 16-18 evenementen kunnen spelen. Hier is te hopen dat veel van hen zullen zijn als degene die hij doorbracht met Charlie in het PNC Championship.