Op 20 april namen we UA2424 van PHX naar SFO, als het eerste deel van onze vluchten van/naar Londen via LHR, voor een zakenreis. We zaten op een 737-900 (739), #3810, voor dit traject, in First Class, in stoelen 2E & F. Ons vliegtuig was aangekomen uit Chicago O’Hare (ORD), en arriveerde ongeveer dezelfde tijd als wij, dus was klaar voor ons instappen om 15:08 uur. We sloten in SFO aan op UA930 naar LHR. We hadden dit specifieke paar uitgaande vluchten geboekt, voor onze oktober, 2017 reis naar het Verenigd Koninkrijk, maar als gevolg van het weer, moest worden omgeleid via ORD, en terwijl we onze vluchten maakten, was het een zeer stressvolle situatie. Toch nam ik de kans op een 1:33 uur verbinding op SFO, en alles verliep soepel. Ik wil altijd meer tijd, en vooral voor een internationale vlucht, maar UA heeft de vluchten die we ooit namen opnieuw gepland, dus de keuzes worden steeds kleiner.
We kwamen op tijd aan in PHX om langs te gaan bij de kleine UA Club in T2, en we dronken een paar glazen van de Piper-Heidsieck Rosé Champagne, om te proosten op onze reis naar Londen.
We stapten op tijd aan boord, en zaten in enkele ogenblikken in onze stoelen voor ons drankje vóór vertrek. We kregen een van onze favoriete UA Gate Agents te zien, want ze werkte op deze vlucht. Zoals we hadden net een mooie Champagne, gingen we met de Joseph Castan Elegance Chardonnay Pays D’OC ’16, die nu de UA “witte wijn van keuze” voor ongeveer zes maanden is geweest – verbazingwekkend hoe verschillend deze wijn in de plastic beker voor pre-departure smaakt, en vervolgens in de kleine Verenigde “copitas” tijdens de vlucht. We hadden een andere witte wijn, samen met doorgegeven-snacks op de flight.
Onze 739 had de PDE (Personal Device Entertainment) systeem, dat streaming video feeds aan een apparaat via de UA App. Dit is vrij gemeenschappelijk geworden, hoewel we sommige van de oudere Continental vliegtuigen met de DirectTV zien. helaas, zoals ook veel te vaak is geworden, dit systeem defect voor een deel van de vlucht. Oh well, het was slechts 1:32 uur, dus zeker niet het einde van de wereld.
Onze stoelen waren comfortabel, en ook al hadden we één extra stuk handbagage (een Tumi rugzak), alles paste ofwel in de overhead bin, of onder de stoelen voor ons. Alles, behalve de PDE, was in goede staat.
We vertrokken op tijd, wat goed was, gezien onze nauwere verbinding op SFO, en kwamen ongeveer 10 minuten te vroeg aan op SFO. Dat is vaak een slechte zaak, omdat de gates nog steeds bezet kunnen zijn, maar we waren in Gate 62 in T3, dat is een beetje een afstand naar de International Gates, maar we maakten het gemakkelijk, en hadden zelfs tijd om de United International First Club te bezoeken voor een bit.
Op deze vlucht, namen we de “surfer route” uit over de Stille Oceaan, en vervolgens langs het strand, alvorens over te snijden op ongeveer Santa Cruz naar San Jose, en vervolgens in SFO. We landden op baan 28L. We hebben nu deze route gedaan tussen PHX en SFO op de meeste vluchten de laatste tijd. Ik weet niet zeker wat er veranderd is, maar vroeger vlogen we over Fresno, dan naar Gilroy, en bijna rechtstreeks naar SFO. Voor mij is dit een mooiere route, en vooral vanaf de stuurboordzijde van het schip. We vliegen vaak een beetje van de “surfer route,” maar als we vliegen in SFO van LAX, waar het is bijna allemaal kust.
De vlucht was glad, en de bemanning verrukkelijk. Als de PDE feed niet defect was geweest, zou dit een perfecte vlucht zijn geweest. Toch was het best goed.