Water in de woestijn – is er een aanblik of geluid zo zoet voor de vermoeide reiziger?
Als u het daarmee eens bent, zult u echt genieten van de trails bij Indian Canyons – waarvan vele pittoreske en adembenemende stroompjes volgen die het hele jaar door van de nabijgelegen bergtoppen naar beneden klateren. Deze beekjes voeden weelderige oases en palmbossen en bieden een habitat voor een enorme verscheidenheid aan inheemse planten en dieren. Vogelaars zullen vooral genieten van het onderscheiden van de individuele zangers in het vogelzangkoor hier, net als wandelaars die gewend zijn aan de meer desolate aspecten van de omringende woestijn.
Andreas Canyon is een van de meer populaire routes in deze regio, de thuisbasis van ’s werelds op een na grootste oase van de California Fan Palm (hoewel Californië bekend staat om zijn iconische palmbomen, is alleen de Fan Palm inheems in de staat).
Zoals je zou verwachten van zo’n nat gebied in de woestijn, waren deze canyons belangrijk voor de voorouders van de moderne Cahuilla-indianen die hier vandaag de dag nog steeds wonen. Andreas Canyon was het thuis van de Paniktum Clan (bekend als de “Mensen van het Daglicht”), die hier al generaties lang woonden voordat de eerste Spanjaarden in 1824 arriveerden. Toen de Spanjaarden dit gebied voor het eerst zagen, meldde de Romero Expeditie dat ze uitgebreide irrigatie- en landbouwwerkzaamheden hadden gezien, waaronder velden met maïs, bonen, pompoenen en meloenen.
Nabij Murray Canyon is waarschijnlijk meer een wandeling dan deze – en is zeker uw tijd waard – maar voor degenen die gewoon op zoek zijn naar een inleiding op deze woestijn of misschien hebben een aantal nabijgelegen niet-wandelen activiteiten gepland, Andreas Canyon is een mooie manier om een deel van je dag door te brengen.
Van de parkeerplaats, op zoek naar een aantal torenhoge rotsformaties aan de noordkant van het perceel. U ziet een aantal interpretatieve borden over de nabijgelegen morteros en een trailhead voor de Andreas Canyon Loop Trail.
Het pad volgt de bedding van de beek en baant zich een weg door een dicht bos van palmen, cottonwood bomen en andere inheemse planten.
Op enkele tientallen meters afstand van het water is het een en al woestijn – creosoot overheerst, en op de rotsformaties ziet u cholla die naar de zon reikt.
Katoenbomen met uitlopend gebladerte zorgen voor een vleugje kleur in de late herfst / vroege winter
Het bestaande pad is goed gemarkeerd (en duidelijk), maar je zou in de verleiding kunnen komen om er af en toe af te stappen om het water of de palmen van dichtbij te bekijken. U bereikt de achterkant van de begaanbare canyon iets voorbij de 0,5 mijl, waar u een hek en een markering tegenkomt die de Andreas Canyon Club aanduiden – een privé-landgoed van huizen die op voormalige spoorweggrond staan. Wie goed kijkt, ziet een aantal van de 22 hutten van de Club:
Deze exclusieve woongemeenschap is een non-profitorganisatie die in 1923 is opgericht door een groep natuurliefhebbers. De 22 hutten en het clubhuis zijn allemaal gebouwd met lokale stenen en ontworpen om zo onopvallend mogelijk te zijn door op te gaan in het landschap. De hutten zijn allemaal off-the-grid, dus leden moeten hun eigen water meebrengen en krijgen het gebruik van een deel van de kreek waar je langs wandelt. Er zijn strikte regels om geen schade toe te brengen aan wilde dieren of de natuurlijke omgeving te veranderen, en wanneer een eigenaar overlijdt, gaat zijn eigendom terug naar de Club.
Een lokale nieuwsreportage sprak met mensen van de Palm Springs Historical Society, die hen vertelden over een tijd dat Walt Disney probeerde in de Club te komen en werd afgewezen – het is dus wel exclusief, maar niet noodzakelijkerwijs op de traditionele “dus hoeveel geld moet ik naar je gooien om daar binnen te komen?”
Op 0,5 mijl springt het pad over de beek en keert terug naar het beginpunt op de zuidelijke oever, waardoor u iets verder weg blijft van de palmen maar ook een aantal werkelijk spectaculaire uitzichten hebt over de vallei in het zuidoosten.
