“Vinyl beleeft deze renaissance omdat mensen van het geluid houden. De muziek klinkt zo rijk en dik, het klinkt als mahoniehout, het klinkt als monogamie,” zei Green, 73, tijdens een recent telefonisch interview, voordat hij aan zijn eerste concerttour in zeven jaar begon. Bestaande uit slechts acht shows, de tour omvat een featured boeking voor de 50e jubileumeditie van het New Orleans Jazz & Heritage Festival en eindigt op 9 mei in het Greek Theatre in Los Angeles.
In samenwerking met de tour heeft Fat Possum Records een deluxe box set samengesteld met geremasterde reproducties van alle 26 singles van Green voor Hi Records uitgebracht van 1969 tot 1978, uitgegeven op 7-inch 45 toeren vinyl zoals ze oorspronkelijk verschenen.
“Al Green – The Hi Records Singles Collection” begint met de eerste release in 1969, Green’s onmiskenbare Memphis soul slant op de Beatles’ “I Want To Hold Your Hand,” en loopt door zijn half dozijn No. 1 R&B hits tot aan zijn laatste chart single van de jaren ’70, “To Sir with Love,” die piekte op No. 71.
“Matthew of Fat Possum blijft op de hoogte van het nieuwste dit, het nieuwste dat,” legde Green uit, een ritmische cadans ontwikkelend die verwant is aan wat hij de meeste zondagen vanaf de kansel draait als hij zijn preken houdt.
Zijn rol als baptistenpredikant stelt hem ook in staat om die kenmerkende fluweelzachte tenor te ontketenen die op de voorgrond trad met hits als “Tired of Being Alone,” “Let’s Stay Together,”I’m Still In Love With You”, “Take Me to the River” en “Love and Happiness” meer dan vier decennia geleden, opnames die hem vestigden als de grootste mannelijke soulzanger sinds Sam Cooke en Ray Charles een generatie eerder.
“Ik zei hem dat ze het gewoon allemaal op één schijfje moesten zetten en er klaar mee moesten zijn,” ging de in Forrest City, Ark.-ging de in Forrest City, Ark geboren zanger verder. “Hij zei dat ze het vinyl terug willen brengen.”
Het materiaal op de boxset, die ook een 58 pagina’s tellend boekje bevat met drie nieuwe essays over zijn muziek en leven, geeft een overzicht van zijn rijkelijk lonende samenwerking met het Hi Records-label van Memphis, en zijn nauwe band met producer en songwriter Willie Mitchell, die in 2010 overleed en met wie Green vrijwel al die kenmerkende opnamen maakte.
Die wereldlijke hits zijn het middelpunt van zijn tour, zei hij, maar hij neemt ook wat gospelmateriaal op. Zijn huidige set bevat een aantal van zijn eigen hits, evenals zijn versie van Kris Kristofferson’s “For the Good Times”, een paar Otis Redding klassiekers (“I’ve Been Loving You Too Long” en “The Dock of the Bay”), de Temptations’ “My Girl” en de gospel standaard “Amazing Grace”. Hij wordt ondersteund door een 15-koppig ensemble met 10 instrumentalisten, de meesten afkomstig uit Memphis.
Zijn relatie met muziek is in de loop der tijd veranderd. Hij keerde zich af van wereldlijke muziek in 1980 en nam gedurende meer dan tien jaar alleen gospelmateriaal op terwijl hij zijn congregatie opbouwde in zijn kerk in Memphis, minder dan drie mijl op de weg van dat popcultuur heiligdom voor alles wat met Elvis te maken heeft, Graceland.
Een groot deel van die verschuiving kwam voort uit de zelfmoord in 1974 van zijn toenmalige vriendin, Mary Woodson White, nadat ze hem ernstig had gebroeid door een pot hete grutten over hem heen te gooien in zijn huis. Hij nam het incident als een wake-up call nadat hij zich had gevestigd als een van de toonaangevende sekssymbolen in de muziek in de vroege jaren ’70.
Binnen twee jaar was Green een gewijde Baptist predikant geworden en begon zijn eigen kerk, preekte op zondag terwijl hij doorging met opnemen, hoewel de verkoop van zijn seculiere muziek terugliep.
In 1980 bracht hij “The Lord Will Make a Way,” de eerste van een reeks gospelalbums uit. Halverwege de jaren ’90 keerde hij echter terug naar de wereldlijke muziek en sindsdien heeft hij in beide modes opgenomen en live opgetreden.
Green, een familieman met twee zonen en vier dochters, moest even nadenken om zijn motivatie om na zoveel jaar weer te gaan toeren te verklaren. “Ik weet niet waarom ik deze acht shows heb geboekt. Ik weet dat ik relevant moet blijven. Ik ga toeren omdat dat is wat ik doe. Ik toer, ik maak muziek, ik doe de kerk – dat allemaal.”
Zijn meest recente studioalbum, “Lay It Down,” is meer dan tien jaar oud maar heeft het soepele, sensuele, op groove gebaseerde geluid dat hij en Mitchell in de jaren ’70 met zoveel succes ontwikkelden, verder uitgebouwd. Hij is van plan om na deze korte tournee terug te keren naar de studio om te werken aan een opvolger, die sommige oude fans zou kunnen verrassen met zijn inslag.
“De laatste keer dat ik in de studio was nam ik ‘Before the Next Teardrop Falls’ op,” verwijzend naar het nummer dat Tex-Mex zanger en songwriter Freddy Fender in 1975 naar nummer 1 bracht op de Billboard Hot 100. Green’s versie, geproduceerd door Memphis-veteraan Matt Ross-Spang, werd in september uitgebracht voor de Amazon Original-serie van muziek streaming exclusives.
“Ze belden me en vroegen: ‘Hou je van country en western?’ en ik zei: ‘Ja, zoals Ray Charles. Het was ongelooflijk hoe hij dat deed,’ ” verwijzend naar Charles’ baanbrekende vroege jaren zestig albums “Modern Sounds in Country & Western Music, Vol. I en II,” die onlangs opnieuw werden uitgegeven op een enkele cd.
Op de vraag of er hedendaagse zangers zijn – seculier of spiritueel – die hij bewondert, speelde Green de diplomaat.
“Dat is een beetje als politiek,” zei hij met een lach. “Ik wil niemand kiezen – iedereen heeft zijn eigen rol te spelen, dus laat ze die spelen. Wat voor mij heeft gewerkt, werkt voor mij. heeft altijd voor me gezorgd sinds ik de hele nacht in een kippenhok in Kentucky heb doorgebracht. God zei, ‘Je moet nederig zijn en naar beneden stappen om opgeheven te worden. “
Al Green
Waar: Greek Theatre, 2700 N. Vermont Ave.., Los Angeles
Wanneer: 20.00 uur donderdag
Kosten: $60 tot $235
Volg @RandyLewis2 op Twitter.com
Voor Classic Rock-verslaggeving, volg ons op Facebook