Zelfs als je het mooie diploma aan de muur van de spreekkamer van je arts niet kunt lezen, geeft het troost om te weten dat een gezaghebbende instelling een verheven status heeft toegekend aan de persoon die je vertrouwt met je gezondheid.

Maar zoals een recent bericht op KevinMD.com door Dr. Christopher Johnson legt uit, bepaalde termen duiden op verschillende niveaus van medische verwezenlijking, en patiënten moeten weten of hun zorgverlener de juiste geloofsbrieven heeft om hen te behandelen.

“De termen ‘board certified’ en ‘board eligible’, zegt Johnson, “zijn verwarrend voor mensen die niet in het medische beroep zitten. Het helpt niet dat meer dan een paar artsen het onderscheid in hun eigen voordeel vervagen.”

Iedereen die is afgestudeerd aan de medische faculteit is een arts, en heeft het recht om de letters M.D. (doctor in de geneeskunde) of D.O. (doctor in de osteopathische geneeskunde) achter zijn of haar naam te zetten. Maar deze magische letters geven nog geen vergunning om geneeskunde te beoefenen. De vergunning wordt door elke staat pas verleend nadat een arts een tijd in een residentieprogramma heeft doorgebracht dat een aanvullende opleiding in een medisch specialisme biedt (kindergeneeskunde, cardiologie, interne geneeskunde, enz.). Sommige specialismen vereisen een langere postdoctorale opleiding dan andere.

Na het voltooien van de opleiding moeten artsen slagen voor een test; als ze slagen, zijn ze “board certified” in dat specialisme of die specialismen (je kunt op meer dan één gebied board certified zijn). Maar staatsvergunningsystemen regelen niet wat een arts zegt over zijn of haar specialistenopleiding. Velen noemen zichzelf “specialist” omdat ze “board eligible” zijn.

Die status geeft aan dat een arts een residentieprogramma heeft afgerond, maar niet geslaagd is voor het examen, ofwel omdat hij of zij het niet heeft gedaan, ofwel omdat hij of zij het wel heeft gedaan en gezakt is. De status van arts beperkt wat de arts in een ziekenhuis mag doen, maar verhindert hem niet een specialisme buiten het ziekenhuis uit te oefenen of reclame te maken voor zijn diensten als arts die de status van arts heeft. Het is niet verkeerd, maar het kan misleidend zijn.

De American Board of Medical Specialties (ABMS) houdt toezicht op dit onderscheid en heeft onlangs een regel ingevoerd die artsen verbiedt om hun hele carrière te beweren dat ze board eligible zijn. Er is nu een tijdslimiet om te slagen voor de certificeringstest na het afronden van een assistentschap. Als iemand na het verstrijken van die termijn de term “eligible” blijft gebruiken, kunnen sancties worden opgelegd.

Om te weten te komen of uw arts in een bepaald specialisme is gecertificeerd, begint u op de ABMS-website. Het biedt links naar de website van elk specialisme, die het lidmaatschap van artsen bijhoudt. En zie ons bericht over artsen met levenslange certificering die niet verplicht zijn om hercertificeringsexamens af te leggen.