Douglas bouwde 2.960 Skyhawks tussen 1954 en 1979. Klein gebouwd om kosteneffectief te zijn en zodat er meer van konden worden ondergebracht op een vliegdekschip, werden de lichtgewicht, hoge-snelheid bommenwerpers liefkozend “Heinemann’s Hot Rod” (naar Douglas ontwerper Ed Heinemann), de Bantam Bomber, Mighty Mite en Scooter genoemd. Skyhawks voorzagen de Amerikaanse marine en mariniers en bevriende naties van wendbare, maar krachtige, aanvalsbommenwerpers die grote hoogte- en reikwijdtecapaciteiten hadden, plus een ongebruikelijke flexibiliteit in bewapeningscapaciteit.

De Skyhawk A4D was ruwweg de helft van het leeggewicht van zijn tijdgenoten en kon 677 mph (1090 kph) vliegen op zeeniveau. Na 1956 had hij voorzieningen voor bijtanken tijdens de vlucht. Na 1966 kreeg het een bultvormige avionica pod. Verbeterde modellen hadden verbeterde motoren en een loodsparachute, nieuwe avionicadisplays, grotere cockpitluifels en meer munitie voor de twee kanonnen. Twee-zits trainer versies waren onder andere de TA-4F, TA-4J en de TA-4K series.

Zijn gevechtscarrière begon met de eerste Amerikaanse carrier-gelanceerde raids op Noord-Vietnam, 4 aug. 1964. Later, tijdens de Israëlische Yom Kippoer oorlog in 1973, leverden de Israëlische luchtmacht Skyhawks veel van de korte afstand aanvalskracht op de Sinai en Golan Heights fronten.

Het Navy’s Blue Angels flight demonstratie squadron vloog met de A-4 Skyhawk II van 1974 tot 1986. Skyhawks werden ook gebruikt door de strijdkrachten van Argentinië, Australië, Israël, Koeweit, Singapore, Indonesië, Maleisië en Nieuw-Zeeland, en ze bleven actief bij verschillende luchtdiensten tot in de jaren 2000.