Het geboortegewicht vertoont in de V.S. al tientallen jaren een stijgende lijn, waarbij het gemiddelde gewicht van een pasgeborene nu rond een gezonde 7,5 pond schommelt. Naast deze lichte statistische stijging zijn er echter zorgwekkende uitschieters. Ongeveer 1 procent van de baby’s weegt meer dan 9 pond. en dat is het moment dat artsen zich zorgen maken. In de afgelopen jaren zijn baby’s die als reusachtig beschouwd zouden worden – pasgeborenen van meer dan 13 pond – steeds gewoner geworden, met recordbevallingen in Pennsylvania, Californië, Duitsland, Spanje en elders. In het Verenigd Koninkrijk is een moeder beroemd geworden met een bevalling – vaginaal, nota bene – van een zoon van 15 pond en 7 oz. En vorig jaar deed een vrouw in Florida de wenkbrauwen fronsen toen ze beviel van een meisje van 13 pond door een keizersnede. “Het leek wel of ze een peuter uit mijn buik hadden getrokken,” vertelde de moeder aan ABC News. “Toen de dokter haar uit me trok, hoorde ik ze allemaal lachen en opgewonden zijn.”
Als het geboortegewicht de 10 pond nadert, kan een vaginale bevalling moeder en baby in gevaar brengen. Reusachtige baby’s vaginaal afleveren kan het geboortekanaal van de moeder verwonden, vaginaal weefsel scheuren en mogelijk de baarmoeder scheuren, wat kan leiden tot ernstige bloedingen en, indien onbehandeld, de dood. Ondertussen, zelfs als het enorme kind het op de een of andere manier redt van zijn of haar moeder, suggereren studies dat het kind meer kans heeft om diabetes, obesitas, hoge bloeddruk en abnormale cholesterolwaarden te ontwikkelen, wat de deur opent naar een leven met cardiovasculaire problemen op de lange termijn.
Macrosomie, en de verwante aandoening LGA (Large for Gestational Age), verwijzen meestal naar baby’s die meer wegen dan 8 pond. 13 oz. wegen bij de geboorte. Dat is groot, maar ook vrij routine – ongeveer 7 procent van de baby’s geboren in de VS (en 9 procent wereldwijd) komt in aanmerking. Studies suggereren dat moeders die ouder zijn dan 35, zwaarlijvig zijn of diabetes hebben (voor of tijdens de zwangerschap) een grotere kans hebben om grote kinderen te baren. Mannelijke baby’s hebben meer kans dan vrouwelijke baby’s om enorm te worden geboren, en te laat geboren baby’s lopen ook een hoger risico.
We zien nu meer grote baby’s dan ooit tevoren, en dat komt misschien omdat sommige van de factoren die macrosomie veroorzaken – diabetes bij de moeder en obesitas – ook in opkomst zijn. Een studie uit 2004 suggereerde dat, naarmate moeders meer gewicht kregen en minder rookten, baby’s in de baarmoeder ongezonde afmetingen begonnen aan te nemen.
Het hoge geboortegewicht is helaas moeilijk te voorspellen. Er zijn een paar waarschuwingssignalen – een abnormaal lange afstand tussen de baarmoeder van de moeder en haar schaambeen (bekend als fundale hoogte), bijvoorbeeld, of overmatig vruchtwater. Maar zelfs echografieën zijn notoir onbetrouwbaar als het gaat om het schatten van het geboortegewicht. Vermoedens van macrosomie zijn zelfs een van de meest voorkomende redenen voor artsen om onnodige keizersneden en inleidingen te plannen – alleen om baby’s met een normaal geboortegewicht ter wereld te brengen. Uit een studie uit 2008 bleek dat interventies om vrouwen te beschermen tegen baby’s met een hoog geboortegewicht meer risico’s met zich meebrengen dan het vaginaal ter wereld brengen van een reusachtige baby.
“Ons vermogen om macrosomie te voorspellen is slecht,” schreven de auteurs van de studie uit 2008. “Ons beleid ten aanzien van vermoedelijke macrosomische zwangerschappen verhoogt het aantal weeëninducties en keizersneden zonder dat het resultaat voor moeder of foetus verbetert.”
Onderzoek heeft aangetoond dat de angst voor macrosomie leidt tot medische ingrepen die voor moeders en baby’s riskanter zijn dan de bevalling van een kind dat groter is dan gemiddeld. Met andere woorden, het is niet gemakkelijk om een reusachtige baby ter wereld te brengen. Maar mogelijk erger? Je opwinden over de relatief kleine kans om er een te krijgen.