Om te beginnen zijn er veel verschillende soorten Broeders. Er zijn broeders die monnik zijn en broeders die leraar zijn en broeders die in de geneeskunde werken en broeders die schilderen, tuinieren of huizen bouwen voor de armen. Soms noemen seminaristen zichzelf “broeders” totdat ze worden gewijd, maar dat is niet wat we bedoelen als we het hebben over religieuze broeders. Waar we het over hebben zijn wat technisch gezien “leken-religieuzen” worden genoemd. Met andere woorden, we hebben het over mannen die de geloften van armoede, celibaat, kuisheid en gehoorzaamheid afleggen en die in een gemeenschap leven, maar die geen gewijde ambtsdragers zijn of die studeren om gewijde ambtsdrager te worden. Veel mensen in de katholieke kerk zijn zich er niet van bewust dat een man geroepen kan zijn tot een geloftenleven van gebed, gemeenschap en ambt en toch geen priester kan zijn. Vanwege de hiërarchische structuur van de kerk en de zeer zichtbare rol van de sacramentele bediening, zijn alle roepingen voor mannen geneigd te worden gezien in vergelijking of relatie tot het priesterschap. In feite is de roeping van de religieuze Broeder een oude uitdrukking van het geloftenleven die onafhankelijk van het priesterschap is ontstaan en als zodanig geen verband houdt met het gewijde ambt.

Het gebrek aan inzicht in de roeping van de religieuze Broeder wordt bemoeilijkt door het feit dat Broeders vaak een relatief onzichtbare groep zijn gebleven binnen de Kerk en zelfs in hun eigen gemeenschappen. De redenen voor deze verborgenheid zijn velerlei: sociale structuren, theologie, politiek en zelfs economie hebben allemaal een rol gespeeld. Broeders die tot apostolische gemeenschappen behoren, zijn vaak van leken gescheiden door de aard van hun ambt of werk. Zo zijn broeders/fraters die leraar, verpleger of missionaris zijn geweest, betrokken geweest bij activiteiten die vaak gescheiden waren van het parochieleven. In zogenaamde “gemengde gemeenschappen”, die bestaan uit religieuze priesters, seminaristen en broeders/fraters, was het vroeger gebruikelijk dat de broeders/fraters de huishoudelijke, agrarische of technische zaken van de gemeenschap regelden. In dit opzicht hadden broeders veel minder contact met leken en hun bijdragen aan hun gemeenschap en de Kerk vonden vaak achter de schermen plaats. Maar de belangrijkste reden waarom broeders/fraters door de Kerk in het algemeen over het hoofd zijn gezien, is dat ze los stonden van twee van haar meest zichtbare kenmerken: de hiërarchische structuur en het sacramentele ambt.

Om die reden is het bewustzijn van de roeping van broeders bijna volledig overschaduwd door de bekendste mannen in de katholieke kerk, de gewijde ambtsdragers. Een andere factor die kan bijdragen tot verwarring over wat het betekent om Broeder te zijn, is de traditie van verscheidenheid onder Broeders zelf. In de loop der eeuwen hebben broeders zich voortdurend aangepast aan de behoeften van de Kerk en de tijd waarin zij leefden. Als gevolg daarvan hebben broeders/fraters hun roeping beleefd door middel van een verscheidenheid aan routines en dienstverleningsmogelijkheden. Broeders/fraters leven in verschillende soorten communiteiten en zijn betrokken bij een breed scala van diensten en bedieningen. Broeders/Fraters hebben verschillende gebedsstijlen en charisma’s, een verschillende mate van sociale interactie, en beschikken over een breed scala aan vaardigheden, opleidingen en interesses. Sommige broeders dragen habijten, anderen gaan casual of professioneel gekleed. Er zijn broeders die met hun handen werken als ambachtsman of vakvrouw en anderen die werkzaam zijn op het gebied van kunst, geneeskunde, sociale dienstverlening of academici. Velen doen beide. Sommige broeders/fraters behoren tot communiteiten die alleen uit broeders/fraters bestaan; anderen delen communiteiten met religieuze priesters en seminaristen. Al deze verscheidenheid kan verwarrend zijn, omdat ze het moeilijk maakt een eenvoudige en universele definitie van de roeping van broeders te formuleren.

Ter vergelijking: priesters en seminaristen hebben allemaal het voordeel van een gemeenschappelijke functie binnen de katholieke kerk: de sacramentele bediening. Of zij nu in een parochie werken of in het Vaticaan, of zij nu ziekenhuispastor zijn of canoniek advocaat, alle priesters besteden ten minste een deel van hun tijd aan het vieren van de sacramenten. Het gewijde priesterschap wordt in feite bepaald door de bevoegdheid om deel te nemen aan de sacramentele bediening. Omdat we de neiging hebben mensen te identificeren aan de hand van wat ze doen in plaats van wie ze zijn, wordt een priester geïdentificeerd aan de hand van de sacramentele bediening die hij uitvoert. Met andere woorden, iedereen weet wat een priester doet en daarom weet iedereen wat een priester is. Broeders hebben niet zo’n samenbindende functie. Broeders/fraters doen veel dingen, maar we delen niet automatisch of universeel een bepaalde levensstijl, bediening of werk vanwege onze geloften of onze canonieke status als broeder/frater. Daarom is het vaak moeilijk om ons te omschrijven. Onze identiteit als broeders/fraters vloeit voort uit 1. een roeping tot het Godgewijde leven 2. een roeping tot het Godgewijde leven 2. Onze openbare belijdenis van de geloften van armoede, celibataire kuisheid en gehoorzaamheid, en 3. 3. onze roeping tot gemeenschapsleven, die begint bij onze confraters, maar die uiteindelijk de hele menselijke familie omvat. We hopen dat de rest van deze website enig inzicht zal bieden in wat het betekent om vandaag de dag een religieuze Broeder in de Kerk te zijn. God zegene u!