Vele tegenstanders van Napoleon (soms Franse schrijvers, soms Britse pamflettisten) twijfelden aan zijn “Franse nationaliteit”, zowel tijdens als na zijn bewind. Misschien wel de meest gevierde twijfelaar was Chateaubriand, die in zijn pamflet De Buonaparte et les Bourbons uit 1814 (gelijktijdig in Engelse vertaling in Londen gepubliceerd onder de titel On Buonaparte and the Bourbons: and the necessity of rallying around our legitimate princes for the safety of France and of Europe) voorstelde dat de ex-keizer zijn geboortedatum had vervalst en dat hij in werkelijkheid in 1768 was geboren, in een tijd dat Corsica nog niet Frans was.
Die grote schrijver en zijn volgelingen vergisten zich echter op twee belangrijke punten.
Het eerste is dat Napoleon inderdaad in 1769 is geboren. Het is waar dat we niet beschikken over zijn geboorteakte, maar we hebben wel zijn doopgegevens (21 juli 1771) waaruit blijkt dat 15 augustus 1769 Napoleons geboortedag was. Bovendien wordt in het “dagboek” van Charles Bonaparte de geboorte op 15 augustus 1769 genoteerd. Het is waar dat Napoleon heel af en toe de papieren van zijn broer Joseph (geboren in 1768) gebruikte om een jaar bij zijn leeftijd op te tellen, hetzij om gebruik te kunnen maken van een of andere administratieve mogelijkheid, hetzij bij zijn huwelijk met Josephine, omdat hij het leeftijdsverschil van zes jaar tussen hen (zij was geboren in 1763) wilde verkleinen. Alle andere documenten uit zijn jeugd getuigen ervan dat hij op de “gebruikelijke” datum ter wereld is gekomen, zoals bijvoorbeeld het getuigschrift dat zijn ouders aan Monsieur d’Hozier de Sérigny, de rechter die zijn adellijke titels moest onderzoeken, hebben gestuurd en dat hem toelaat tot de militaire school van Brienne (1779) of het rapport uit 1785 dat aan Lodewijk XVI is gestuurd over de leerlingen van de militaire school in Parijs, waarin naast de naam van Napoleon ook de vermelding “geboren op 15 augustus 1769” voorkomt.
Chateaubriand’s tweede fout? Het begrip “nationaliteit”, zoals het tijdens en na de Revolutie werd opgevat, had ten tijde van de geboorte van Napoleon geen enkele betekenis. In die tijd was een persoon een “onderdaan” van een vorst, geen burger van een natie. Bovendien had de Republiek Genua bij het Verdrag van Versailles van 15 mei 1768, een jaar voor de geboorte van Napoleon, haar rechten op Corsica afgestaan aan de Franse koning. Het eiland werd in augustus, drie maanden later, aan het koninkrijk “gehecht”. Napoleon Bonaparte was dus wel degelijk geboren als “onderdaan van de koning van Frankrijk”.
En alsof deze argumenten nog niet genoeg waren, wil ik er nog aan toevoegen dat tijdens de “departementalisering” van Corsica (1790), de Constituante heeft verordend dat alle inwoners van het eiland volledig wettelijk burgers van Frankrijk waren.