Candida glabrata, voorheen geclassificeerd als Torulopsis glabrata, is een gist die deel uitmaakt van de normale microbiële flora van het maagdarmkanaal in de mond, de huid, de vagina en de stoelgang en kan mensen van elke leeftijd treffen. Het wordt aangetroffen in de omgeving, met name op bladeren, bloemen, water en aarde. Candida glabrata kolonies zijn klein, pasteus, wit tot crèmekleurig en glinsteren.Candida glabrata heeft zich ontpopt als een van de meest voorkomende oorzaken van candidiasis (candidose). Candidiasis kan variëren van oppervlakkige aandoeningen zoals luieruitslag tot invasieve, snel dodelijke infecties bij immuungecompromitteerde gastheren. Candida albicans is de meest voorkomende veroorzaker van candidiasis, maar C. glabrata staat momenteel wereldwijd op de tweede of derde plaats als veroorzaker van oppervlakkige (orale, oesofageale, vaginale of urinaire) of systemische candidale infecties. Mannen en vrouwen worden in gelijke mate getroffen door de meeste vormen van Candida-soorten. Bij vrouwen is candida-infectie de tweede meest voorkomende oorzaak van vaginitis en bij beide geslachten zijn chronische schimmelinfecties, veroorzaakt door Candida-soorten, vaak de eerste symptomen van HIV-infectie. Bij volwassenen neemt de incidentie van orale candidiasis toe met de leeftijd, waarbij ouderen het meest worden getroffen, en ook gastro-intestinale (GI) candidiasis neemt toe met de leeftijd.Tot voor kort werd Candida glabrata beschouwd als een relatief niet-pathogeen schimmelorganisme, maar met het toegenomen gebruik van immunosuppressieve middelen zijn mucosale en systemische infecties veroorzaakt door C. glabrata aanzienlijk toegenomen, vooral bij de met het humane immunodeficiëntievirus geïnfecteerde populatie. Een belangrijk obstakel bij C. glabrata-infecties is hun aangeboren resistentie tegen azol-antimycoticatherapie, die zeer effectief is bij de behandeling van infecties veroorzaakt door andere Candida-soorten. Candida glabrata onderscheidt zich van andere Candida-soorten door zijn nondimorfe blastoconidiale morfologie. Momenteel zijn er echter weinig erkende virulentiefactoren van C. glabrata en is er weinig bekend over de afweermechanismen van de gastheer die bescherming bieden tegen infectie. De meeste candidale infecties zijn oppervlakkig en gaan gepaard met een goedaardig verloop en volledig herstel. In immuungecompromitteerde gastheren gaat systemische ziekte echter gepaard met de dood in maar liefst 77%. Het organisme werd gesequeneerd als onderdeel van een studie waarbij vijf soorten gist werden vergeleken. Het identificeren van de mechanismen van eukaryote genoomevolutie door middel van vergelijkende genomica wordt vaak bemoeilijkt door de veelheid van gebeurtenissen die in de loop van de geschiedenis van individuele lineages hebben plaatsgevonden, waardoor alleen vervormde en over elkaar heen liggende sporen in het genoom van elk levend organisme zijn achtergebleven. De hemiascomycete gisten, met hun compacte genomen, gelijkaardige levensstijl en verschillende seksuele en fysiologische eigenschappen, bieden een unieke gelegenheid om dergelijke mechanismen te onderzoeken. Analyse van chromosomenkaarten en genoomoverbodigheden onthullen dat de verschillende gistlijnen zijn geëvolueerd door een duidelijke wisselwerking tussen verschillende moleculaire mechanismen, waaronder tandem-genherhaling, segmentale duplicatie, een massale genoomduplicatie en uitgebreid genverlies.Het genoom van Candida glabrata bestaat uit 13 chromosomen van in totaal ca. 13,6 Mb.C. glabrata vertoont geen bekende seksuele cyclus, ondanks het feit dat haploïde stammen van de twee verschillende paringstypes regelmatig worden geïsoleerd bij patiënten.