Cardiovasculaire Fitheidstest

Testoverzicht

Er wordt algemeen erkend dat orthostatische tests een van de meest effectieve methoden zijn om subtiele veranderingen in de cardiovasculaire functie te meten, met name de reguleringsmechanismen van het systeem. Bij het uitvoeren van de orthostatische test gaat de patiënt enkele minuten rustig zitten en staat dan op. Wanneer de lichaamshouding verschuift van rugligging of zitten naar staan, treden specifieke veranderingen in de hartslag en bloeddruk op als een compensatoire reactie van het lichaam. De test helpt bij het beoordelen van het vermogen van zowel het sympathische als het parasympathische zenuwstelsel om adequaat te reageren op de regulerende uitdaging die wordt veroorzaakt door de gravitatieverschuiving in de bloedmassa van het lichaam. Het testresultaat (d.w.z. de orthostatische hartslag) is het verschil tussen de hartslag in rugligging en in staande houding.
Voor een gezond individu veroorzaakt het opstaan en het handhaven van de staande houding gedurende enkele minuten geen significante lichamelijke inspanning. Als er echter sprake is van subtiele cardiovasculaire tekortkomingen of als de functionele capaciteit van de regulerende mechanismen van het lichaam onvoldoende is, wordt deze manoeuvre een aanzienlijke belasting voor het lichaam.
VitalScan Orthostatic testing is de kwantitatieve en kwalitatieve beoordeling van de fitness- en gezondheidsniveaus op basis van HRV-analyse. De test is snel en effectief en begint met het bevestigen van eenvoudige, niet-invasieve elektroden, die volgens de instructies worden bevestigd. De kandidaat krijgt de opdracht twee minuten te staan, daarna 30 seconden te zitten en daarna 30 seconden te staan. Het volledige proces wordt afwisselend gedurende drie minuten herhaald. De verzamelde gegevens van het gemiddelde cardiotachogram en het spectrum worden geanalyseerd om uiteindelijk zowel kwantitatieve als kwalitatieve resultaten te verkrijgen.

Physiologische achtergrond

Het onderstaande diagram beschrijft een fysiologisch proces dat tijdens de sta-op-manoeuvre optreedt. Dit proces omvat twee fasen.
Een orthostatische compensatiefase
Het veranderen van de lichaamshouding van zitten naar staan doet het bloedvolume naar de onderste ledematen stromen als gevolg van de aantrekkingskracht van de zwaartekracht. Dit veroorzaakt op zijn beurt een stijging van de arteriële en veneuze druk in het onderlichaam en een daling van de bloedmassa die terugkeert naar het hart. De centrale veneuze druk daalt, waardoor het slagvolume en het hartdebiet afnemen. Er wordt minder bloed in de grote slagaders gepompt, waardoor de gemiddelde slagaderlijke druk daalt.

Om duizeligheid of flauwvallen als gevolg van de beperkte bloedtoevoer naar de hersenen te voorkomen, daalt de bloeddruk in de grote slagaders om te compenseren en te reguleren. Het doel van dit reguleringsmechanisme is zo snel mogelijk een normale bloeddruk te bereiken en tegelijkertijd de vitale organen van voldoende bloed te voorzien.
Een belangrijk aspect van deze reguleringsreactie wordt de baroreflex genoemd. Baroreceptoren die zich in de wand van de aortaboog en in beide halsslagaders bevinden, detecteren voortdurend veranderingen in de gemiddelde slagaderlijke druk. Zodra de gemiddelde druk daalt (bijvoorbeeld door op te staan), neemt de stimulatie van de baroreceptoren toe en waarschuwen zij het vasomotorisch centrum dat zich in de hersenstam bevindt. Een verhoogde stimulatie van het vasomotorisch centrum resulteert in een onmiddellijke daling van de parasympatische tonus en een snelle stijging van de sympatische tonus.
De combinatie van een verlaagde parasympatische tonus en een verhoogde sympatische tonus veroorzaakt een snelle stijging van de hartslag, contractiliteit van de hartspier en perifere arteriële vasoconstrictie. Bovendien vernauwen de skeletspieren zich, waardoor bloed uit overmatig uitgezette aders wordt gedwongen naar het hart terug te keren. In totaal resulteert dit proces in een toename van het slagvolume, de cardiale output en de gemiddelde arteriële druk en uiteindelijk bereikt het lichaam compensatie van het cardiovasculaire tekort als gevolg van het opstaan.
Een orthostatische herstelfase
Als eenmaal compensatie van het cardiovasculaire tekort als gevolg van het opstaan is bereikt, begint het lichaam aan een herstelproces op zoek naar evenwicht in de nieuwe staande toestand. In hun streven naar evenwicht worden hartslag, slagvolume en arteriële bloeddruk verlaagd.
Stimulatie van baroreceptoren neemt ook af, wat op zijn beurt stimulatie van het vasomotorisch centrum in de hersenstam vermindert, parasympatische activiteit doet toenemen en sympatische activiteit doet afnemen. Deze complexe keten van gebeurtenissen leidt uiteindelijk tot een geleidelijke daling van de hartfrequentie en de contractiliteit, waardoor het slagvolume, de hartoutput en de gemiddelde slagaderlijke druk dalen tot een niveau dat past bij de nieuwe lichaamstoestand.
Het is overduidelijk dat regulerende mechanismen, die het lichaam in staat stellen zich aan te passen aan de eisen van zijn omgeving, essentieel zijn voor de algehele gezondheid van het menselijk lichaam. Het belang van de beoordeling van het cardiovasculaire reguleringsvermogen kan dan ook niet genoeg worden benadrukt. Het autonome zenuwstelsel, met name het sympathische en parasympathische zenuwstelsel, speelt een centrale rol bij het reguleringsvermogen en daarom is het van belang de doeltreffendheid van deze systemen te evalueren. De eenvoudigste en meest doeltreffende methode om dit te doen is de sta-op-manoeuvre.

Testresultaten

Nadat de test is opgenomen, worden de volgende cardiovasculaire en HRV-parameters door de software berekend.
HRV-metingen van een sta-op-manoeuvre
De sta-op-manoeuvre-analyse berekent specifieke HRV-parameters die de fysiologische respons van het cardiovasculaire systeem op de sta-op-manoeuvre beschrijven wanneer de lichaamspositie wordt veranderd van een zittende naar een staande positie.
De volgende parameters worden berekend:
Cardiovasculaire tolerantie is een indicatie van de dynamische regulatiereserves van het cardiovasculaire systeem. Zij wordt beoordeeld op basis van HRV-parameters die worden berekend door het uitvoeren van de sta-op-manoeuvre (d.w.z. een fysiologisch overgangsproces). De beoordeling van de cardiovasculaire tolerantie is gebaseerd op de vergelijking van de werkelijk berekende waarde met de voorspelde waarde en het normatieve bereik. Deze parameter geeft het vermogen van het cardiovasculaire systeem aan om fysieke of emotionele uitdagingen te verdragen. Hoe hoger de parameter, des te beter en efficiënter is het vermogen van het systeem om op veranderingen te reageren.
De cardiovasculaire adaptatie wordt geëvalueerd op basis van HRV-parameters die verzameld worden tijdens het 5 minuten durende proces van zitten naar staan. Deze parameter geeft het vermogen van het cardiovasculaire systeem aan om zich aan te passen aan fysiologische veranderingen veroorzaakt door fysieke of emotionele uitdagingen. Deze beoordeling is gebaseerd op veranderingen die plaatsvinden in de autonome regulerende functie in de aanwezigheid van uitdagingen. Hoe hoger de parameter, hoe beter het vermogen van het cardiovasculaire systeem om te compenseren voor en zich aan te passen aan veranderingen in het lichaam.
Zowel cardiovasculaire tolerantie als adaptatie zijn indices van de cardiovasculaire regulerende functie. Als de parameters laag zijn en gedurende langere tijd onder normaal blijven, kan dit wijzen op een cardiovasculaire disfunctie die gewoon het gevolg kan zijn van een slechte gezondheid of kan wijzen op ernstigere cardiovasculaire aandoeningen.

Physiologische basis van de fitheidstest

Fitheidstest meet de respons van de hart-vaatreactie tijdens orthostatische stress (d.w.z. bewegen van een zittende naar een staande positie). Deze reactie omvat vasoconstrictie van de perifere bloedvaten (arteriolen) en een verhoging van de hartslag. Deze twee regulerende reacties beschermen de hersenen tegen een ernstige daling van de zuurstoftoevoer wanneer het lichaam van een zittende naar een staande positie gaat. VitalScan meet en berekent de verandering in het cardiotachogram en in het frequentiespectrum van de cardiointervallen tijdens de test. Deze twee factoren zijn afhankelijk van individuele fitnessniveaus die het vermogen van hart en bloedvaten bepalen om orthostatische stress te overwinnen.

Evaluatie van de ANS-status van een patiënt met behulp van de fitheidstest van VitalScan voor en na elke behandeling kan een nauwkeurige en betrouwbare evaluatie van de doeltreffendheid van de behandeling opleveren. In de cardiologie, bijvoorbeeld, is het belangrijk om de effectiviteit van bètablokkers te beoordelen om de therapeutische strategie te optimaliseren en in de klinische farmacologie, is van vitaal belang om de invloed van verschillende medicijnen op de autonome functie te beoordelen. VitalScan Fitness assessment zijn nuttig voor het analyseren van de gezondheid van mensen die lijden aan cardiovasculaire aandoeningen zoals hoge/lage bloeddruk, myocardiosclerose, verschillende soorten myocardiopathie, myocardiale beroerte, harttransplantatie, enz. De gegevens van VitalScan-tests kunnen worden gebruikt als aanvulling op traditionele procedures, zodat een uitgebreide, allesomvattende beoordeling van het cardiovasculaire systeem wordt verkregen.

Basisresultaten

Resultaten van VitalScan Fitness-tests zijn gebaseerd op de analyse van het tijdsdomein en het frequentiedomein. Dit zijn de belangrijkste factoren in de fitheidsanalyse. De volledige omvang van de conditie van een individu wordt gepresenteerd op een schaal die het fitnessniveau weergeeft, gecombineerd met numerieke waarden voor de volgende indices:
* Trainingsindex (fitness)
* Hartcoëfficiënt
* Vaatcoëfficiënt
Statistisch belangrijke relaties bestaan tussen de resultaten van de fitnesstest en de resultaten van de veloergometrische testbeoordeling van de maximale werkcapaciteit.
VitalScan Fitness Analyse is het resultaat van verscheidene jaren van toegepast wetenschappelijk onderzoek met atleten, gewone volwassenen en cardiovasculaire patiënten. Als resultaat van dit grondige onderzoek en testen kunnen conclusies worden getrokken met betrekking tot correlaties tussen beoordelingsresultaten en geassocieerde gezondheidsrisico’s.

Beschrijving van fitheidstestresultaten

De volgende coëfficiënten worden berekend op basis van het gemiddelde cardiotachogram en het frequentiespectrum. De bijbehorende gezondheidsrisico’s kunnen worden afgeleid op basis van uitgebreid veldonderzoek en toegepaste tests.
Cardiale coëfficiënt
Een ongunstig resultaat voor deze coëfficiënt (d.w.z. minder dan zes relatieve eenheden) kan wijzen op onvoldoende harttraining, evenals op processen die de intensiteit van de myocardiale vernauwingen verminderen.
Vaatcoëfficiënt
Een ongunstig resultaat voor deze coëfficiënt (d.w.z. minder dan zes relatieve eenheden) kan wijzen op een verminderde gevoeligheid van de baroreceptoren. De oorzaak hiervan is onder andere een verhoging van de bloeddruk of de beginnende stadia van de ontwikkeling van atherosclerose.
Training (Fitness) Index
Dit is de algemene beoordeling van het vermogen van de patiënt om te reageren op de orthostatische stressvereisten. Fitness index waarden onder de zes (in relatieve eenheden) zijn ongunstig en kunnen het gevolg zijn van immobilisatie, obesitas, recovalescence en andere soorten ziekten die de fysieke conditie van het individu beïnvloeden.
Er is een statistisch belangrijke correlatie vastgesteld tussen de Fitness analyse resultaten en de veloergometrische beoordeling van de maximale werkcapaciteit. Het voordeel van VitalScan Fitheidstesten is een gemakkelijkere, snellere en veiligere uitvoering waardoor het geschikt is voor massaal preventief onderzoek.

Ongunstige resultaten van Fitheidsanalyses zijn vaak gevaarlijk

Immobilisatie en zwaarlijvigheid leiden tot een negatieve lichamelijke fitheid. Dit is een van de belangrijkste factoren van een verhoogd gezondheidsrisico in termen van cardiovasculaire en andere pathologische aandoeningen.