Chikan is al decennia lang een donkere wolk boven Japan. Slachtoffers worden verantwoordelijk gelaten terwijl roofdieren amok maken. De Japanse illustrator Nago heeft Chikan uit de eerste hand gezien toen ze in de drukte van de binnenstad van Tokio woonde en gebruikt nu haar kunst om het aan de kaak te stellen.
Nago toont niet alleen haar eigen verhalen over betasting, maar heeft ook de ervaringen van haar vrienden en familie meegenomen. Door deze indirecte versie van het vertellen van verhalen, zijn haar illustraties een krachtig middel om het onrecht aan te tonen waarmee slachtoffers elke dag geconfronteerd worden:
“De eerste stap is te weten wat er aan de hand is. Het Japanse publiek doet alsof het molest niet ziet, sommigen zijn zich er niet van bewust, anderen willen er niet bij betrokken worden. Het aanpakken van mishandeling kost tijd, en Japan heeft het druk.”
Proberen de perceptie van seksueel geweld te vergroten in een samenleving die zich niet bewust is van de fysieke en fysiologische gevolgen ervan, is een uitdaging. Chikan is geen typisch onderwerp om te bespreken. In plaats daarvan lijken veel mensen het te accepteren als een onvermijdelijk – misschien zelfs aanvaardbaar – onderdeel van de samenleving.
“De houding ten opzichte van Chikan is dat het aanraken van het lichaam je geen kwaad zal doen, en dat niemand zal sterven. Dus veel mensen in Japan denken niet dat molesteren een misdaad is.”
Ondanks deze overtuiging, kunnen betasting en molestatie ernstige gevolgen hebben. Depressie, angst, posttraumatische stressstoornis (PTSS), verslaving en agorafobie kunnen optreden zodra iemand zonder toestemming is aangeraakt.
Zonder de juiste publieke steun, stelt de aandacht van de rechtshandhaving en het politieke beleid niet veel voor – vermoeiende, halfslachtige ideeën die de volledige omvang van het probleem niet erkennen.
De eerste echte oplossing, vrouwvriendelijke wagons, werd in 2009 ingevoerd. Deze maatregel klinkt goed op papier, maar begin 2016 stapte op de Chiyoda-lijn een groep mannen in deze rijtuigen om te protesteren dat het segregeren van de mannelijke bevolking een daad van directe discriminatie was. Toch zijn vrouwen die er niet voor kiezen om in deze privéwagons te stappen vatbaarder voor aanvallen, en met extra wagons die alleen levensvatbaar worden geacht tijdens drukke spitsuren, worden degenen die op andere tijden moeten reizen weer in gevaar gebracht.
Een andere methode die is geïntroduceerd om het probleem tegen te gaan, is een app die is ontworpen om anderen te waarschuwen voor molestaties die om hen heen plaatsvinden. Hoewel een hoog percentage van de slachtoffers te maken krijgt met Chikan tijdens het woon-werkverkeer, kan betasting overal gebeuren, ook op het werk en op straat. Daarom zou 70% van de vrouwen die in Japan wonen op de een of andere manier te maken hebben gehad met Chikan, terwijl slechts weinigen de incidenten officieel melden. 1750 gemelde gebeurtenissen vonden plaats in 2017; de werkelijke cijfers over Chikan zijn echter onduidelijk omdat veel slachtoffers zwijgen uit angst voor veroordeling door de wet, de publieke opinie en de media:
“Slachtoffers worden altijd weggegooid omdat er maar één verhaal van een slachtoffer is. Niet iedereen knijpt een oogje dicht, maar meer mensen laten slachtoffers in de steek in plaats van hen te steunen. Chikan is slechts een klein probleem voor hen.”
Toen mediabedrijven zich meer bewust werden van Chikan als een maatschappelijk probleem, kwamen de verhalen van de slachtoffers nog steeds op de tweede plaats, na beschuldigingen die tot de dood van de beschuldigden hadden geleid. Sommigen zouden zelfmoord hebben gepleegd, anderen waren verongelukt toen ze op de vlucht sloegen. Dit is een andere manier waarop de vrouwen zijn ontmoedigd om naar voren te komen, waarbij de media de schuldigen in de slachtoffers veranderen.
“Niemand gelooft de onschuldigen, slachtoffers worden neergeslagen en dom genoemd. Het creëert meer schade.”
De kwestie van valse beschuldigingen wordt zo prominent in Japan dat verzekeringsmaatschappijen aan het cashen zijn. Japan Shogaku Tanki Hoken biedt een 590 yen (4,44 pond) vergoeding per maand of 6.400 (49,65 pond) per jaar plan. Het idee is eenvoudig: in plaats van te vluchten, koop je de verzekering en bel je een advocaat. En toch weegt het aantal valse beschuldigingen veel zwaarder dan de ware getuigenissen en de verhalen die nooit worden verteld.
Het is gemakkelijk om onwetend te blijven of dom te doen, en het zal de acties van mensen als Nago vergen om de perceptie van Chikan in het land en wereldwijd te veranderen. Hoewel in het Japans, kunnen haar illustraties wereldwijd worden begrepen en dat is wat haar werk zo bijzonder maakt. Een stellingname tegen de overheid, de politie en de samenleving omdat die zo lang een oogje dicht hebben geknepen. Weer een voorbeeld van kunst die de cultuur uitdaagt in een poging om de houding van mensen te herdefiniëren.
Blijf in contact met Nago:
Twitter
Note
Suzuri