Chronische apicale parodontitis is over het algemeen een niet-pijnlijke aandoening waarbij het apicale gedeelte (d.w.z. het gedeelte rond de punt) van de wortel van een tand chronisch ontstoken is. De term chronisch betekent dat de aandoening al geruime tijd aanwezig is (ten minste enkele weken, soms veel langer). Er kan drainage via het tandvlees rondom de tandwortel zijn. Drainage in een belangrijk zenuwkanaal kan leiden tot gevoelloosheid, die meestal tijdelijk is en verdwijnt na een succesvolle behandeling van de aandoening.

Ter verduidelijking van het gebruik van de term “apicaal” in de diagnose, wordt het steeds gebruikelijker om de term “periradiculair” te horen in plaats van “apicaal” of “periapicaal”. Dit komt omdat het woord “apicaal” impliceert dat het probleem zijn oorsprong heeft in de wortelpunt van de tand; “periapicaal” impliceert dat het ergens rond de wortelpunt is begonnen. De term periradiculair geeft juist aan dat het probleem langs de wortel kan zijn ontstaan.

In feite ontstaat het probleem vaak ergens langs de wortel (periradiculair). Daarom begint men de diagnose ook met deze andere beschrijvende termen te stellen.

Meer op ToothIQ.com