Consumentenkrediet, leningen op korte en middellange termijn die worden gebruikt voor de financiering van de aankoop van goederen of diensten voor persoonlijke consumptie of voor de herfinanciering van schulden die voor dergelijke doeleinden zijn aangegaan. De leningen kunnen worden verstrekt door kredietverstrekkers in de vorm van leningen in contanten of door verkopers in de vorm van verkoopkrediet.
Consumentenkrediet in geïndustrialiseerde landen is snel gegroeid naarmate meer en meer mensen een regelmatig inkomen verdienen in de vorm van vaste lonen en salarissen en naarmate massamarkten voor duurzame consumptiegoederen zijn ontstaan.
Consumentenkredieten vallen in twee grote categorieën uiteen: leningen op afbetaling, terugbetaald in twee of meer betalingen; en leningen zonder afbetaling, terugbetaald in een bedrag ineens. Leningen op afbetaling omvatten (1) autoleningen, (2) leningen voor andere consumptiegoederen, (3) leningen voor het repareren en moderniseren van woningen, (4) persoonlijke leningen, en (5) creditcardaankopen. De meest voorkomende leningen zonder afbetaling zijn leningen met eenmalige betaling door financiële instellingen, rekeningen voor winkelkosten en dienstverleningskrediet van artsen, ziekenhuizen en nutsbedrijven.
De financieringskosten van consumentenkredieten zijn over het algemeen hoger dan de rentekosten van zakelijke leningen, hoewel de manier waarop de kosten worden vermeld de werkelijke kosten kan verhullen. In de Verenigde Staten verplicht de Truth in Lending Act (onderdeel van de Consumer Credit Protection Act van 1968) kredietverstrekkers om de financieringskosten op zodanige wijze te vermelden dat kredietnemers de door de kredietverstrekkers aangeboden voorwaarden kunnen vergelijken.
De Consumer Credit Protection Act in de Verenigde Staten en de Consumer Credit Act (1974) en Consumer Protection Act (1987) in Groot-Brittannië zijn voorbeelden van wetgeving die is vastgesteld om kredietnemers te beschermen. Kredietbureaus zoals Equifax, Experian en TransUnion verstrekken informatie over iemands kredietwaardigheid aan potentiële kredietverstrekkers. (Consumenten kunnen een kopie van hun kredietrapport aanvragen.) Veel organisaties helpen consumenten bij het beheren van hun krediet.