Ah, het korte mouwen button-up overhemd. De gesel van boekhoudkantoren over de hele wereld, vaak versierd met een selectie van trouwe pennen en een misschien een knapperige zak rekenmachine poking uit borstzak. Tot voor kort. Als je je zorgen maakt over hoe je eruit ziet als een druiperige poindexter, zou ik, A) kijk uit wie je druiperig noemt als je die zoete, zoete belastingkorting snel wilt zien en, B) raad je ten zeerste aan om de nieuwste oogst van stijlen te bekijken die beschikbaar zijn om te kopiëren (met genoemde korting) deze lente.

Vergeet elke onlangs herinnerde beroemdheid uit de vroege aughts waarover je online leest – de button-up met korte mouwen heeft misschien wel de gloed van het godverdomde decennium gehad. De stijl wordt nu vaak bijgewerkt met een kamp-kraag voor een aantal ernstige retro-appeal, en routinematig voorzien van prints en patronen die betekenen dat niemand je verwart met een onlangs geplaatste analist bij de Big Four.

(Voor de goede orde, ik heb een gruwelijke hekel aan het schrijven van de woorden “korte mouwen button-up”. Het zijn twee afgebroken zinnen op een rij, rug aan rug. TWEE. Er is iets mis met zo’n royaal gebruik van koppeltekens, alsof ik een onuitgesproken regel overtreed die niet in de wet staat, maar waar iedereen zich toch aan wil houden. Ik moet op mijn aantal koppeltekens letten. Shit loopt uit de hand. )

Koop een paar korte mouwen camp-collar button-ups (alsjeblieft, alsjeblieft, laat het ophouden) en laat me lijden in vrede. Het wordt tijd dat iemand een standpunt inneemt.