Kofi gaf niet graag ruchtbaarheid aan zijn problemen, maar toen een Amerikaanse kerk hem naar de VS bracht voor een toespraaktournee, stelden de mensen natuurlijk vragen over zijn bediening. Op een dag vroeg een voorganger hem: “Waar heb je hulp bij nodig?” Onmiddellijk wist Kofi het praktische antwoord op die vraag. Hij leidde een school en een weeshuis en had meer dan twintig kerken geplant in twee landen in West-Afrika. “We hebben ongeveer duizend dollar nodig om de motor van ons busje te repareren,” zei hij. “Het is voor mij niet mogelijk om onze regio op mijn fiets te doorkruisen. Met een betrouwbaar voertuig kan ik de nodige middelen en medewerkers vervoeren.” Hij vertelde de pastoor niet over het opgelapte onderhoud, de kalende banden, de verroeste deuren en de gebarsten en verouderde slangen.
“We zorgen dat je dat geld krijgt,” kondigde de goedbedoelende pastoor aan. “Ik zal onze penningmeester een cheque laten sturen.”
Wat een antwoord op het gebed! dacht Kofi. Spoedig keerde hij naar zijn land terug met het goede nieuws. Weken gingen voorbij. Toen maanden. Uiteindelijk stuurde hij een vriendelijk verzoek naar de voorganger die beloofd had te helpen. Hij kreeg een verontschuldigend antwoord dat het geld spoedig zou worden overgemaakt. Meer tijd ging voorbij. Het aftandse busje stond op het terrein, een roestend monument van gebroken beloften. Het geld is nooit aangekomen.
Hebben mensen je ooit in de steek gelaten? Die vraag hoort in dezelfde categorie thuis als: Is water nat? Maar hoe zit het met deze vraag: Heeft God je ooit in de steek gelaten? Voordat je antwoord geeft, laten we het anders stellen. Heb je ooit het gevoel gehad dat God zijn woord niet hield? Hebt u zich afgevraagd – en zelfs geklaagd – dat Hij niet deed wat u dacht dat Hij zou moeten doen?
We weten dat God beloofd heeft zijn kinderen te beschermen en voor hen te zorgen.
Hij heeft beloofd ons sterk te maken, ons hart met vreugde te vervullen en ons vrede te geven. God heeft beloofd onze gebeden te verhoren. Maar soms lijken die beloften leeg. Onze gebeden voor een opstandig kind lijken onbeantwoord te blijven. Inflatie en rekeningen knagen aan ons salaris. Iemand uit onze naaste omgeving sterft aan kanker. De misdaad in de buurt wordt erger. Terroristen teisteren de wereld. En Jezus is niet teruggekeerd om alles goed te maken. Vreugde en vrede lijken dromen.
De Bijbel zegt ons: “De Heer is betrouwbaar in alles wat hij belooft en trouw in alles wat hij doet” (psalm 145:13). Wat is er gebeurd met alle beloften die God heeft gedaan? Misschien hebben we het verkeerd begrepen. Of misschien verwachten we gewoon te veel.
Wat is er gebeurd met al de beloften die God heeft gedaan? Misschien hebben we het verkeerd begrepen. Of misschien verwachten we gewoon te veel.
Beloften in de Bijbel
Op de manier waarop sommige mensen de term gebruiken, is een belofte niets meer dan een goed voornemen dat gemakkelijk overboord wordt gegooid. Zoals de spreekwoordelijke regel, beloften zijn gemaakt om gebroken te worden. Maar als God een belofte doet, dan is dat met meer dan goede bedoelingen en wishful thinking. Hij geeft ons zijn absoluut betrouwbaar woord.
Hoewel de beloften van God het hart van de Bijbel vormen, heeft het Hebreeuws, de oorspronkelijke taal van het Oude Testament, geen specifiek woord voor belofte. Toch zien we het concept duidelijk door de bladzijden heen. In de culturen van het Oude Testament, wanneer iemand sprak over wat hij in de toekomst zou doen, paste het woord belofte goed. Het woord, de eer en de integriteit van de spreker stonden op het spel bij het doen van een mondelinge toezegging.
Het nieuwtestamentische idee van belofte volgt hetzelfde patroon. God staat achter wat Hij zegt. De term komt van het Griekse woord angelia, dat “aankondiging” of “boodschap” betekent. Alles wat God heeft gesproken, elke aankondiging, elke boodschap, is een belofte gebaseerd op Gods volmaakte, goede en betrouwbare karakter.
Beloften zijn trouw aan Gods natuur
Wij kunnen er moeite mee hebben onze beloften na te komen. Maar God is anders. Hij heeft alle macht en wijsheid in het heelal tot zijn beschikking. Hij zal nooit een excuus hoeven te maken voor het niet nakomen van wat Hij beloofd heeft, en wij hebben geen excuus om Hem niet te geloven.
Hudson Taylor, de beroemde 19e-eeuwse zendeling naar China, wilde weinig te maken hebben met de godsdienst van zijn moeder en zuster, maar toch kon hij de realiteit van hun gelovige gebeden niet ontkennen. Het was in zijn tienerjaren dat hij zijn geloof in Christus stelde. Later schreef hij het volgende over zijn bekeringservaring: “Opgegroeid in zulk een kring en gered onder zulke omstandigheden, was het misschien natuurlijk dat ik vanaf het begin van mijn christelijk leven het gevoel kreeg dat de beloften zeer reëel waren, en dat bidden een nuchtere zaak was van zaken doen met God. “1 Gewoon opeisen wat werd aangeboden.
Dit “zaken doen” betekent echter niet dat wij God kunnen manipuleren of van Hem kunnen eisen. Hij adverteert nooit meer dan Hij kan leveren. Hij is er niet op uit om ons te misleiden. Hij biedt wat Hij wil dat wij hebben, en Hij wil dat wij het beste hebben wat Hij te bieden heeft – de vreugde van een innige relatie met Hem nu, en de eeuwigheid met Hem en degenen die Hem liefhebben.
De Schepper blijft de Heer over heel het leven. Naar zijn aard is God goed, barmhartig en trouw aan zijn woord. De Bijbel vertelt ons hoe Gods beloften deze eigenschappen weerspiegelen. Omdat hij al die dingen is, hoeven we niet te vrezen als we horen dat God zijn beloften nakomt op zijn voorwaarden.
God is naar zijn aard goed, barmhartig en trouw aan zijn woord. We hoeven niet te vrezen als we horen dat God zijn beloften nakomt op zijn voorwaarden.
Typen beloften
Gods voorwaarden voor het nakomen van zijn beloften zijn duidelijk gesteld. Wat hij belooft, zal hij waarmaken. Sommige beloften hebben zelfs een onvoorwaardelijke garantie: hij zal zijn deel van de afspraak nakomen, wat wij ook doen. Dan zijn er beloften die aanwijzingen (voorwaarden) met zich meebrengen die we moeten volgen als we willen genieten van alles wat hij ons biedt. Deze voorwaardelijke beloften hangen af van de mate waarin wij aan bepaalde voorwaarden voldoen.
Onvoorwaardelijke beloften
Een onvoorwaardelijke belofte is eenvoudigweg een belofte waarin God zegt dat Hij iets zal doen, en niets wat wij kunnen doen zal verhinderen dat het gebeurt. De vervulling van onvoorwaardelijke beloften hangt niet af van de daden van mensen; alleen van God. Zelfs als wij ontrouw zijn, kan God niets anders dan trouw zijn aan zijn woord.
Nadat de grote vloed alles had vernietigd, gaf God Noach (en de wereld) een onvoorwaardelijke belofte dat hij nooit meer een wereldwijde vloed zou zenden om de aarde te vernietigen (genesis 9:8-17). Vele jaren later beloofde God koning David onvoorwaardelijk dat zijn koninklijke lijn eeuwig zou duren (2 samuel 7:16). Omdat David een voorvader van Jezus was (Mattheüs 1:1, 6) en aan Jezus’ koninkrijk geen einde zal komen (Lukas 1:32-33), was God trouw in deze belofte, ondanks Davids herhaalde tekortkomingen en mislukkingen.
Toen Jezus op aarde was, beloofde hij dat hij na zijn opgang naar de hemel de heilige Geest zou zenden (Johannes 16:5-15). In Handelingen 2 lezen we precies hoe dat gebeurde. Hij beloofde ook dat de machten van satan de kerk nooit zouden overwinnen (matteüs 16,18). En hoewel er door de eeuwen heen veel kwaad tegen de kerk is gericht, bloeit zij nog steeds. Een andere belofte – dat Hij naar de aarde zou terugkeren om de levenden en de doden te oordelen en zijn koninkrijk volledig te vestigen (Mattheüs 16,27; 25,31-46) – moet nog plaatsvinden, maar omdat dit een onvoorwaardelijke belofte is, kan niemand of niets verhinderen dat dit gebeurt.
Voorwaardelijke beloften
Sommige beloften zijn als productgaranties. Ze worden alleen nagekomen als de klant voldoet aan de bepalingen die door de fabrikant zijn opgesteld.
Sommige beloften zijn als productgaranties. Ze worden alleen vervuld als de klant voldoet aan de bepalingen die door de fabrikant zijn opgesteld.
Dat was het geval in de Hof van Eden. God beloofde dat Adam en Eva het leven in de hof zouden genieten op de enkele voorwaarde dat zij niet van de vrucht van een bepaalde boom zouden eten. Het niet houden aan die voorwaarde zou de dood tot gevolg hebben (Genesis 2:16-17).
Het verbond dat God met Mozes en het volk Israël sloot op de berg Sinaï bevatte vele voorwaarden. Voordat Hij de Tien Geboden gaf, zei God tegen Israël dat als zij zich aan de voorwaarden van het verbond met Hem zouden houden, Hij voor hen zou zorgen als Zijn bijzondere schat (exodus 19:3-6). Verscheidene van de Tien Geboden vermelden de resultaten van het missen of het voldoen aan Gods voorwaarden. De Heer zei dat hij allen die afgoden aanbaden zou straffen, maar dat hij liefde zou bewijzen aan hen die hem liefhadden (exodus 20:4-6). Hij beloofde iedereen schuldig te verklaren die zijn naam op een oneerbiedige of minachtende manier uitsprak (exodus 20:7). Hij beloofde een lang leven in het Beloofde Land aan hen die hun ouders eerden (exodus 20:12).
In Exodus 23:20-33 zei God tegen Israël dat Hij hun vijanden zou uitroeien wanneer zij Kanaän zouden binnengaan. Hij zou ziekte wegnemen, en een lang leven geven en geen miskramen. De voorwaarden waren echter dat zij aandacht zouden schenken aan de engel van God en hem zouden gehoorzamen, dat zij God zouden aanbidden en dat zij geen verbond zouden sluiten met hun vijanden en hen niet zouden toestaan in het Beloofde Land te wonen. Later beloofde God succes, voorspoed en bescherming als het volk zich aan de wet van Mozes zou houden (joshua 1:7-9). Helaas hielden de Israëlieten zich niet aan hun deel van de afspraak en kwamen deze zegeningen te vervallen.
Nadat de Israëlieten zich in het land hadden gevestigd dat God hun had beloofd, werden zij ontevreden met rechters als hun heersers; zij wilden een koning zoals andere volken. Hoewel Gods oorspronkelijke plan geen koning inhield, zorgde hij er toch voor en beloofde het volk goede dingen als ze God zouden eren en gehoorzamen. Toch waarschuwde hij voor het oordeel als de koning of het volk in opstand zouden komen (1 samuel 12:13-15). Hun eerste koning, Saul, hield het niet lang uit voordat hij God ongehoorzaam was. Omdat Saul zich niet aan Gods geboden hield, verspeelde hij de troon (1 samuël 13:13-14).
Velen van ons klampen zich vast aan de belofte dat als je “je verlustigt in de Heer”, “Hij je zal geven wat je hartje begeert” (psalm 37:4). Dit past goed bij de belofte in het Nieuwe Testament: Als wij zoeken wat eeuwigheidswaarde heeft, zal God zorgen voor onze tijdelijke behoeften (Mattheüs 6:25-34). Maar als we verwachten dat dit een grote bankrekening, een groot pensioenplan of een groot vakantiehuis betekent, dan zullen we waarschijnlijk teleurgesteld worden. Dat zijn onze verlangens als we de waarden van de wereld nastreven. Maar als we nastreven waar God behagen in heeft en dingen van eeuwige waarde zoeken, zullen de verlangens van ons hart beduidend anders zijn.
De profeet Jona gaf Gods voorwaardelijke belofte aan het goddeloze volk van Ninevé. Hij kondigde aan dat de stad binnen veertig dagen omvergeworpen zou worden als de inwoners zich niet zouden bekeren (Jona 3:4). Tot Jona’s verbazing bekeerde het volk zich wel tot God en werd de stad gespaard. Maar het duurde niet lang. De Ninevieten keerden uiteindelijk terug naar hun oude gewoonten, en God hield zich aan zijn belofte.
De meest bekende en misschien wel de belangrijkste voorwaardelijke belofte is te vinden in het Nieuwe Testament: God zal vergeven als wij belijden (1 Joh. 1:9). Vergeving is gratis en wacht op ons, de enige voorwaarde om het te ontvangen is dat we moeten bekennen dat we vergeving nodig hebben.
Vergeving is gratis en wacht op ons, de enige voorwaarde om het te ontvangen is dat we moeten belijden dat we vergeving nodig hebben.
We moeten toegeven dat we zondige mensen zijn die een Verlosser nodig hebben. Deze belijdenis verdient Gods vergeving niet. Het erkennen van onze nood is eenvoudigweg tegen God zeggen: “Ik wil de vergeving die U aanbiedt.” In onze “beschaafde” wereld beschouwen wij onszelf als onafhankelijk, sterk, bekwaam, intelligent en over het algemeen vrij goed – zeker niet zondig. Onze perceptie maakt het moeilijk om het belang in te zien van deze noodzakelijke eerste stap om het gratis geschenk van eeuwig leven te ontvangen.