Heb je ooit een hond horen blaffen en je afgevraagd wat dat betekent? Of misschien heeft u wel eens een hond horen grommen of janken en dacht u een goed idee te hebben van wat de hond probeerde uit te drukken. Hondengeluiden kunnen belangrijke betekenissen overbrengen; hoe beter u bent in het onderscheiden ervan, hoe beter u uw harige metgezel zult begrijpen.

Sociale diersoorten staan erom bekend veel luidruchtiger te zijn dan dieren die een solitair leven leiden. Bijvoorbeeld, sneeuwluipaarden leven hun leven in Centraal-Azië in bijna stilte, maar groepen apen kletsen onophoudelijk op een hoge toon.

Gezien het feit dat honden afstammen van wolven, die zeer sociale dieren zijn, is het geen verrassing dat honden communiceren met mensen, honden en andere dieren met behulp van een verscheidenheid aan vocalisaties, geluiden en maniërismen.

Hoe honden spreken

Honden praten met ons door middel van hun lichaamstaal en verschillende geluiden, zoals:

• blaffen
• grommen
• hinniken
• hinniken
• huilen
• Huffing
• Grunting
• Moaning
• Yelping
• Yipping
• En andere genuanceerde geluiden.

Vanaf de eerste momenten van het leven van een pup produceren honden en hun verwanten tonen, jammeren en janken. Atonale blaffen en knorren verschijnen in de eerste weken van het leven in combinatie met het begin van sociaal gedrag.

Honden hebben een zeer breed scala aan blaffen en geluiden. Ze blaffen wanneer ze alleen zijn en met andere honden. Sommigen blaffen als ze spelen, anderen als er een auto langsrijdt, en de meesten als er aangebeld wordt. Dit in tegenstelling tot wolven, die minder vaak en in minder situaties blaffen, voornamelijk om te waarschuwen of zich te verdedigen.

Onderzoek achter hondengeluiden

Hoe kunnen we onderscheiden wat hondengeluiden betekenen? Geloof het of niet, maar dierengedragsdeskundigen zijn nog maar net begonnen met het onderzoeken van hondengeluiden. Het vocale gedrag van vogels en andere diersoorten is uitgebreid bestudeerd, zelfs tot op het punt van notenreeksen en minieme variaties. Vocalisaties bij honden zijn niet op een vergelijkbare manier bestudeerd. Vocale variaties zijn een belangrijk kenmerk van honden en er valt nog veel te bestuderen.

Er is echter al wel voorbereidend onderzoek gedaan. Het onderzoek dat is gedaan is zeer inzichtelijk geweest. Honden gebruiken grommen bijvoorbeeld om elkaars grootte nauwkeurig te bepalen.

Grommen blijkt ook om andere redenen nuttig te zijn. Honden kunnen onderscheid maken tussen “speelgrommen”, “vreemdeling-naderen” grommen en “voedsel-bewaken” grommen. Ook al klinken voedsel-bewakende en vreemdeling-naderende grommen zeer gelijkaardig in menselijke oren, honden zijn in staat om verschillende grommen te onderscheiden en er naar te handelen.

In het verleden werd blaffen vaak afgedaan als zinloos lawaai. Onderzoekers hebben echter ontdekt dat blaffen in verschillende contexten varieert in zijn akoestische parameters (d.w.z. toon en toonhoogte). Bijvoorbeeld, een vreemde die aanbelt is een soort “storingsblaf”. Storingsblaffen zijn harder en lager van toon dan “isolatie-” en “speel-” blaffen. Isolatieblaffen (wanneer een hond van zijn of haar eigenaar wordt gescheiden) en speelblaffen hebben een hogere toonhoogte en frequentie, en een breder bereik van versterkingsmodulatie. Een hond die naar een vreemde blaft, klinkt heel anders dan een hond die blaft voordat hij gaat wandelen.

Betekenis achter de geluiden

We hebben vastgesteld dat hondengeluiden genuanceerd kunnen zijn en variëren naargelang de context waarin ze worden voortgebracht. Maar betekent dat ook dat hondengeluiden een betekenis hebben?

Dat hebben ze voor honden, hoewel wetenschappers nog steeds op zoek zijn naar manieren om precies te bepalen hoe ze die informatie waarnemen en verwerken.

Mensen kunnen natuurlijk ook verschillende blaffen ontcijferen. Zelfs als ze niet getraind zijn om met honden te werken, zijn mensen in staat om blaffen in te delen in de juiste context en ze toe te schrijven aan waargenomen emotionele toestanden. Mensen zijn in staat om een geïsoleerde blaf te onderscheiden als een droevige blaf, terwijl blaffen van een speelsessie te onderscheiden zijn als blije blaffen.

Interessant is dat ons vermogen om dit te doen al op 10-jarige leeftijd begint; kinderen zijn in staat om verschillende blaffen aan de juiste context toe te wijzen. Mensen zijn zelfs in staat om zo nauwkeurig onderscheid te maken tussen verschillende blaffen dat ze computers kunnen programmeren om ze te categoriseren.

Herkennen van patronen

Hoe nemen we betekenis waar in de vocalisaties van andere diersoorten? Honden en mensen hebben blijkbaar meer gemeen dan je zou denken. Als gevolg van onze gedeelde zoogdiergeschiedenis, volgen honden- en mensenzang vergelijkbare akoestische patronen.

Zo hebben hoge tonen de neiging om vriendelijkheid, verwantschap en “kom hier” over te brengen, terwijl lage tonen de neiging hebben om agressie en “ga weg” uit te stralen. Deze regels en tendensen worden door alle zoogdier- en vogelsoorten gedeeld.

Blaffen

Onderzoekers bestuderen de theorie dat honden vaak blaffen omdat ze zich “in tweestrijd” voelen. Honden blaffen in zoveel situaties dat sommigen hebben getheoretiseerd dat ze in een staat van alertheid verkeren of een interne staat van conflict ervaren. Een hond zal bijvoorbeeld blaffen wanneer hij in huis is en naar buiten wil, en wanneer hij buiten is en naar binnen wil.

Genen, omgevingsfactoren en individuele temperamenten spelen allemaal een rol in de vocalisatiepatronen van een hond. Als voorbeeld, Basenji’s, een typisch blaffloze hond, produceren één of twee lage “woefjes” wanneer ze daadwerkelijk blaffen. Daarentegen was het maximum aantal geregistreerde blaffen voor een Cocker Spaniel in een periode van 10 minuten 907, of meer dan 90 per minuut.

Individuele honden hebben verschillende temperamenten; sommige zullen overvloedig blaffen, zelfs als het niet een kenmerk van hun ras is, en sommige zullen zelden blaffen, zelfs als hun ras bekend staat als “blafferig”.

Neem de tijd om aandacht te besteden aan de toonhoogte en toon van het blaffen van uw hond, evenals contextuele aanwijzingen. Een hond die blaft als u thuiskomt, zegt waarschijnlijk dat hij blij is u te zien. Een buurhond die blaffend en grommend langs de omheining rent, vertelt je dat je uit haar territorium moet blijven. U kunt het blaffen van een hond beter interpreteren door te observeren wanneer, waar en hoe uw hond blaft en welke lichaamstaal daarbij hoort.

Het janken

Het janken van een hond is bijna net zo veelzijdig als een blaf, maar niet zo assertief. Honden janken meestal als ze iets willen – een speeltje, eten, aandacht, enz. Een hond die jankt bij de deur wil waarschijnlijk naar buiten, en een hond die jankt naast zijn riem wil waarschijnlijk mee op een wandeling.

Het janken kan ook angst of vrees tonen. Een hond met verlatingsangst zal janken als hij alleen is en een hond die bang is voor de dierenarts zal janken in de lobby. Honden zullen ook janken als ze pijn hebben. Als uw hond zich ongemakkelijk voelt, hijgt en jankt, kan dat erop wijzen dat hij pijn heeft. Zoek naar contextuele aanwijzingen om u te laten weten wat uw hond probeert te communiceren.

Grommen

Grommen zijn vrij rechttoe rechtaan. Meestal betekent het “blijf weg”, “blijf van me af” of “ik bijt je als je dichterbij komt”. Natuurlijk zullen honden grommen als ze aan het spelen zijn, vooral als ze willen dat je met ze blijft spelen.

Naast speelgrommen, is grommen een waarschuwing die gerespecteerd dient te worden. Honden die gestraft worden voor grommen kunnen direct overgaan tot bijten om hun punt duidelijk te maken. We zien dit vaak in een roedel setting bij Canine Campus. Honden die zich geirriteerd, geintimideerd of bedreigd voelen, gaan soms voorbij het “grommen” stadium direct over naar het “beschermen” stadium zonder enige waarschuwing omdat ze te vaak zijn berispt voor grommen.

Om sommige woordenwisselingen te beëindigen, zullen we op Canine Campus, in plaats van de grommende hond uit te schelden, de hond waartegen gegromd wordt, afleiden om de situatie te ontwarren. Op deze manier geven we de grommende hond de kans om “zijn mening te geven” zonder dat er een woordenwisseling ontstaat. Grommen en snauwen zijn bedoeld om intimiderend te zijn. Besteed aandacht aan de grommen van uw hond. Hij kan zeggen: “Ik heb buiten iets gehoord” of “Blijf van me af” of “Ik mag die hond of persoon niet en zal bijten als hij niet opzij gaat.”

Grommen

Grommen kan een voorouderlijke eigenschap zijn. Wolven janken om met hun roedels te communiceren en honden doen misschien hetzelfde. Huilen lijkt besmettelijk te zijn bij honden, net als bij wolven.

Sommige honden huilen nooit, en sommige rassen, zoals Siberische Husky’s, huilen regelmatig en gebruiken het huilen om te “praten”, waarbij ze vreemde en vaak grappige geluiden maken als ze vreugde, nieuwsgierigheid, frustraties en andere emoties uiten die ons volkomen vreemd lijken.

Zuchten en kreunen

Honden zuchten en kreunen om zowel tevredenheid als teleurstelling te tonen. Puppy’s zuchten en kreunen als ze een dutje gaan doen en volwassen honden kunnen dit blijven doen. Als uw hond u pest om uit te gaan voor een wandeling en dan neerploft met een luide zucht of kreun, probeert hij u waarschijnlijk te laten zien dat hij teleurgesteld zal zijn als u hem niet snel meeneemt.

Hoe verleidelijk het ook is, u kunt menselijke geluiden niet altijd vergelijken met hondengeluiden. Honden geeuwen bijvoorbeeld als ze nerveus zijn, niet als ze moe zijn, zoals mensen. De zucht lijkt echter universeel te zijn – beide soorten zuchten wanneer ze tevreden, teleurgesteld of geïrriteerd zijn.

De beste manier om de betekenis van hondengeluiden te begrijpen is aandacht te besteden aan de context en lichaamstaal van onze hond om te bepalen wat de aanleiding is voor de vocalisatie. Als uw hond heeft gedragsproblemen die lijken te begeleiden de geluiden, raadpleeg dan uw dierenarts of een getrainde dierengedragsdeskundige om u te helpen erachter te komen wat de onderliggende kwestie en hoe het te corrigeren.

Wat voor soort geluiden maakt uw hond dat maakt je afvragen wat hij of zij uitdrukt? Reageer hieronder…

—-

Bronnen:

Pongrácz, Péter, et al. “Dogs’ Expectation about Signalers’ Body Size by Virtue of Their Growls.” PLOS ONE, Public Library of Science, 15 dec. 2010, journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0015175.

Pongrácz, P. 2017. Modelleren van evolutionaire veranderingen in informatieoverdracht. Effecten van domesticatie op de vocale communicatie van honden (Canis familiaris). European Psychologist, 22:219-232. http://etologia.elte.hu/file/publikaciok/2017/Pongr%C3%A1cz%202017%20-%20Modeling%20evolutionary%20changes%20.pdf

Pongrácz, P, et al. “Barking in Family Dogs: an Ethological Approach.” Current Neurology and Neuroscience Reports., U.S. National Library of Medicine, Feb. 2010, www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19181546.

Molnar, Csaba, et al. “Do Children Understand Man’s Best Friend? Classificatie van hondengeblaf door preadolescenten en volwassenen.” Academia.edu, Applied Animal Behavior Science, 11 sept. 2011, www.academia.edu/1542213/Do_children_understand_mans_best_friend_Classification_of_dog_barks_by_pre-adolescents_and_adults.

Yin, Sophia, and Brenda Mccowan. “Barking in Domestic Dogs: Context Specificity and Individual Identification.”

Journal of Personality and Social Psychology, American Psychological Association Inc., 19 juni 2015, ucdavis.pure.elsevier.com/nl/publications/barking-in-domestic-dogs-context-specificity-and-individual-ident.