• Schokkend FEMAIL-onderzoek onthult dat 40 procent van de vrouwen ontrouw is geweest
• En 47 procent van hun partners was zich niet bewust van hun ontrouw
• Vrouw Stephanie Burton zegt dat ze het doet om zich weer een ‘seksueel wezen’ te voelen

Zittend in de gang van het huis dat ze deelt met haar man en hun tienerdochter, laat Stephanie Burton haar weekendtas op de grond vallen en roept naar haar familie.

Ze schopt de tas uit het pad van haar man als hij haar komt begroeten en doet tegelijkertijd een bewuste poging om de gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur – een gestolen nacht in een hotel met haar minnaar – opzij te schuiven en haar aandacht weer op het gezinsleven te richten. Naar de realiteit.

Realiteit, voor Stephanie, betekent een liefhebbende echtgenote en moeder zijn; de drukke vrouw op kantoor die dingen gedaan krijgt; de dochter tot wie haar ouder wordende ouders zich wenden voor hulp omdat ze veel dichterbij woont dan haar twee oudere broers en zussen.

‘Ik ga gewoon door met alles, naar mijn beste vermogen en zonder te klagen, want al die dingen zijn belangrijk voor me,’ benadrukt Stephanie, 40, die met haar advocaat-echtgenoot Michael en hun 14-jarige dochter in Manchester woont.

‘Maar er is nog een andere kant van mij waarvan ik me nu realiseer dat die ernstig verwaarloosd is totdat ik 18 maanden geleden een affaire kreeg. Een deel van mij wil af en toe de last van de verantwoordelijkheid van zich afschudden; een paar uur lang als een seksueel wezen worden gezien, boven alles.’

Het klinkt moeilijk te begrijpen of te accepteren. Toch is het dubbelleven dat Stephanie geheim houdt voor iedereen behalve haar beste vriendin – iemand die naar eigen zeggen zelf ook wel eens een avontuurtje heeft gehad – minder ongewoon dan je zou denken.

Volgens een diepgaand seks- en relatieonderzoek uitgevoerd door Femail, heeft een op de vijf volwassen Britse vrouwen een affaire gehad – en 40 procent van hen is ontrouw geweest aan hun huidige partner.

En bijna de helft van die echtgenoten en partners – 47 procent, volgens de ondervraagde vrouwen – is zich niet bewust van het feit dat ze bedrogen werden, of zelfs worden.

Vandaag, in het tweede deel van ons exclusieve landelijke onderzoek, delen we de fascinerende inzichten die zijn verkregen door openhartig te praten met meer dan 1.000 vrouwen van alle leeftijden over hun seksleven, met de vraag of ze zijn afgedwaald en, zo ja, wat ze hebben gedaan om hun relatie in de nasleep te helen.

De resultaten, en getuigenissen van vrouwen als Stephanie, suggereren dat ontrouw voor vrouwen net zoveel te maken heeft met de behoefte aan afleiding van de alledaagsheid van het echte leven als met lichamelijke opwinding.

En het bevestigt hoe nijpend en verstrekkend de gevolgen kunnen zijn voor beide partijen.

Stephanie, een merchandiser voor een groot warenhuis, is onvermurwbaar dat ze niet van plan is haar man te verlaten. Het zou haar gezin kapotmaken, hartzeer veroorzaken en een leven verstoren dat haar over het algemeen gelukkig maakt.

‘Ik hou van ons huis, we hebben een goed sociaal leven, en ik heb nog steeds seks met Michael, een keer per week of zo,’ zegt ze. OK, ik vind hem een beetje saai na bijna 20 jaar samen. Hij is een workaholic en zo in beslag genomen door zijn baan dat ik vaak wou dat hij iets anders vond om over te praten.

‘Maar ik hou van hem en kan me niet voorstellen dat ik mijn leven met iemand anders zou doorbrengen. Ik hoopte zelfs dat ons seksleven weer zou opleven door mijn affaire.

‘Ik wil niet verpesten wat we hebben, en ik ben heel voorzichtig om niet gepakt te worden. Het feit dat ik voor mijn werk reis, maakt het makkelijk om hier en daar een extra nacht te hebben.’

Hoewel Stephanie’s minnaar ook getrouwd is, zegt ze dat ze geen jaloezie of zelfs maar schuldgevoelens heeft tegenover zijn vrouw. Geen van ons wil iets op lange termijn. Als hij zou aankondigen dat hij zijn vrouw zou verlaten, zou ik eerlijk gezegd een kilometer rennen,’ benadrukt ze.

‘Misschien zou ik me schuldig moeten voelen dat ik zowel mijn dochter als haar vader verraad. Maar zoals ik het zie, ben ik thuis gelukkiger, terwijl mijn seksuele behoeften elders worden vervuld. Is dat niet beter?’

Natuurlijk zouden veel mensen het oneens zijn met deze beoordeling. Toch is Stephanie uiterst zelfbewust en zegt ze haar affaire te beschouwen als totaal losstaand van haar huwelijk – een opwindende afleiding met, zoals zij het ziet, een minimaal risico. Het is een manier geworden om een kant van haar te voeden die door het gezinsleven wordt onderdrukt.

‘Dit is wat er zo vaak gebeurt in een affaire,’ zegt psychotherapeute Lucy Beresford, auteur van Happy Relationships. Vrouwen kunnen zich, in verschillende mate, een beetje uitgebuit voelen in hun echte rol. Ze werken hard om een briljante echtgenote, fantastische moeder en plichtsgetrouwe dochter te zijn, en pushen zichzelf ook op het werk – maar er ontbreekt iets.

‘Het hebben van een affaire wordt een manier om aandacht te besteden aan het deel van hun psyche dat zich verwaarloosd voelt, zonder de pijn en verstoring van het weglopen uit hun huwelijk.’

Lucy voegt eraan toe: ‘Het is mogelijk om een gevoel van verwaarlozing binnen een huwelijk te overwinnen, maar je moet het eerst aan jezelf erkennen.

‘Soms is het gevoel dat onze partner ons in de steek laat of negeert zo verschrikkelijk pijnlijk dat we de emotie begraven en ‘het uitspelen’ door elders affectie of begeerlijkheid te zoeken.

Op deze manier bekeken, gaat ontrouw om veel meer dan alleen seks – afdwalen is een manier om in het huwelijk te blijven zonder de boot te hoeven schommelen door duidelijk te maken dat er niet aan bepaalde behoeften wordt voldaan. Het verzacht de klap van het gevoel dat je prioriteiten zo vaak na die van anderen lijken te komen.

‘Dit zijn meestal geen bewuste gesprekken die mensen met zichzelf voeren,’ zegt Lucy. Maar diep van binnen wordt een ruil gemaakt – de affaire weerhoudt hen ervan boos te worden over wat er mis is met hun leven, zodat ze er niet echt iets aan hoeven te doen.’

Er zijn natuurlijk nog veel meer redenen waarom vrouwen ontrouw zijn: een affaire kan een daad van wraak zijn op een partner die als eerste is afgedwaald, of een manier om frustratie te uiten over onredelijk gedrag.

Voor anderen kan het gewoon een diepgeworteld gedragspatroon zijn dat verband houdt met een laag gevoel van eigenwaarde, gebrek aan zorg voor anderen, of teruggrijpen op destructieve vroege relaties.

Of het kan volledig uit de aard der zaak zijn, en deel uitmaken van een ontsnappingsroute uit een miserabele relatie. Dit was het geval bij Rachel Morgan, een 38-jarige vertaalster, wier affaire met een collega haar naar eigen zeggen wakker schudde en haar ertoe aanzette een relatie van vier jaar te beëindigen.

‘Samenleven met mijn ex was alsof ik de moeder was van een volwassen man,’ zegt ze. Hij was ongelooflijk kinderachtig, hopeloos in huis, wilde constant dat ik zijn problemen voor hem oploste. Ik had geen zin meer in hem. We hadden niet eens seks.’

Ondanks haar ongelukkigheid voelde Rachel, uit Londen, geen sterke drang om haar partner, die even oud was, te verlaten.

Totdat, dat wil zeggen, een werkproject haar voor een aantal weken wegbracht en ze tijd begon door te brengen met een mannelijke collega. Ik begon me mentaal meer gestimuleerd te voelen,’ zegt ze. We voerden interessante gesprekken en ik vond zijn gezelschap ontspannen en leuk.

‘Toen we seks begonnen te hebben, voelde dat als onvermijdelijk, maar al snel ging het om veel meer dan dat.

‘Mijn minnaar haalde het beste in mij naar boven, en dat deed me naar mijn relatie kijken en inzien hoezeer die me naar beneden sleepte. Ik realiseerde me dat ik de dingen niet wilde oplossen. Ik wilde opnieuw beginnen.’

Zich op deze manier losmaken uit een ongelukkige relatie was niet de bedoeling – en het was pijnlijk voor beide partijen – maar uiteindelijk kon de schijnwerper die de ontrouw op Rachels relatie richtte, niet worden uitgeschakeld.

‘Een affaire dwingt ons vaak om in de spiegel te kijken en te onderzoeken of we het leuk vinden wie we in onze relatie zijn geworden,’ zegt Lucy Beresford. Of je er nu wel of niet achter komt, het wordt een drijfveer voor verandering.

Uit ons onderzoek – waarin niet alleen wordt gekeken naar het aantal bekentenissen van heimelijke affaires, maar ook naar wat er daarna gebeurt – blijkt dat minder dan een op de tien stellen (8 procent) counseling zocht nadat was ontdekt dat een van de partners een affaire had gehad, ook al is de emotionele nasleep vaak bijzonder complex.

Paartherapeute Hilda Burke is niet verbaasd. ‘Het ding dat problemen veroorzaakt in een relatie hoeft geen minnaar te zijn – het kan een moeilijke schoonfamilie zijn, werk, een verslaving, of zelfs je kinderen,’ legt ze uit.

‘Zeker, in mijn praktijk zijn dat vaak de problemen waarmee mensen veel vaker in therapie komen dan dat ze hulp willen na een affaire.’

Is dat een probleem als het gaat om het verwerken van moeilijke gevoelens na ontrouw?

‘Niet noodzakelijkerwijs,’ zegt Hilda. Als een stel de emotionele intelligentie heeft om te erkennen dat de affaire een symptoom was van grotere problemen binnen de relatie en zich heeft voorgenomen om bij elkaar te blijven en te werken aan het oplossen daarvan, dan kunnen ze dat heel goed doen zonder therapie.’

Of je huwelijk in het verleden nu bedreigd is door ontrouw, of je merkt dat je mee knikt met een aantal van de emotionele motieven voor vrouwen om af te dwalen, de beste remedie voor een stagnatie in je relatie is om erover te praten – en hulp te zoeken als je niet tevreden bent.

Enige namen zijn veranderd. Extra rapportage: Samantha Brick