Als je een NBA-speler was en je mocht zelf kiezen, voor welke coach zou je dan spelen? Na rijp beraad hebben we onze eigen lijst samengesteld.

Bij het samenstellen van deze lijst hebben we gekeken naar wat spelers van hun coach verwachten. Net als een persoon in elke baan, wil een NBA-speler gelukkig en succesvol zijn. In de NBA betekent dat deel uitmaken van een hecht en winnend team, terwijl je je persoonlijke potentieel bereikt.

Daarom zou een speler idealiter op zoek zijn naar een coach die wint, een productieve werkomgeving bevordert en zijn spelers ontwikkelt. De coaches hier zijn gerangschikt op basis van hoe goed ze aan deze drie normen voldoen.

Alle coachrecords werden verkregen uit Basketball Reference’s NBA Coach Registry. Jaarlijkse prestaties kunnen worden verkregen door te klikken op de naam van de coach in het register.

Rick Adelman is achtste in overwinningen all-time onder NBA-coaches, en hij is 10e op de lijst van postseason overwinningen. Hij is een van de slechts vier coaches in de NBA-geschiedenis die ten minste 1.000 reguliere seizoensoverwinningen en een winnend record in het naseizoen heeft.

Hij is ook de enige van deze vier coaches (de andere drie zijn Phil Jackson, Pat Riley en Larry Brown) zonder een NBA-kampioenschap op zijn naam.

Tijdens zijn carrière heeft Adelman een vermogen getoond om zich aan te passen aan totaal verschillende soorten roosters. Hij won met de Portland Trail Blazers en Clyde Drexler, die het twee keer tot de NBA Finals schopte. Hij deed dat met de Sacramento Kings, geleid door Chris Webber, die de Western Conference Finals haalden. Hij bewees het met de Houston Rockets, onder leiding van Yao Ming, die het tot de halve finales van de conferentie schopte.

Adelman heeft ook een breed scala aan spelers ontwikkeld, en niet alleen de hierboven genoemde supersterren. Hij heeft late draft picks zoals Luis Scola omgetoverd tot bewezen rolspelers, en soms zelfs All-Stars, zoals het geval was met Terry Porter.

Adelman’s carrièresucces verzekert hem van een plek op deze lijst, maar zijn falen om een titel te winnen ondanks de duur ervan is de reden waarom hij niet hoger staat.

“Toen ik sprak over het vooruitzicht dat ik opnieuw zou tekenen, heb ik altijd gezegd dat een van de dingen die we zouden moeten hebben een geweldige coach is”, aldus Adelman. “Als het waar is, hebben we een geweldige coach.” Kevin Love over de geruchten die kort na het aantrekken van Adelman de ronde deden, per Jerry Zgoda van de Minneapolis Star Tribune.

Rick Carlisle

Rick Carlisle is een van de vier actieve hoofdcoaches die een kampioenschap heeft. Hij heeft drie NBA-teams gecoacht, en in elk geval heeft hij het team naar ten minste de Conference Finals gebracht.

Het eerste team, de Detroit Pistons, haalde de Conference Finals in 2003 voordat Carlisle werd vervangen door Larry Brown, hoewel Carlisle Brown versloeg om naar de Eastern Conference Finals te gaan. Ironisch genoeg versloeg zijn voormalige team zijn nieuwe team, de Indiana Pacers, in de volgende conference finale en won het kampioenschap.

Daarna verhuisde hij naar de Dallas Mavericks. In zijn derde jaar won het team eindelijk een NBA-titel, en dat deden ze door zich te wreken op het team dat hen eerder in de finales had verslagen, de Miami Heat.

Het heroïsche naseizoen van Dirk Nowitzki was zeker een belangrijk deel van de reden waarom, maar dat gold ook voor de manier waarop Carlisle’s schema’s LeBron James van de Heat in situaties dwongen waarin hij zich niet op zijn gemak voelde, waardoor hij het op zijn beurt moeilijk had.

Carlisle heeft een staat van dienst als het gaat om winnen. Zijn staat van dienst met het ontwikkelen van jongere spelers is een beetje minder goed. Hoewel hij wat krediet krijgt voor het ontwikkelen van Danny Granger toen hij bij de Pacers zat, is het moeilijk om spelers onder de 25 te vinden die veel succes met hem hebben gehad.

Hij heeft uitstekend werk verricht met veteranen en je zou denken dat dat zou betekenen dat veteranen naar hem toe zouden komen. De recente geschiedenis laat echter zien dat spelers niet massaal naar Dallas komen om te spelen.

“Rick heeft hier natuurlijk een geweldige vier jaar gehad. Hij heeft ons naar het beloofde land gebracht met een team waarvan waarschijnlijk niemand dacht dat het dat zou kunnen. Ik denk dat hij door de jaren heen een goede mix heeft gevonden van veel nadruk op de verdediging en (Jason) Kidd wat beweging te geven, hem wat vrijheid te geven aan de offensieve kant. Soms deed hij het goed door niet in de weg te lopen en ons gewoon te laten spelen en als hij zag dat het niet zo goed ging, een paar dingen te roepen en ons er weer in te trekken. “Dirk Nowitzki over de vraag of de Mavericks Carlisle’s contract zouden moeten verlengen per Tim MacMahon, ESPN Dallas.

Frank Vogel

Frank Vogel begint eindelijk de erkenning te krijgen die hij verdient als een van de beste coaches van de NBA. Hij heeft van de Indiana Pacers de beste ploeg van de competitie gemaakt, ondanks het feit dat hij geen NBA-elitespeler heeft.

Er zijn maar weinig ploegen die je boven de Pacers kunt plaatsen. Er zijn de Miami Heat, San Antonio Spurs, Oklahoma City Thunder en Chicago Bulls. Sommigen zullen betwisten of al die teams beter zijn dan de Pacers, maar dat is een betwistbaar punt. Al die teams hebben ten minste één speler die beter is dan de beste speler van de Pacers, Paul George, op hun roster.

Vogel haalt het beste uit zijn spelers en koestert een familiaire en winnende omgeving. Een indicatie hiervan was dat David West deze zomer niet alleen opnieuw bij de Pacers tekende, maar zelfs niet overwoog om ergens anders heen te gaan.

Vogel’s verdedigingsschema’s naderen het punt om te wedijveren met die van Tom Thibodeau. In zijn twee volledige seizoenen als hoofdcoach, hebben Vogel’s Pacers de vierde meest efficiënte verdediging in de competitie gehad. Zijn aanval is niet zo indrukwekkend, Indiana had vorig jaar slechts de 20e meest efficiënte aanval, hoewel de afwezigheid van Danny Granger waarschijnlijk niet hielp.

Zijn vaardigheden in het ontwikkelen van spelers zijn onmiskenbaar. De meest voor de hand liggende naam hier is George, vorig seizoen de Meest Verbeterde Speler, maar andere spelers zoals Lance Stephenson zijn ook gegroeid onder zijn leiding. Hij klimt snel op de schaal van NBA’s beste coaches.

“Dit is mijn groep. Dit zijn mijn jongens. Weet je, ik zie mezelf nergens anders heen gaan.” David West na het verliezen van de Miami Heat in Game 7 van de Eastern Cofnerence Finals.

Erik Spoelstra

Erik Spoelstra is misschien zowel tegelijkertijd de meest overschatte als de meest onderschatte coach in de NBA op dit moment. Sommigen wijzen op het feit dat hij de Miami Heat naar back-to-back titels heeft gecoacht als bewijs dat hij een geweldige coach is.

Anderen beweren dat een aap van gemiddelde intelligentie de Heat zou kunnen “coachen” met LeBron James, Dwyane Wade en Chris Bosh in uniform.

De waarheid ligt in het midden. Hoewel het niet kan worden ontkend dat Spoelstra enorm profiteert van het hebben van zo’n getalenteerd roster, is het ook waar dat hij unieke uitdagingen heeft bij het coachen van hen. Hij moest uitzoeken hoe hij de drie kon laten samenwerken en hun spel kon aanpassen om te winnen.

James moest meer een post-up speler worden dan hij in het verleden was geweest. Wade werd onderdanig aan James, en omarmde de rol van “Robin” in plaats van “Batman.” Bosh is naar het midden verhuisd, ook al speelt hij liever als power forward. Dit is allemaal door Spoelstra’s ontwerp, en door dat ontwerp, “small ball” is het winnen van titels.

Hij heeft ook aanpassingen gemaakt tijdens veel series die het tij hebben veranderd, zoals het invoegen van Mike Miller in de startopstelling in Game 4 van de finale van dit jaar.

In termen van winnen en team management, heeft Spoelstra meer laten zien dan velen bereid zijn om hem krediet voor te geven. Toch, in termen van spelersontwikkeling, heeft hij nog niet veel laten zien. De meeste spelers die hij heeft gecoacht zijn doorgewinterde veteranen.

De groei die ze hebben laten zien is meer het resultaat van het werk dat ze er zelf in het tussenseizoen in hebben gestoken dan van Spoelstra’s directe coaching. Jongere spelers, zoals Norris Cole, Mario Chalmers en Joel Anthony hebben weinig vooruitgang gezien.

(Sommigen zullen gaan roepen dat Spoelstra goed werk heeft verricht met Cole. Echter, er zijn negen spelers na Cole genomen die meer winstpunten hebben dan hij. Dat wijst niet op groei.)

Spoelstra verdient een plaats op deze lijst, maar zijn falen om te laten zien dat hij jongere spelers kan ontwikkelen, houdt hem uit de top drie.

“Ik denk dat dat het belangrijkste is voor ons, voor een coach-speler relatie. Het is gewoon vertrouwen. Toen we elkaar eenmaal begonnen te vertrouwen, begon het team te verbeteren.” LeBron James over zijn relatie met Spoelstra, per TJ Manotoc van ABS-CBN News.

Doc Rivers

Doc Rivers is briljant met het managen van zijn team. Met de grote drie van de Boston Celtics van Kevin Garnett, Ray Allen en Paul Pierce op leeftijd, beheerde hij hun speeltijd en planning, zodat de Celtics altijd beter leken te zijn in het naseizoen dan in het reguliere seizoen.

De enige twee hoofdcoaches met meer overwinningen zijn Rick Adelman en Gregg Popovich. Ja, Rivers is een winnaar.

Als het gaat om de ontwikkeling van spelers, is hij redelijk effectief geweest. Er zijn een paar succesverhalen; de meest opvallende is hoe hij Rajon Rondo binnenbracht. Avery Bradley heeft zich goed ontwikkeld, en Jared Sullinger was veelbelovend voordat hij geblesseerd raakte.

Toch, voor een coach met 14 jaar ervaring, zou de lijst van spelers die hij heeft gecultiveerd langer kunnen zijn dan het is.

Hoewel Rivers één ring won met de Celtics en een andere keer de finale haalde, zouden sommigen betogen dat hij het beter had moeten doen met wat hij daar had.

Als we alleen de beste coaches rangschikken, zou daar een goed punt in kunnen zitten, maar spelers houden van Rivers en willen voor hem spelen. Vraag maar aan Chris Paul. Daarom staat hij op de derde plaats in onze lijst.

“Ik hou van je, man.” Kevin Garnett aan Doc Rivers na wat hun laatste wedstrijd samen zou blijken te zijn per Jackie MacMullan van ESPN Boston.

Tom Thibodeau

Tom Thibodeau is de snelste coach in de geschiedenis van de NBA met 100 overwinningen en de enige die ooit de competitie aanvoerde in overwinningen in zijn eerste twee jaar. Hij heeft ook het hoogste winstpercentage van alle huidige hoofdcoaches.

Zijn verdedigingsschema’s zijn zo effectief geweest dat ze de NBA hebben veranderd. Teams hebben Thibodeau’s principes gekopieerd, en dat dwingt de aanvallers om te veranderen. (Voor een uitstekend stuk over hoe en waarom dat is, zie Zach Lowe van Grantland’s stuk hier.)

Misschien wel het meest indrukwekkende coachwerk van Thibodeau kwam toen hij vorig seizoen zijn laagste winstpercentage had. De Chicago Bulls, met een rooster voornamelijk samengesteld uit afdankertjes, misbaksels en laat-ronde picks, slaagden erin om “bull” hun weg naar de vijfde beste record van de Eastern Conference.

Toen, met Nate Robinson kotsend aan de zijlijn, Luol Deng de Magere Hein afwendend en Joakim Noah rondhuppelend op twee slechte voeten, allemaal te midden van het lawaai en de afleiding van Derrick Rose die niet terugkeert, versloegen de Bulls niet alleen de Brooklyn Nets in de eerste ronde, maar schokten ze zelfs de Miami Heat om Game 1 van de tweede te stelen.

Dit is Thibodeau’s cv als coach geworden. Hij maakt spelers beter, en hij maakt de teams die hij coacht groter dan de som van hun delen. Het is wat Yahoo!’s Adrian Wojnarowski ertoe bracht om te zeggen: “Thibodeau is het zeldzaamste goed in de NBA: een onbetwistbare verschilmaker op de bank.”

Derrick Rose ging van een rijzende ster naar een MVP onder Thibodeau. Luol Deng en Joakim Noah zijn All-Stars geworden. Jimmy Butler is uitgegroeid tot een van de grootste draft-day steals in de recente geschiedenis. Omer Asik, een tweede-ronde-pick, werd een echte center. Thibodeau’s spelersontwikkeling staat buiten kijf.

Een tijdje werd gespeculeerd dat zijn geschreeuw zijn team uiteindelijk onder de duim zou krijgen. Dat is niet het geval gebleken. Terwijl hij voortdurend schreeuwt (misschien zelfs wanneer hij alleen onder de douche staat), heeft hij ook een bewezen verstandhouding met zijn team.

Spelers weten dat Thibodeau altijd hun ruggen heeft, ongeacht de situatie. Zelfs wanneer fans en media hem bijna hebben gesmeekt om een speler onder de bus te gooien (bijv. Carlos Boozer op een gegeven moment), doet hij dat niet.

Een vraagteken bij Thibodeau is het beheer van minuten. Hoewel sommige klachten overdreven zijn (bijvoorbeeld, Luol Deng’s complicaties met de ruggenprik zijn waarschijnlijk niet zo relevant voor zijn speeltijd), zijn andere realistischer. Noah’s geschiedenis van plantaire fasciitis had zijn speeltijd laag moeten houden.

Als Thibodeau ooit een gezond team in de play-offs krijgt, kijk dan uit.

Hij is iemand die net zoveel van het spel houdt als ik. En dat is best moeilijk. Je houdt meer van basketbal dan ik, ik moet mijn hoed voor je afnemen. ” Derrick Rose over Tom Thibodeau, per K.C. Johnson van de Chicago Tribune.

Gregg Popovich

Als alles wat je wilt in een coach alles is, dan is Gregg Popovich je man.

Geen actieve coach heeft meer postseason-wedstrijden (133), conferentiekampioenschappen (vijf) of NBA-kampioenschappen (vier) gewonnen. Hij staat tweede in overwinningen (905) en games (1328), hoewel vijf coaches meer hebben verloren dan zijn 433. Alleen Tom Thibodeau (.683) heeft een beter winstpercentage dan Popovich’s .681, maar dat is een minuscuul verschil, en Thibodeau’s record heeft een veel kleinere steekproefgrootte.

Er zijn drie coaches in de NBA-geschiedenis met 500 overwinningen die 60 procent van zowel hun reguliere als postseason-wedstrijden hebben gewonnen. Dat zijn Phil Jackson, Pat Riley en Gregg Popovich. Tel daar Red Auerbach bij op, en je hebt je Mount Rushmore van NBA-coaches.

Popovich heeft de toepasselijke bijnaam “Pop.” Hij is een liefdevolle maar nors vaderfiguur voor de club. Hij schreeuwt. Hij stampt. Hij gromt. Hij schrikt slecht geklede zijlijn verslaggevers af. Maar je weet altijd dat hij het beste voor heeft met de spelers.

Hij is een meester in de X’s en O’s. Zijn vermogen om spelers te ontwikkelen maakt een aanfluiting van de NBA draft als Tim Duncan de enige loterij keuze is in een team dat jaar na jaar aan de top van de NBA stand blijft. Popovich blijft winnen met waiver-wire pick-ups, tweede ronde draft picks en D-Leaguers waar je nog nooit van hebt gehoord.

Als ik een speler ben, kan ik spelen voor iedereen die ik wil en alle andere dingen zijn gelijk, ik kies Pop.

“Ik zie niet in hoe het spel van basketbal daar een einde aan zal maken. Ik denk dat die jongens vrienden zullen blijven tot ze dood zijn.” Monty Williams over de relatie tussen Tim Duncan en Popovich per Elizabeth Merrill van ESPN.