Een kerngezin is niet zomaar een groep mensen die met elkaar verbonden zijn door ouderschap of partnerschap, maar eerder een noodzaak om gezonde sociale relaties te onderhouden in dit millenniumtijdperk.

In de wereld van vandaag is effectief en efficiënt gebruik van tijd een cruciaal aspect geworden van niet alleen iemands professionele, maar ook persoonlijke ruimte, wat ook kan suggereren waarom steeds meer mensen kiezen voor het hebben van een kerngezin. Van de talloze redenen achter de populariteit ervan, is een van de belangrijkste het waargenomen gebrek aan privacy voor een paar, en aangezien mensen privacy boven alles stellen, kunnen gezamenlijke gezinnen verre van ideaal zijn.

Omdat kerngezinnen gunstiger zijn, moeten er ook een aantal voordelen zijn die worden waargenomen door mensen die de voorkeur geven aan het zijn in een kerngezin. Volgens journaliste Zyma Islam is “persoonlijke ruimte essentieel voor mentale rust”. Toen ze opgroeide in een gezamenlijk gezin, was ze nooit echt in staat om veel privacy te krijgen en daarom verlangt en waardeert ze het als volwassene het meest. Omdat ze van nature introvert is, ziet ze heel duidelijk de voordelen van het leven in een kerngezin. Delen, aanpassen en compromissen sluiten werden broodnodige eigenschappen die zij zich eigen moest maken toen zij in zo’n dynamische omgeving leefde, vooral met de uitgebreide leden van haar familie.

Ramisa Rahman Amreen daarentegen, groeide op in een gezamenlijk gezin, maar later gingen haar ouders over naar een kleiner gezin, en haar ideeën over de voordelen zijn een beetje anders. Eerst en vooral is er een goede verstandhouding tussen de gezinsleden, waardoor communicatie gemakkelijker wordt. Met meer interactie zijn kinderen in staat om meer aspecten van hun leven met hun ouders te delen, wat een hechte band met elkaar bevordert. Het leven in een gezamenlijk gezin brengt echter ook veel verantwoordelijkheden met zich mee. Aangezien de ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen, zijn zij ook aansprakelijk voor de daden van hun kinderen. Dit is iets waar ouders in een kerngezin niet mee te maken hebben.

Eenvoudig gezegd, hoe meer individuen er in een gezinseenheid zijn, hoe groter de kans op meningsverschillen en oplopende spanningen onder elkaar. Misschien is dat de reden waarom we vaak zien dat de hedendaagse versie van ‘leven onder één dak’ zich vertaalt in gezinnen die in aparte appartementen in hetzelfde gebouw of gebied wonen.

Dat gezegd hebbende, maken kerngezinnen, tot op zekere hoogte, mensen geïsoleerd, en dat gebeurt vooral omdat de band tussen de uitgebreide familie geen kans krijgt om te groeien, wat leidt tot onverschilligheid tussen de leden van de familie. Hoewel de directe familie een sterke band heeft, is dat niet het geval voor de uitgebreide familie, wat kan worden beschouwd als een grote tegenslag in vergelijking met het leven in gezamenlijke gezinnen.

Nucleaire gezinnen kunnen ook niet dezelfde regelingen voor kinderen bieden als gezamenlijke gezinnen kunnen. Voor sommigen zou dat een ideale situatie zijn. In de huidige tijd zijn echter enkele beperkingen voor kinderen van groot belang, die door de ouders, maar ook door de grootouders of tantes en ooms kunnen worden gehandhaafd. Dit zorgt voor de juiste discipline, en boezemt de kinderen de vrees voor consequenties in, hetgeen niet altijd gemakkelijk is voor de ouders alleen.

Zowel Zyma als Ramisa hadden op een bepaald moment in hun leven te maken met enige verandering in de gezinsstructuur. Voor Zyma was het iets waar ze naar verlangde en wat haar gelukkig maakte, terwijl Ramisa’s hart nog steeds behoort aan het gezamenlijke gezinsleven dat ze achter zich heeft gelaten. Maar ze zijn het er allebei over eens dat meer mensen in ons land er steeds vaker voor zullen kiezen om zelfstandig te leven, zonder gezin. Ze geloven ook dat er een tijd zal komen dat hun ouders bij hen zullen intrekken. Net als zij zijn er zoveel jonge volwassenen die weten dat dit zal gebeuren en die bereid zijn hun verantwoordelijkheid te nemen, of ze nu in een gezamenlijk gezin of in een kerngezin leven.