Ik dacht dat ik gedoemd was om voor altijd alleen te zijn, totdat ik mijn depressie onder controle kreeg.

Relaties kunnen voor iedereen moeilijk zijn, maar ze kunnen nog zwaarder zijn als je een psychische aandoening hebt, zoals depressie. Elke relatie die ik had, had te lijden omdat partners het moeilijk vonden om bij me in de buurt te zijn. Ze wisten nooit met welke versie van mij ze zouden worden begroet.

Eerste relatie

Ik had pas een serieuze relatie toen ik twintig was. Ik ontmoette iemand tijdens een avondje uit en het klikte meteen. In het begin was het leuk en we keken er allebei naar uit om elkaar te zien. We gingen samen uit eten en ’s avonds samen dansen, en we gingen samen op reis. We waren gelukkig, maar het duurde niet lang. Ze vertelde me dat ze niet langer kon omgaan met mijn onvoorspelbare stemmingen. Ze had ervan genoten tijd met me door te brengen en kon voorbij mijn prikkelbaarheid en lage stemming kijken die ik vaak had laten zien. Maar dat ik nu veranderd was. Ik was niet langer leuk om bij in de buurt te zijn en dat haalde haar naar beneden. Ze wilde een rustige relatie, maar besefte nu dat ik te intens was, te veeleisend.

Tweede relatie

Ik vond snel een andere partner, en we vormden online een band. Het was een lange afstandsrelatie, we lieten het werken en ik bewonderde haar gevoel voor humor en levendige persoonlijkheid. Plotseling echter, uitte ze haar ergernis over mijn gebrek aan motivatie en mijn gebrek aan concentratie of planning die nodig was om haar te zien. Mijn onvermogen om te luisteren naar haar bezorgdheid over mijn gedrag hielp niet, en ze vond dat het het beste was om gewoon vrienden te zijn.

Na twee mislukte relaties op rij, die beide eindigden door mijn gedrag, begon ik mijn persoonlijkheid als gebrekkig te zien. Ik voelde me gedoemd tot kortstondige relaties, die sputterden als ze doorkregen hoe moeilijk ik was om mee om te gaan.

Derde relatie

Toen ontmoette ik Jimi. We ontmoetten elkaar online, chatten af en toe via de telefoon toen we besloten elkaar in het echt te ontmoeten. Uiteindelijk hadden we twee afspraakjes op één dag. Onze liefde is gebaseerd op alles wat nerdy is, en onze gelijke smaak in muziek en literatuur. Onze persoonlijkheden waren erg verschillend, maar het werkte. Hij had een kalmerende invloed op mij en leerde me geduldiger te zijn. Ik leerde hem meer vertrouwen in zichzelf te hebben en minder sociaal onhandig te zijn. Hij heeft me bijgestaan tijdens de moeilijkste periodes in mijn leven. Toen ik instortte en mijn droombaan moest opgeven. Toen ik vreselijk depressief was en zelfmoordneigingen had. Hij heeft het allemaal op zijn schouders genomen en is zijn meelevende, zorgzame zelf gebleven.

Het heft in handen nemen van mijn geestelijke gezondheid

Ik besloot dat ik het heft in eigen handen moest nemen en me moest richten op mijn geestelijke gezondheid om te voorkomen dat er weer een stukgelopen relatie zou ontstaan. Het is mijn verantwoordelijkheid om voor mezelf te zorgen. Ik begon in therapie te gaan, goed te eten en te sporten. Ik merkte dat therapie me hielp om beter met mijn partner te communiceren als ik depressief was en om te gaan met de intense gevoelens die ik ervoer.

We zijn nu acht en een half jaar samen en twee en een half jaar geleden zijn we getrouwd. Mijn vader vatte hem samen in zijn toespraak toen hij Jimi “een echte heer” noemde. Ik ben er trots op hem mijn man te noemen. Het is mogelijk om een gezonde, langdurige relatie met iemand te hebben als je een geestesziekte hebt. Ik ben daar het bewijs van. Het is niet makkelijk, maar neem nooit genoegen met iemand die je ziekte niet begrijpt. Je verdient het om geliefd te zijn en voor je te zorgen.