Scheidingsadvies voor mannen

In het echtscheidingsrecht in het Verenigd Koninkrijk gaat echtscheidingsadvies voor mannen over het beheren van verwachtingen. Het is een veel voorkomend scenario bij echtscheidingen in Engeland dat het huis op naam van de vrouw wordt overgeschreven, de kinderen bij de vrouw wonen en de man alimentatie voor de kinderen betaalt totdat zij het voltijds onderwijs verlaten, terwijl hij misschien tegelijkertijd het contact van betekenis met hen verliest. Maar al te vaak heeft de man het gevoel dat hij in dergelijke omstandigheden alles kwijt is – vrouw, huis en kinderen – en dat wat hij jarenlang heeft opgebouwd hem plotseling is ontnomen.

Deze situatie kan nog veel erger worden als de man het gevoel heeft dat de vrouw “schuld” heeft aan de breuk, bijvoorbeeld als de reden voor de echtscheiding overspel is geweest. Hij heeft vaak het gevoel dat deze “schuld” op de een of andere manier in aanmerking moet worden genomen.

Om te begrijpen waarom een echtscheiding vanuit het gezichtspunt van de man vaak anders is, is het van belang precies te weten hoe het echtscheidingsproces in zijn werk gaat. Er zijn in feite drie afzonderlijke en onderscheiden kwesties.

Ten eerste is er de echtscheiding zelf. Dit is de procedure waarbij het huwelijk wordt beëindigd, zodat de partijen vrij zijn om opnieuw te huwen. Het einde van dit proces is het absolute vonnis.

Tweede is er het proces waarbij de huwelijksgoederengemeenschap wordt verdeeld en financiële voorzieningen worden getroffen voor elke echtgenoot en eventuele kinderen. Dit is vaak het meest betwiste deel van het echtscheidingsproces en het is in veel echtscheidingen het centrale vraagstuk. Dit deel van het proces kan nog lang duren nadat de beschikking in absolute cijfers is gegeven.

Ten derde kunnen er procedures over kinderen zijn – het gezag over de kinderen, de omgangsregeling met de afwezige ouder enz. Zeer dikwijls worden kinderkwesties in der minne en in der minne geregeld, wat verreweg de beste oplossing is. Maar als dat niet het geval is en de rechter wordt gevraagd een beslissing te nemen over de verblijfplaats en/of de omgangsregeling, kan deze procedure zeer bitter zijn.

1.DE ONTBINDING

Er zijn twee mensen nodig om een huwelijk te sluiten. Dit mag vanzelfsprekend lijken, maar het heeft een zeer belangrijk gevolg: als een van de echtgenoten besluit dat het huwelijk ten einde is, is het dat in feite ook. Dat feit kan niet worden omzeild. Het Parlement en/of de rechterlijke instanties kunnen verschillende criteria vaststellen waaraan moet worden voldaan voordat een echtscheiding kan worden toegekend en die criteria kunnen meer of minder streng zijn, maar niemand buiten het huwelijk kan man en vrouw dwingen het huwelijk te laten werken als een van beiden meent dat het is stukgelopen.

Om die reden is het uiterst moeilijk een echtscheiding te verdedigen. Het feit alleen al dat een van de partijen een verzoek tot echtscheiding heeft ingediend, is een redelijke aanwijzing dat ten minste een van de partijen in het huwelijk meent dat het voorbij is. Er zijn enkele zeer beperkte omstandigheden waarin de ene echtgenoot de andere kan beletten een echtscheiding aan te vragen, maar gevallen die aan dergelijke criteria voldoen, zijn zeer zeldzaam. In de praktijk kan de overgrote meerderheid van de echtgenoten niet verhinderen dat hun echtgenote een echtscheiding aanvraagt (en vice versa). En in de context van mannen en echtscheiding is het de moeite waard erop te wijzen dat de meeste echtscheidingsverzoeken door echtgenotes worden ingediend.

Verweer tegen een echtscheidingsverzoek zou bijna altijd aanzienlijke juridische kosten meebrengen en naar alle waarschijnlijkheid zou de poging mislukken, tenzij de omstandigheden volstrekt uitzonderlijk waren. Het is belangrijk dit te begrijpen. In de praktijk betekent het dat de ene partij in een huwelijk de andere echtgenoot niet kan beletten een echtscheiding te verkrijgen en dat er weinig aan kan worden gedaan. Dit heeft de volgende belangrijke gevolgen:

Wanneer een huwelijk door de rechter wordt ontbonden, heeft de rechter vrijwel onbeperkte bevoegdheden om alle huwelijksgoederen te verdelen op de wijze die hem goeddunkt, hoewel de rechter in feite dergelijke verdelingen maakt volgens welbepaalde regels. Het is met andere woorden geen willekeurig proces, maar het is evenmin een proces dat een van de partijen bij het huwelijk kan verhinderen. In het Verenigd Koninkrijk is het van oudsher niet mogelijk om bindende huwelijksvoorwaarden te bedingen waarin wordt bepaald wat er met de huwelijksgoederengemeenschap gebeurt in geval van echtscheiding. De rechtbanken hebben volledige en bijna absolute bevoegdheid. In de praktijk betekent dit dat een van de partijen bij het huwelijk een echtscheiding kan afdwingen en de rechter kan laten beslissen hoe de huwelijksgoederengemeenschap moet worden verdeeld. De overgrote meerderheid van de echtgenoten kan niet aan deze gevolgen ontkomen, tenzij zij helemaal niet zouden trouwen.

Om meer te weten te komen over het echtscheidingsadvies voor mannen, ga verder.