De Affordable Care Act (ACA), van 2010, of Obamacare, was de meest monumentale verandering in het Amerikaanse gezondheidszorgbeleid sinds de invoering van Medicaid en Medicare in 1965. Sinds de invoering ervan zijn er aan beide zijden van het gangpad talrijke beweringen gedaan over het succes of de mislukking van de ACA; deze meningen zijn vaak gekleurd door politieke overtuiging. De ACA had 3 hoofddoelen: het aantal verzekerden verhogen, de kwaliteit van de zorg verbeteren, en de kosten van de gezondheidszorg verlagen. Een punt dat vaak verloren gaat in de discussie is het onderscheid tussen betaalbaarheid en toegang. Ziektekostenverzekering is een financieel mechanisme om te betalen voor gezondheidszorg, terwijl toegang verwijst naar het proces van het daadwerkelijk verkrijgen van die gezondheidszorg. De ACA heeft de kloof tussen het verstrekken van het mechanisme aan patiënten om te betalen voor gezondheidszorg en het daadwerkelijk ontvangen ervan vergroot. De ACA wordt geprezen voor het verhogen van het aantal verzekerden, en dat is terecht want dat is gebeurd voor meer dan 20 miljoen mensen. Minder vaak genoemd worden de 6 miljoen mensen die hun verzekering zijn kwijtgeraakt. Verder, in termen van de manier waarop de ziektekostenverzekering is verstrekt, was het grootste deel van de uitbreiding gebaseerd op de uitbreiding van Medicaid, met een toename van 13 miljoen. Bijgevolg heeft de ACA niet goed gewerkt voor de werkende en middenklasse die veel minder steun krijgen, vooral degenen die meer dan 400% van de federale armoedegrens verdienen, die 40% van de bevolking uitmaken en geen hulp krijgen. Als gevolg daarvan is de inschrijving voor de beurs een teleurstelling geweest en is het percentage werknemers dat hun ziektekostenverzekering van hun werkgever krijgt gestaag gedaald. De toegang tot gezondheidszorg was ongelijk, met degenen die Medicaid gebruikten belemmerd door smalle netwerken, terwijl degenen die gebruik maakten van de uitwisselingen of die werkgeversvoordelen kregen geconfronteerd werden met hoge out-of-pocket kosten. President Obama beweerde dat de ACA voor een aanzienlijke kostenbeheersing heeft gezorgd, in die zin dat de kosten nog veel hoger zouden zijn geweest als de ACA niet was ingevoerd. Verder schreef hij kostenverlagingen in het algemeen toe aan de ACA, zonder rekening te houden met factoren zoals de recessie, toegenomen out-of-pocket kosten, stijgende medicijnprijzen, en verminderde dekking door verzekeraars.Het laatste doel was kwaliteitsverbetering. Het streven naar kwaliteitsverbetering heeft geleid tot de oprichting van tientallen nieuwe agentschappen, raden, commissies en andere overheidsinstanties. Op hun beurt zijn de kosten voor praktijkbeheer en naleving van de regelgeving gestegen. Structureel zijn solo- en onafhankelijke praktijken, die niet in staat zijn om aan deze nieuwe regelgevingseisen te voldoen, teruggelopen. De werkgelegenheid in ziekenhuizen, met de daarmee gepaard gaande hogere kosten, is sterk toegenomen. Ondanks een focus op preventieve diensten bij het beheer van chronische ziekten, is slechts 3% van de uitgaven voor gezondheidszorg besteed aan preventieve diensten, terwijl de kosten voor het beheer van chronische ziekten blijven escaleren.De ACA is de meest ingrijpende en veelomvattende hervorming van de gezondheidszorg die sinds Medicare tot stand is gekomen. De ACA heeft een netto toename van het aantal verzekerde personen opgeleverd, voornamelijk door de uitbreiding van Medicaid. De verlaging van de kosten is een betwistbare prestatie, terwijl de kwaliteit van de zorg schijnbaar niet is verbeterd. Dit overzicht probeert duidelijkheid in de discussie te brengen door de impact van de ACA op betaalbaarheid, kostenbeheersing en kwaliteit van de zorg te bespreken. We zullen deze aspecten van de ACA bespreken vanuit het perspectief van de voorstanders, de tegenstanders en vanuit een pragmatisch standpunt.Sleutelwoorden: Affordable Care Act (ACA), Obamacare, Medicare, Medicaid, Medicare Modernization Act (MMA), kosten van de gezondheidszorg, kwaliteit van de gezondheidszorg, Merit-Based Incentive Payments System (MIPS).