Echt angstaanjagende horrorgames zijn zeldzaam, maar Silent Hill was een van de eerste franchises die mensen wakker hield met zijn psychologische terreur die voortkwam uit de aangrijpende verhaallijnen en het innovatieve monsterontwerp dat in elk deel aanwezig was. De vroege inzendingen zijn tijdloze klassiekers die nog steeds ontdekt worden door legioenen nieuwe gamers.

De serie is momenteel op een hiatus nadat Konami het veelbelovende Silent Hills, een samenwerking tussen de beroemde horror regisseur Guillermo del Toro en Metal Gear schepper Hideo Kojima, annuleerde. Hoewel een revival niet in zicht is, maken we van de gelegenheid gebruik om terug te blikken op de serie door alle games te rangschikken van slechtst naar best op basis van hun Metacritic score. Sommige games missen vertegenwoordiging omdat ze nooit een score kregen op de website, maar de mainline entries en de grote naam spin-offs zijn allemaal gedekt.

Updated On January 28th, 2021, By Jason Wojnar: Elke dag die voorbijgaat zonder nieuwe informatie over een nieuwe Silent Hill, hoe hopelozer fans zich voelen. Het betekent echter ook een stap dichterbij tot er officieel iets wordt aangekondigd. Konami of een andere uitgever zou heel goed bezig kunnen zijn met het maken van deals en het rekruteren van een ontwikkelaar achter de schermen om de franchise terug te brengen. Wie weet krijgt zelfs Hideo Kojima een kans om zijn Silent Hill project terug te brengen. Met de nieuwe generatie consoles die nu in de schappen liggen, kunnen we ons niet eens voorstellen hoe angstaanjagend een nieuwe titel in de franchise zou kunnen zijn. Tot er een dag komt dat de legendarische franchise daadwerkelijk doorgaat, zullen we ons moeten verzadigen met de onderstaande titels.

12 Silent Hill: Book Of Memories (2012) – 58

Als Book of Memories niet Silent Hill was geweest, had het misschien iets betere scores gekregen. Een dungeon crawler voor de PS Vita was niet wat mensen wilden van de overlevingshorrorserie. Hoewel de meesten de knipogen naar de geschiedenis van de franchise waardeerden, vonden velen dat de gameplay ontbrak in vergelijking met zijn tijdgenoten in het genre. Het is ook veruit de langste Silent Hill game, dus iedereen die bereid is om de sprong te maken kan zich maar beter vastklampen aan een lange ervaring. In termen van populaire franchises die meer dan twee decennia omspannen, kon men veel slechter doen dan het zwakste spel dat een fifty-acht Metacritic score krijgt. Gelukkig gaat het vanaf hier bergopwaarts.

11 Silent Hill: Downpour (2012) – 68

Nadat de serie na een paar delen een beetje ontspoorde, deed Downpour zijn best om iets te heroveren van wat de klassiekers zo iconisch maakte. De meeste recensenten erkenden deze inspanning en prezen de meer open gebieden die verkenning aanmoedigen, maar lobden klachten over andere facetten van het ontwerp zoals gevechten, vijanden en prestaties. Terwijl het erin slaagde te slagen op één gebied, faalde het waar de originelen ook boven de verwachtingen uitstegen. Silent Hill 2 en 3 waren bijzonder meesterlijke games in termen van technische prestaties.

10 Silent Hill HD Collection (2012 Xbox 360) (69)

Het volgende item gaat verder in op de problemen van de collectie, maar het is de moeite waard om op te merken dat de Xbox 360-versie nooit patches na de release heeft ontvangen om de problemen aan te pakken. Iedereen die de PS3-versie heeft gespeeld, is waarschijnlijk verbijsterd over hoeveel slechter deze port eigenlijk kan worden.

Konami heeft twee keer de bom laten vallen op belangrijke HD-collecties. De remaster van Zone of the Enders: The 2nd Runner op de PS3 was zo slecht dat een andere studio het moest repareren.

9 Silent Hill HD Collection (2012) – 70

Hoewel het een compilatie is, verdient het toch vermelding voor hoe fout het porten van oude games naar moderne hardware kan gaan. Silent Hill 2 en 3 draaien beduidend slechter op de PS3 en Xbox 360 dan op hun oorspronkelijke platforms.

De ontwikkelaars ontvingen een onvolledige broncode, wat betekent dat bugs die door de oorspronkelijke ontwikkelaars waren uitgevist en verholpen, opnieuw aanwezig waren. Met de beperkte ontwikkelingstijd die ze tot hun beschikking hadden, was er geen manier om alle fouten te verhelpen, wat leidde tot de gecompromitteerde uiteindelijke release. Zelfs na patches, is de HD collectie grotendeels inferieur aan de originele versies.

8 Silent Hill: Homecoming (2008) – 71

Silent Hill: Homecoming was het eerste project van Double Helix Games en het eerste deel in de franchise dat door een westerse ontwikkelaar werd aangepakt. De resultaten waren overwegend positief. Hoewel het geen geweldige scores haalde, deed het het behoorlijk genoeg om te bewijzen dat een niet-Japanse ontwikkelaar met het eigendom kon omgaan. Het was ook de eerste in de reeks met een volledig controleerbare camera. Sommige gewelddadige scènes zorgden ervoor dat het spel vertraging opliep in bepaalde gebieden, omdat de beledigende sequenties bewerkt moesten worden.

7 Silent Hill 4: The Room (2004) – 76

Het vierde genummerde deel in de franchise was een grote verandering voor de serie. Hoewel het de naam van de franchise draagt, speelt het zich niet af in de stad van de titel. Bovendien ligt de nadruk in de gameplay meer op gevechten dan op het oplossen van puzzels.

Dus niet dat het een actiespel is, want de wereld is nog steeds vol spanning en onrust. Deze verandering in richting werd door sommigen gewaardeerd en door anderen verafschuwd, waardoor het een gemiddelde Metacritic score kreeg.

6 Silent Hill: Origins (2007) – 78

De prequel op het eerste spel betekende de eerste keer dat een spel direct aansloot op de gebeurtenissen van een ander spel. Het vertalen van populaire franchises naar Sony’s eerste handheld was moeilijk, gezien de enkele analoge stick van de PSP, maar Origins heeft zijn uiterste best gedaan om het te laten werken. De meeste recensenten waren tevreden over de manier waarop de game met de eigendommen omging op een draagbaar apparaat, hoewel sommigen ook op een aantal fouten in de gevechten wezen. Het verhaal, aan de andere kant, werd geprezen als een traktatie voor fans van de serie vanwege de connecties met het eerste deel.

5 Silent Hill: Shattered Memories (2009) – 79

De belangrijkste trekpleisters vanShattered Memories waren de vragen en tests die tussen de hoofdstukken door in een dokterspraktijk werden afgenomen. De antwoorden en prestaties van de speler in deze secties zouden het volgende hoofdstuk beïnvloeden.

Dit was het meest geprezen aspect van het ontwerp, samen met het gebruik van de bewegingsbesturing van de Nintendo Wii, iets wat veel third party-ontwikkelaars nooit helemaal goed hebben gekregen. De lage verkoopcijfers leidden tot een PS2- en PSP-port, die uiteindelijk de bewegingsbesturing verwijderde, maar de rest van de ervaring intact hield.

4 Silent Hill 2: Restless Dreams (84)

De Xbox was op papier krachtiger dan de PS2, maar toch liepen bepaalde spellen merkbaar slechter op Microsofts debuutconsole. Silent Hill 2: Restless Dreams ziet er vloeiender uit, maar sommige effecten gaan een stapje achteruit. Zoals John Linneman van Digital Foundry uitlegt, heeft de Xbox-versie te lijden onder slechtere misteffecten, CG cinematics die van 60 frames per seconde naar 30 zijn gedegradeerd, en een lagere geluidskwaliteit. Het licht van James’ zaklamp is echter indrukwekkender. Uiteindelijk moet je het bij de PS2-versie houden. De PC versie heeft soortgelijke problemen, maar fan patches verhelpen een aantal van deze.

3 Silent Hill 3 (2003) – 85

De derde genummerde inzending in de franchise had een aantal grote schoenen te vullen. Hoewel het niet kan tippen aan Silent Hill 2, slaagt de angstaanjagende reis van Cheryl Mason er toch in om de naam van de franchise eer aan te doen. De graphics verlegden de grenzen van wat men voor mogelijk hield op de PS2 en het verhaal was ook meeslepend, ook al was het niet zo psychologisch als zijn voorganger. De enige echte klacht die de meesten hadden was het gebrek aan innovatie in de gameplay. Maar waarom zou je iets radicaal anders proberen als het al werkt?

2 Silent Hill (1999) – 86

Waar het allemaal mee begon, staat ook op Metacritic als de op één na hoogst scorende binnenkomer. Het is een verrassende score, gezien de leeftijd van het spel en de verbeteringen die de vervolgen aan de formule hebben aangebracht. Toch is een meeslepend spel de moeite waard, ongeacht de leeftijd. Verouderde graphics kunnen spelers nog steeds de stuipen op het lijf jagen als de spanning perfect wordt uitgevoerd, en Silent Hill heeft het vermogen om gamers meer dan twintig jaar na de release nog steeds te achtervolgen.

1 Silent Hill 2 (2001) – 89

Silent Hill 2 bracht niet alleen het survival horror genre naar een geheel nieuw niveau, het tilde het hele medium naar nieuwe hoogten. De graphics waren anders dan alles wat mensen eerder hadden gezien en het verhaal over de zoektocht van James Suderland naar zijn overleden vrouw is een angstaanjagend persoonlijke reis over schuldgevoelens. Wat legendarische franchises betreft, is het verrassend om te zien dat het hoogst gewaardeerde spel slechts een negenentachtig krijgt. Maar in sommige opzichten is het wel logisch. Het spel is door en door ongemakkelijk, van de implicaties van het verhaal tot het verontrustende schepselontwerp. Hoewel het een fenomenale ervaring is, zou het voor sommigen te veel kunnen zijn.