In de Engelse taal, wordt het gebruik van twee of meer woorden met een vergelijkbare betekenis redundantie genoemd. Dit betekent dat je gerust één woord kunt behouden en andere woorden in de zin weglaten. Hoe overbodige woorden te herkennen en weg te laten
Hier ziet overbodige tekst eruit:
De voormalige alumnus van Harvard werd gekozen tot burgemeester van zijn geboortestad.
Hij hoofd geld genoeg om een nieuwe auto te kopen.
Ik zou u een e-mail sturen.
Uitdrukkingen die vetgedrukt zijn, zijn overbodige woorden. In de eerste zin kun je alleen “alumnus” laten staan, want dat duidt op een oud-leerling van een school, “voldoende” in de tweede zin is hetzelfde als “genoeg”, en door “e-mail u” te schrijven in plaats van “stuur een e-mail” begrijpt iedereen wat je hier wilde zeggen.
Om je tekst schoon te houden kun je zulke herhalingen beter vermijden, want ze maken je tekst overvol en moeilijk leesbaar. Bovendien wekken redundanties soms de indruk dat je niet helemaal begrijpt waarover je schrijft.
Er zijn drie hoofdtypen redundante uitdrukkingen.
Type #1. Bijvoeglijke naamwoorden met dezelfde betekenis als het woord dat ze beschrijven
Ik was uitgenodigd voor hun jaarlijkse jubileumfeest.
Als je het woord “jubileum” in het woordenboek zet, zul je zien dat het betekent “de datum waarop een gebeurtenis in een voorgaand jaar plaatsvond”, wat duidelijk het jaarlijkse karakter ervan aanduidt. Je kunt dus alleen een zelfstandig naamwoord in deze zin houden zonder de betekenis ervan te schaden.
Type #2. Bijwoorden die de betekenis van een werkwoord herhalen
Dit gebeurt vaak wanneer je werkwoorden gebruikt met voorvoegsels als re- die herhaling aanduiden. Bijvoorbeeld:
Nadat men erachter was gekomen dat de nieuwe advertentiecampagne niet werkte, werd deze teruggedraaid naar de vorige.
Hier zou het veel beter zijn om te zeggen dat de advertentiecampagne werd teruggedraaid naar de vorige.
Type #3. Een groep woorden met identieke betekenis
Soms zetten mensen in de zin een groep woorden die elk een identieke betekenis hebben. Het resultaat is altijd verwarrend:
Hij heeft acrofobie maar is desondanks doorgegaan met het beklimmen van deze hoge muur.
“Maar” is hetzelfde als “desondanks”, dus het gebruik van beide woorden is hier overdreven.