Het recyclen van textiel en kleding is een potentieel voordelige activiteit vanuit milieu-, sociaal en economisch oogpunt, in tegenstelling tot het storten van afval of het gebruik voor energie. Nu steden in toenemende mate andere grote afvalstromen, zoals organisch afval, omleiden, wordt de recycling van oude kleding de volgende grens genoemd voor steden die hun vaste afval willen verminderen.

Het belangrijkste voordeel van textielrecyclingactiviteiten is de mogelijkheid om kleding opnieuw te gebruiken. Door kleding en textiel opnieuw te gebruiken, kunnen we vervuiling en de energie-intensieve productie van nieuwe kleding vermijden. Bovendien kan kleding die niet kan worden hergebruikt, worden hergebruikt in producten zoals vodden of worden gerecycled tot stof of ander materiaal voor herverwerking.

Er zijn echter enkele kanttekeningen. Zoals Greenpeace in een persbericht uit 2016 waarschuwde, betekenen de “technologische uitdagingen dat volledige recycling van kleding tot nieuwe vezels nog lang niet commercieel haalbaar is.” Zelfs de terugwinning en verkoop van gebruikte kleding is een controversieel onderwerp geweest, vooral voor export naar ontwikkelingslanden.

Interessante feiten over textiel- en kledingrecycling

Meer dan 15 miljoen ton gebruikt textielafval wordt elk jaar in de Verenigde Staten gegenereerd, en de hoeveelheid is de afgelopen 20 jaar verdubbeld. In 2014 werd 16,2 miljoen ton textielafval gegenereerd, volgens het Environmental Protection Agency. Hiervan werd 2,62 miljoen ton gerecycled, 3,14 miljoen ton verbrand voor energieterugwinning en 10,46 miljoen ton gestort. Voor 2019 bedroeg het nationale storttarief voor Municipal Solid Waste (MSW) gemiddeld $ 55,36/ton.Synthetische kleding kan 20 tot 200 jaar nodig hebben om te ontbinden.

Consumenten worden beschouwd als de grootste boosdoener voor het weggooien van hun gebruikte kleding, aangezien slechts 15% van de door consumenten gebruikte kleding wordt gerecycled, terwijl meer dan 75% van de voorgebruikte kleding wordt gerecycled door de fabrikanten.

De gemiddelde persoon koopt elk jaar 60% meer kledingstukken en houdt ze ongeveer half zo lang als 15 jaar geleden, wat een enorme hoeveelheid afval oplevert.

De gemiddelde totale levensduur van een kledingstuk is 5,4 jaar.

De jaarlijkse milieu-impact van de kleding van een huishouden komt overeen met het water dat nodig is om 1.000 badkuipen te vullen en de koolstofemissies van het rijden met een gemiddelde moderne auto gedurende 6.000 mijl. Als de gemiddelde levensduur van kleding met slechts drie maanden zou worden verlengd, zou dit hun koolstof- en watervoetafdruk, evenals de afvalproductie, met 5 tot 10% verminderen.

Het recyclen van 2,62 miljoen ton kleding per jaar staat gelijk aan het van de Amerikaanse straten halen van 1,3 miljoen auto’s.

Volgens de Secondary Materials and Recycled Textiles Association (SMART) kan bijna 100% van alle gebruikte kleding en huishoudtextiel worden hergebruikt of gerecycled: 45% wordt hergebruikt als kleding; 30% wordt omgezet in industriële poets- en poetsdoeken en 20% wordt verwerkt tot vezels voor de vervaardiging van nieuwe producten. 95% van alle gebruikte kleding is recyclebaar, slechts 5% is onbruikbaar door schimmel of andere vervuiling.

Al deze feiten geven aan dat de textielrecyclingindustrie in de Verenigde Staten een groot potentieel heeft om uit te breiden, gezien het feit dat 84,8% van het gebruikte textiel naar de nationale stortplaatsen ging en 15,2% in 2017 werd gerecycled.De volgende stappen omvatten meer initiatieven om recycling te bevorderen, evenals harmonisatie van inzamelingsinspanningen.