Een fibula stressfractuur is een kleine breuk of haarscheurtje in het bot. Het komt niet zo vaak voor als een stressfractuur van het scheenbeen. Hier leggen we de symptomen, oorzaken, behandeling en revalidatie van een stressfractuur van de fibula uit.

Symptomen van een fibula stressfractuur

• Symptomen bestaan uit pijn in het kuitgebied met plaatselijke gevoeligheid op een punt op de fibula.
• De pijn zal zich meestal geleidelijk in de loop van de tijd hebben ontwikkeld, in plaats van een specifiek tijdstip dat de sporter kan herkennen als het moment waarop de blessure is opgetreden.
• Er zal pijn zijn in het onderbeen bij het dragen van gewicht, hoewel dit niet zo pijnlijk is als een stressfractuur van het scheenbeen.
• De pijn kan afnemen na een periode van rust, maar geleidelijk erger worden bij inspanning.

Wat is een fibula stressfractuur?

Een stressfractuur van de fibula is een haarscheurtje in het fibulabot.

De lange beenderen van het onderbeen zijn het scheenbeen en het kuitbeen. De belangrijkste functie van het kuitbeen is als aanhechtingspunt voor veel spieren van het onderbeen.

Het scheenbeen is het dikkere, gewichtdragende bot van de twee, terwijl het kuitbeen een groot deel van zijn oppervlak voor spieraanhechting heeft. Dit resulteert in trek- en draaikrachten die door de omliggende spieren op het fibulabot worden uitgeoefend, wat na verloop van tijd een stressfractuur veroorzaakt.

Wat veroorzaakt een Fibula stressfractuur?

Het is in de eerste plaats een overbelastingsblessure. Er zijn echter een aantal factoren die de kans op een dergelijke blessure kunnen vergroten.

• Atleten met een overmatige pronatie (het naar binnen rollen van de voeten) tijdens het hardlopen zijn vatbaarder omdat de peroneusspieren tijdens het afzetten van de tenen in de loopcyclus langer harder moeten werken.
• Als de voetboog plat wordt, rolt de enkel naar binnen, waardoor het onderbeen en de knie verdraaien. De botten in de voet kunnen de belasting niet zo goed aan als zou kunnen, waardoor de spieren van het onderbeen, waarvan er veel aan het kuitbeen vastzitten, meer worden belast.
• Overpronatie en andere biomechanische disfuncties van de voet kunnen worden gecorrigeerd met steunzolen die in de schoenen van de patiënt worden geplaatst. Ze controleren de stand van de hiel en maken zo een normale biomechanica van de voet mogelijk.

Behandeling van een fibula stressfractuur

Wat kan de atleet doen?

Rest van training en wedstrijd tot de lokale bottenpijn verdwenen is. Vervang hardlopen door zwemmen of concentreer je op het bovenlichaam. Alles wat de kuitspieren belast, zal waarschijnlijk niet voldoende rust geven om de genezing te laten plaatsvinden.

Een stressfractuur is waarschijnlijk pas na twee of drie weken in het genezingsproces op een röntgenfoto te zien, hoewel een botscan of MRI meer informatie kan geven. Vaak wordt een periode van 6 weken rust aanbevolen van hardlopen en andere verzwarende activiteiten. Na de rustperiode moet opnieuw een röntgenfoto worden gemaakt; op dat moment kan een stressfractuur zichtbaar worden langs de lijn van de breuk, gezien als nieuw botweefsel.

Het dragen van een kuitbandage met warmtevasthouder zal de spieren van het onderbeen beschermen en de belasting op het fibulabot verminderen. Voordat u weer volledig actief wordt, moeten regelmatig rekoefeningen en versterkende oefeningen worden gedaan om ervoor te zorgen dat de spieren in goede conditie zijn, sterk genoeg en soepel genoeg om de eisen van de sporttraining aan te kunnen. Eventuele biomechanische disfuncties, zoals overpronatie, moeten worden gecorrigeerd om te voorkomen dat de blessure terugkomt.

Kijk naar de trainingsmethoden om te bepalen of overtraining, te vroege verhoging van de belasting of slechte schoenkeuze een factor is. Hardloopschoenen moeten goed zijn voor ongeveer 400 mijl of zes maanden. Daarna begint de kwaliteit van de tussenzool te verslechteren, zodat het niveau van demping en ondersteuning kan afnemen.

Wat kan de sportblessuretherapeut doen?

Een professionele therapeut kan sportmassagetechnieken toepassen op de spieren van het onderbeen. Dit zal helpen de conditie van de spieren te herstellen, waardoor ze soepel en lenig worden. Een zeer geleidelijke terugkeer naar volledige training is vereist. Zij kunnen advies geven over rekoefeningen en versterkende oefeningen voor de onderbeenspieren.

Fibula stressfractuur oefeningen

Rekoefeningen zijn belangrijker dan versterkende oefeningen voor het herstel van een fibula stressfractuur. De blessure wordt voornamelijk overbelast, dus het trainen van de kuitspieren, vooral tijdens de rustfase, wordt afgeraden.

De kuitspieren bestaan uit de grotere m. gastrocnemius en de m. soleus die dieper en lager in het been ligt. Om deze beide spieren effectief te rekken moeten oefeningen zowel met gebogen als rechte knie worden gedaan.

Gastrocnemius stretch

Om de grote gastrocnemius spier te rekken moet het achterste been recht worden gehouden. Ga staan met het te strekken been naar achteren en de handen op een muur op schouderhoogte. Buig de voorste knie en leun naar voren, terwijl u de achterste knie recht houdt en de hiel op de grond drukt.

Wanneer u een stretch voelt, houdt u deze 20 seconden vast. Als de strekking afneemt, leun dan verder naar voren tot u de strekking weer voelt. Maar ga niet te ver in het beginstadium. Voer 3 herhalingen uit en herhaal dit 3-5 keer per dag.

Soleusstrekking

Om de dieper gelegen soleusspier te strekken moet de knie van het te strekken been gebogen zijn. Dit komt omdat de soleusspier onder de knie aanhecht en door de knie te buigen kan de m. gastrocnemius ontspannen, waardoor de soleus gestrekt blijft.

Leun tegen een muur met het te strekken been naar achteren. Buig de knie met de hiel in contact met de grond tot een rek wordt gevoeld. Houd 15 tot 20 seconden vast en herhaal drie keer. Als u geen strekking voelt, kunt u ook de bal van de voet tegen de muur plaatsen en de voorste knie buigen tot u een strekking voelt.

Stretchen op een opstapje

Naarmate uw flexibiliteit toeneemt of als u bijzonder soepele kuitspieren hebt, kunt u beter strekken op een opstapje. Laat de hiel van het opstapje zakken tot u een rek voelt.

Houd 15 tot 20 seconden vast voor 3 herhalingen en herhaal dit 3 tot 5 keer per dag. De soleusspier kan op dezelfde manier worden gestrekt, maar met de knie van het te strekken been gebogen gehouden.