Crazy. Ongeïnteresseerd. Psychotisch. Dit zijn allemaal beledigingen die onterecht worden gebruikt om iemand met een psychische aandoening te beschrijven. En ze zijn duidelijk ongepast. Maar er zijn ook termen die worden gebruikt waarvan veel mensen misschien niet weten dat ze beledigend kunnen zijn.
Ik geef mijn eigen vrienden en familie, evenals dierbaren van patiënten met wie ik werk, een lijst met woorden die moeten worden vermeden als er over psychische aandoeningen wordt gesproken. Hoewel sommige mensen sommige van deze woorden wel of niet erg vinden, is het een goede gewoonte om altijd attent te zijn. Hoe meer we ons inspannen om attent te zijn en respect te tonen, des te dichter komen we bij het beëindigen van het stigma dat rond geestesziekten hangt.
Gebruik niet: “Geestesziekten” als een verzamelnaam
In plaats daarvan, gebruik: “Geestesziekten” of “Een geestesziekte”
Geestesziekten is een brede term. Het geeft niet weer waar iemand werkelijk mee te maken heeft. Als je zegt dat iemand “hartproblemen” heeft, geeft dat niet echt veel informatie. Er zijn veel verschillende soorten hartproblemen die iemand kan hebben. Niet alle patiënten met hartproblemen hebben een hartaanval gehad.
Op dezelfde manier is niet iedereen met een psychische aandoening suïcidaal of depressief geweest. Er zijn veel verschillende geestelijke gezondheidsproblemen. En twee mensen met dezelfde klinische diagnose kunnen zich ook heel verschillend presenteren. Dus om respect te hebben voor de individuele ervaringen van mensen, gebruik taal die ook erkent dat psychische aandoeningen niet allemaal hetzelfde zijn.
Gebruik niet: “Gekweld door een psychische aandoening”, “lijdt aan een psychische aandoening” of “is een slachtoffer van een psychische aandoening”
In plaats daarvan, gebruik: “lijdt aan een geestesziekte”
Het hebben van een psychische diagnose is niet noodzakelijkerwijs iets negatiefs. “Lijden” impliceert dat iemand onwel en ongelukkig is. Mensen met psychische gezondheidsproblemen kunnen een bevredigend en gezond leven leiden. En er is een breed scala aan behandelingen. Er zijn dus veel redenen om hoopvol te blijven.
Sommige mensen met psychische gezondheidsproblemen merken dat hun ervaringen hun leven daadwerkelijk ten goede hebben veranderd. Ze kunnen empathischer zijn, meer artistiek aangelegd of beter in staat om anderen in hun omgeving te helpen. We zouden nooit zeggen dat iemand “lijdt aan astma” of “lijdt aan diabetes”. We zouden zeggen dat ze diabetes hebben, of dat ze astma hebben. Een diagnose van geestelijke gezondheid mag niet negatiever worden opgevat dan een andere gezondheidstoestand.
Gebruik niet: “Geesteszieke persoon” of “Persoon die geestelijk ziek is”
In plaats daarvan, gebruik: “Persoon met een psychische aandoening” of “Persoon die leeft met een psychische aandoening”
Mensen met psychische aandoeningen hebben veel meer kanten dan hun psychische aandoeningen. Iemand eerst als persoon accepteren is niet alleen respectvoller, maar honoreert ook veel andere kanten van de persoon buiten hun diagnose. Dit wordt het gebruik van “persoon eerst” taal genoemd.
Gebruik niet: “Schizofreen; psychotisch/gestoord/gek”
In plaats daarvan, gebruik: “Persoon die leeft met schizofrenie”; “Persoon die een psychose, desoriëntatie of hallucinatie ervaart”
We zouden iemand nooit “een kanker-ic” of “een hartaandoening” noemen. Mensen met psychische problemen worden onterecht gelabeld aan de hand van hun medische aandoening. Mensen zijn mensen, geen ziektes. Dit is een ander voorbeeld van “persoon eerst” taal.
Niet gebruiken: “Normaal gedrag”
In plaats daarvan, gebruik: “Gebruikelijk gedrag” of “typisch gedrag”
Er is geen duidelijke definitie van wat “normaal” is. Het kan ertoe leiden dat anderen zich defensief gaan voelen als hun ervaring wordt geclassificeerd als niet passend in de categorie “normaal”. Het gebruik van “gebruikelijk” of “typisch” is minder kritisch.
Niet gebruiken: “Substance abuse”
In plaats daarvan, gebruik: “Stoornis in het gebruik van middelen”
Diegenen die worstelen met het misbruik van drugs of alcohol kiezen er niet simpelweg voor om een middel te “misbruiken”. Er zijn vaak neurobiologische factoren en emotionele gezondheidsproblemen die tot dit gedrag leiden. Door dit een stoornis in het gebruik van middelen te noemen, worden deze andere factoren geaccepteerd. Het verwijdert een deel van de schuld die komt met de term “drugsmisbruik.”
Niet gebruiken: “Pleegde zelfmoord”
In plaats daarvan, gebruik: “Gestorven door zelfmoord” of “verloren door zelfmoord”
Wanneer iemand gelooft dat het beëindigen van zijn leven echt de beste beslissing is, ziet hij waarschijnlijk de werkelijkheid om zich heen niet helder. Dit is een symptoom van sommige geestesziekten. Zeggen dat iemand zelfmoord heeft “gepleegd” suggereert schuld. We zouden nooit iemand de schuld geven voor het sterven aan kanker. We moeten dus taalgebruik gebruiken dat schuld vermijdt als iemands geestelijke gezondheidsproblemen ervoor zorgden dat hij of zij door zelfmoord overleed.