Het aankleden van een echte grote vogel

Zonder kalkoenen zou Big Bird naakt zijn. Big Bird, bekend van Sesamstraat, is eigenlijk gekleed in kalkoenveren. Hoewel hij geen kalkoen is, is zijn kostuum gemaakt van bijna 4000 witte kalkoenveren, die felgeel zijn geverfd.

De eerste kalkoendraai

In het Engeland van de jaren 1700 werden kalkoenen in grote kuddes naar de markt gebracht. Kalkoenboeren bedekten de poten van de dieren vaak met kleine laarsjes om ze te beschermen op de lange reis naar de Londense markt. Kop op, wegwezen.

Turkije: De nationale vogel?

Ben Franklin vond dat de Noord-Amerikaanse wilde kalkoen de nationale vogel moest worden. Natuurlijk leek de kalkoen uit zijn tijd in niets op de gedomesticeerde nakomelingen die we vandaag kennen. De wilde kalkoen uit de tijd van Ben Franklin was een sluwe, sluwe vogel met felle veren.

In tegenstelling tot adelaars leven kalkoenen in zwermen. Stel je voor dat je een zwerm vogels zo groot als kalkoenen door de lucht ziet vliegen. Het moet een wonderlijk gezicht zijn geweest. Wilde kalkoenen hebben langere nekken en poten en kleinere borsten dan kalkoenen die voor de tafel worden gefokt. De echte Amerikaanse kalkoen was “wild en op zijn hoede tot op het punt van genialiteit,” zei schrijver G. T. Klein.

Ben Franklin over de kalkoen als nationale vogel
http://www.clickondetroit.com/sh/holidays/stories/ holidays-20001113- 135438.html
Een brief van Ben Franklin aan zijn dochter over zijn wens om van de kalkoen de nationale vogel te maken.

Too Big to Breed

Het meest gewaardeerde deel van de kalkoen is het witte vlees van de borst. Omdat Amerikanen zo van wit vlees houden, worden kalkoenen gefokt om grote borsten te produceren. Onze gedomesticeerde kalkoenen hebben zulke grote borsten dat het mannetje, de “tom kalkoen”, niet in staat is de eieren van het vrouwtje, de “kip kalkoen”, te bevruchten in de natuurlijke paringshouding. Tegenwoordig worden kalkoeneieren bevrucht door kunstmatige inseminatie voor de broederij.

Wat is een Wattle eigenlijk?

De kop en nek van kalkoenen hebben geen veren; in plaats daarvan is hij bedekt met rode, vlezige huid. Een zachte, slappe groei aan de voorkant van de kop, die over de snavel naar beneden bungelt, wordt de snood of dauwsnavel genoemd. De kalkoen heeft ook een buidel aan de voorkant van zijn keel, die lel wordt genoemd. De kop, de nek, de snuit en de halskwab zijn roodachtig van kleur totdat de mannetjeskalkoen zijn paringsdans begint te doen, waarna het hele gebied helderrood wordt.

Wit of donker vlees?

Heeft u zich ooit afgevraagd waarom de borst en de vleugels van kippen en kalkoenen wit vlees hebben, terwijl de poten en de dijen donker zijn? De verklaring is een fysiologische waarbij de functie van de spieren een rol speelt, hetgeen enig inzicht geeft in zowel mens als dier. De donkere kleur is niet te wijten aan de hoeveelheid bloed in de spieren, maar eerder aan een specifiek spiertype en zijn vermogen om zuurstof op te slaan.

Gobble, Gobble!

Alleen de volwassen mannetjeskalkoen maakt het gobbler, gobble geluid. Het volwassen mannetje wordt de “tom” kalkoen genoemd. Het vrouwtje of de hen maakt een zacht kakelend of klikkend geluid. De hen kakelt nooit.

Strutting His Stuff

Op foto’s en tekeningen wordt de mannetjeskalkoen meestal afgebeeld in zijn meest trotse moment. Voor degenen onder u die nog geen echte kalkoen hebben gezien, de opgezwollen afbeelding is eigenlijk de mannelijke kalkoen en dit is niet zijn gebruikelijke houding. Dit vederdrachtvertoon duurt slechts enkele minuten, maar het kan dagelijks meerdere malen worden gezien.

De mannelijke kalkoen in vol ornaat is waardig en bijna koninklijk van uiterlijk. Als zijn dans begint, verstijft zijn lichaam en hapt hij luid met zijn kop hoog, doordringende zwarte ogen recht vooruit kijkend. Zijn enorme borstkas is vooruitgestoken. Elke veer staat uit elkaar en zijn staartveren waaieren uit. Zijn vleugels hangen naar beneden en slepen over de grond terwijl hij met zijn gespoorde poten stampt. Bewegend in een cirkel rond het boerenerf voor iedereen te zien. Voor een paar glorieuze minuten elke dag, is hij het mooiste, meest magnifieke dier op de boerderij.

De tamme kalkoen doet dit nummer om de aandacht te trekken van het vrouwtje, natuurlijk, die nooit rechtstreeks naar hem schijnt te kijken. Wanneer hij niet rondscharrelt, lijkt de tamme kalkoen veel op de hen, alleen groter. Niemand doet het beter dan de trotse, volwassen kalkoen.

Hey, You Turkey!

In de jaren ’70 was het een populaire uitdrukking om iemand die iets stoms deed een “kalkoen” te noemen. Een kalkoen genoemd worden was geen compliment, in feite betekende het dat je incompetent was. De vergelijking ging op voor de tamme kalkoen die gefokt is tot een toestand van diepe domheid.

Hoe de kalkoen aan zijn naam kwam

Er zijn een aantal mogelijkheden over waarom kalkoenen kalkoenen worden genoemd. Volgens sommigen dacht Columbus dat het land dat hij ontdekte, verbonden was met India, waar een grote populatie pauwen leefde. Columbus dacht dat kalkoenen deel uitmaakten van de pauwenfamilie. Hij besloot ze tuka te noemen, het woord voor pauw in de taal van India.

Anderen zeggen dat de naam kalkoen afkomstig is van Indianen die de vogels firkee noemden, wat klinkt als kalkoen.

Sommigen zeggen dat de naam kalkoen afkomstig is van het geluid dat kalkoenen maken als ze bang zijn – “turk, turk, turk.”

De kerstvogel

Charles Dickens’ The Christmas Carol wordt gecrediteerd voor het populariseren van het serveren van kalkoen voor het kerstdiner.

Thanksgiving Proclamation

Na de eerste Thanksgiving in 1621 duurde het meer dan 200 jaar voordat Thanksgiving Day in 1863 officieel werd uitgeroepen tot een nationale dag van dankzegging, lof en gebed.

Amerikanen houden van kalkoen

In de afgelopen 20 jaar is de consumptie van kalkoen door Amerikanen dramatisch toegenomen. In 1975 aten de Amerikanen 8,3 pond kalkoen per jaar en in 1995 aten de Amerikanen meer dan 18 pond kalkoen per jaar.

Een volhardende tijdschriftredacteur

Sara Hale, een tijdschriftredacteur, schreef redactionele artikelen waarin ze aandrong op een dag van Thanksgiving. Uiteindelijk na 40 jaar redactionele artikelen en brieven aan politici te hebben geschreven, riep Abraham Lincoln de laatste donderdag van november uit tot nationale dag van Thanksgiving.

Franklin Roosevelt Thanksgiving Controverse

Franklin Roosevelt veranderde Thanksgiving in 1939 een jaar eerder dan gebruikelijk naar een week eerder om het kerstinkopen seizoen langer te maken. Er was een enorme publieke afkeuring, dus in 1941 werd Thanksgiving door het Congres uitgeroepen tot een wettelijke feestdag.

Dansende Kalkoenen

De “kalkoen draf” was een dans die populair werd in het begin van de jaren 1900. Conservatieve leden van de samenleving dachten dat de dans demotiverend was en probeerden hem verboden te krijgen bij openbare gelegenheden, wat de populariteit alleen maar vergrootte. De turkey trot was geen gracieuze dans, want de paren dansten in cirkels rond, met hun hoofden schuddend als een soort trotse kalkoenen. Helaas werd hij in 1914 al snel vervangen door de altijd populaire “Fox Trot”.

Kalkoeneieren

Hoewel wilde kalkoenen ’s nachts graag in bomen rusten, bouwen zij ruwe nesten van droge bladeren op de grond. Kalkoeneieren zijn bijna twee keer zo groot als gewone kippeneieren. Ze hebben een bleke crèmekleurige kleur, met donkerbruine spikkels. De grote dooier is goud-oranje van kleur. Vruchtbare kalkoeneieren hebben 28 dagen nodig om uit te komen.

Peacock of Turkey

Biologen kennen twee soorten wilde kalkoen. De ene wordt de ocellated turkey genoemd, die inheems is in Yucatan en Guatemala. Het is een briljant gekleurde vogel met oogvormige vlekken op zijn staart die lijken op die van een pauw. De andere is de wilde kalkoen die algemeen voorkomt in Mexico en de Verenigde Staten. Ooit migreerde deze wilde kalkoen tot in het noorden van Maine en het zuiden van Ontario, Canada.

Bowling a Turkey

In de bowlingsport wordt een speler die drie strikes op een rij bowlt, een kalkoen genoemd.

Welke kwam eerst, de pelgrim of de kalkoen?

Wilde kalkoenen werden waarschijnlijk voor het eerst gedomesticeerd door inheemse Mexicanen. Spanjaarden brachten tamme Mexicaanse kalkoenen naar Europa in 1519, en ze bereikten Engeland in 1524. De Pelgrims brachten zelfs verschillende kalkoenen mee naar Amerika tijdens hun reis in 1620.

De Grootste Kalkoen

Er leven verschillende soorten kalkoenen in Amerika. De grootste is de Bronskalkoen. Het volwassen mannetje of tom weegt tot 50 pond, terwijl het vrouwtje of hen tot 16 pond kan wegen. Deze grotere kalkoenen zijn nog steeds populair voor gebruik in restaurants, maar zijn te groot voor zelfs de meest goed bezochte familiebijeenkomst.

Rain Drops Keep Falling on My Head

Kalkoenen zijn van nature uiterst nieuwsgierige wezens. Men heeft groepen tamme kalkoenen in de regen zien staan met hun snavels recht omhoog naar de hemel gericht. Wat zijn ze aan het doen? Volgens pluimvee-onderzoek aan de Universiteit van Illinois, is het onduidelijk. Sommige kalkoenexperts speculeren dat deze vogels nieuwsgierig kijken naar regendruppels die uit de lucht vallen. Of zouden ze proberen water te drinken? Wij weten het nog steeds niet zeker! Volgens een oud sprookje zouden kalkoenen in deze houding zijn verdronken. Hoewel dit aan de Universiteit van Illinois niet is bewezen, weten we wel dat sommige tamme kalkoenen zonder begeleiding niet genoeg weten om uit de regen te komen. Als zij jong zijn en nog met dons bedekt zijn in plaats van hun echte veren, lopen zij veel meer kans te worden blootgesteld aan regen dan te verdrinken. Niet genoeg verstand hebben om uit de regen te komen kan in deze situatie een understatement zijn.

Pikkende kalkoenen

Talkoenen pikken naar zowat alles, ook naar elkaar.

Geschiedenis van Thanksgiving
http://www.historychannel.com/exhibits/thanksgiving/main.html
Ontdek wat de Pelgrims echt aten tijdens het eerste Thanksgiving-diner.

Kijk! In de lucht. Is het een adelaar? Is het een kalkoen?

Nee! Het is een kalkoengier. Maar kalkoengieren (buizerds) zijn niet verwant aan kalkoenen. De kale rode kop, de mooie zilverzwarte verenkleuring en de spanwijdte lijken op die van wilde kalkoenen – vandaar de naam kalkoengier. Het zijn aaseters met een zeer scherpe reukzin, wat zeldzaam is bij vogels. Ze zijn niet agressief. Ze voeden zich met dood vlees en vegetatie, want hun snavel en zwakke klauwen zijn niet ontworpen voor de jacht. In 1994 werden kalkoengieren opnieuw ingedeeld in dezelfde orde als ooievaars en flamingo’s. Kalkoengieren vliegen met de vleugels in een wijde, ondiepe “V”-formatie in plaats van recht uit te steken zoals arenden. In tegenstelling tot de wilde kalkoen hebben ze een korte nek en korte poten. Ze zijn dol op warm weer en trekken naar alle streken van de VS op verschillende tijdstippen van het jaar. Bill Kohlmoos, voorzitter van de Turkey Vulture Society, geeft meer fascinerende informatie over dit interessante schepsel op http://vulturesociety.homestead.com/TVFacts.html.

Turkije in Turkije

Een zoekopdracht op het web naar kalkoen levert veel informatie op over de Republiek Turkije, een Oost-Europese natie. Als u het land Turkije bezoekt, zult u kalkoen niet op het menu aantreffen. Het wordt aangeduid als wat vertaald “grote vogel” betekent.

Wild Turkey Bourbon

Als u uit het Midwesten komt of van bourbon whiskey houdt, heeft u waarschijnlijk wel eens van Kentucky Wild Turkey Bourbon gehoord. Hoe komt deze beroemde bourbon aan zijn naam? In 1940 nam Thomas McCarthy, een jager en directeur van een distilleerderij, een eigen voorraad bourbon mee op een jaarlijkse jacht met zijn vrienden op wilde kalkoenen. Het jaar daarop vroegen de “good old boys” om meer van dezelfde bourbon, die ze “Wild Turkey” noemden. McCarthy eerde later zijn vrienden door de bijnaam om te zetten in een legendarisch merk Kentucky bourbon. Tegenwoordig is de distilleerderij gevestigd in Lawrenceburg, Kentucky. Waargebeurd verhaal.

Geschiedenis van de wilde kalkoen in Noord-Amerikahttp://www.nwtf.org/conservation/bulletins/bulletin_14.pdf
Detailleerde geschiedenis van de wilde kalkoen.